กิจกรรม "เก่าของเรา แต่ใหม่ของน้อง ปี 4" วันนี้เรายังคงอยู่ที่โรงเรียนบ้านขุนน้ำจอน ในตำบลดงพญา อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน พร้อมกับนำของบริจาคบางส่วนไปให้น้องๆนักเรียน ที่โรงเรียนบ้านป่ากำ ซึ่งอยู่ห่างออกไปอีกหลายกิโลเมตรด้วย ของบริจาคทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นอุปกรณ์การเรียน เสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่ม ยารักษาโรค และอื่นๆ ปีนี้ได้รับบริจาคเยอะมาก บางอย่างถึงจะเป็นของมือสอง แต่สำหรับเด็กบนดอย รวมทั้งชาวบ้านที่นี่ ถือเป็นสิ่งมีค่าและจำเป็นมากที่สุด

คืนนี้พวกเราทุกคนนอนค้างกันอยู่ที่โรงเรียน ไฟฟ้ามีใช้อย่างจำกัด อาศัยพลังงานแสงอาทิตย์เท่านั้น หลายคนคงอยากรู้ เด็กๆที่นี่ใช้ชีวิตกันอย่างไร รอให้รุ่งเช้าก่อน แล้วผมจะพาไปดู

เด็กๆที่นี่จะตื่นกันตั้งแต่เช้า บ้านที่อยู่ไกลจากโรงเรียนเกือบ 4 กิโลเมตร ทุกคนจึงต้องรีบทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ และช่วยทำงานบ้านให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ชีวิตของเด็กบนดอย เช้ามาก็ให้อาหารหมู อาหารไก่ ทำงานบ้านทุกอย่าง ที่ผมเห็นแล้วอดชื่นชมในความขยันของพวกเขาไม่ได้

จากนั้นประมาณ 7 โมงเช้า ถึงได้เริ่มออกเดินเท้าไปยังโรงเรียน พวกเขาแอบกระซิบบอกผมว่า วันนี้รู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ ที่จะมีคนเอาของบริจาคมามอบให้ ปีๆนึงจะเจอคนใจดีแค่หนี่งหรือสองครั้งเท่านั้น

ครูแบงค์ บอกว่า เด็กที่นี่อยู่ห่างไกลความเจริญ อีกทั้งอาหารการกิน ก็กินแบบตามมีตามเกิด จึงทำให้พัฒนาการทางร่างกายและสมองของเด็กเป็นไปค่อนข้างช้า ปัญหาที่ตามมาฟังแล้วน่าตกใจก็คือ เกือบทั้งหมดเป็นเด็กพิเศษ

เมนูอาหารกลางวันของวันนี้ ถึงแม้จะเป็นเมนูง่ายๆอย่างผัดซีอิ๊ว แต่เชื่อหรือไม่ครับว่า ทั้งกุ้งและปลาหมึกที่เห็น นี่เป็นการได้ทานอาหารทะเลครั้งแรกของเด็กๆที่นี่ สำหรับเราแล้วอาจเป็นรสชาติที่ธรรมดา แต่สำหรับเด็กๆที่อยู่บนดอยสูง มันยากที่จะอธิบายเป็นคำพูดได้ ที่นี่ไม่มีทะเล ที่นี่ไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้าที่เรียกว่าตู้เย็น นี่จึงอาจเป็นมื้อพิเศษที่สุดของพวกเขาก็เป็นได้

กว่า 130 กิโลเมตร ที่เราดั้นด้นขึ้นมา ผ่านอุปสรรคมากมาย แต่แค่ได้เห็นน้องๆอิ่มท้อง พร้อมกับแววตาแห่งความสุข แค่นี้...พวกเราก็หายเหนื่อยแล้ว

นี่คือคำขอบคุณสั้นๆ แต่เต็มไปความรู้สึกมากมาย ขอบคุณในน้ำใจของทุกท่าน ปีหน้าเจอกันใหม่