เรื่องนี้เกิดเมื่อ 3 ปีที่แล้วค่ะ ช่วงนั้นเราได้ย้ายไปอยู่อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช ไปช่วยป้า
ขายของที่โรงปูน ใครเป็นคนทุ่งสงจะรู้เลยว่าหลังโรงปูนจะเป็นรางรถไฟ ซึ่งตอนกลางคืนจะมืดมาก
ส่วนหน้าโรงปูนคือถนนใหญ่ ป้าเราเปิดร้านขายอาหาร เครื่องดื่ม และพวกบุหรี่อยู่ในโรงปูน ขายให้
กับคนรถ เปิดขาย 24 ชั่วโมงเลยค่ะ เราจะขายช่วง 6 โมงเย็นถึง 7 โมงเช้า ช่วงเวลา 1 ทุ่ม ถึง 4
ทุ่มคนรถจะเยอะมาก แต่พอหลังจาก 4 ทุ่มไปแล้วคนจะน้อย ก็เลยจะปิดไฟนอนกันตรงหน้าร้าน
ขณะที่เรานั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อย ก็มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาขอน้ำร้อน แล้วก็ถามเราว่า ‘เอ้า นี่ลูก
น้องเจ้เหรอ?’ (เจ้นี่หมายถึงป้าเรา) เราก็บอก ‘ใช่ค่ะ..’ แกเลยถามว่าเพิ่งมาอยู่ใหม่สินะ แล้วเจ้ให้ไป
พักที่ไหนล่ะ?’ เราบอกว่า ‘อ่อ..ก็นอนที่บ้านเจ้นั่นล่ะค่ะ’ แล้วพี่ผู้หญิงคนนั้นก็ถามเราแบบโจ่งแจ้ง
มากว่า ‘..แล้วกลัวผีไหมล่ะ?’ เราก็ตอบไปอย่างงงๆ ว่า ‘กลัวค่ะ..’ แกก็พูดต่อว่า ‘ถ้าอย่างนั้นก็อยู่
ยากหน่อยนะ..’ ไม่รู้ทำไม จังหวะนั้นคือเราขนลุกวาบแบบไม่มีคำบรรยายเลย แล้วแกก็เดินไป..
จากนั้นมา เราก็อยู่ขายของตามปกติโดยที่ไม่ได้เจออะไร พี่ผู้หญิงคนนั้นก็คอยมาขอน้ำร้อน
อยู่เกือบทุกคืน เป็นเวลา 1 สัปดาห์
จนวันหนึ่ง วันนั้นจำได้เลยว่าเป็นวันอังคาร ป้าบอกเราว่าตอน 4 โมงเย็นให้เราขี่มอเตอร์ไซค์ไปด้าน
หลังโรงปูน เลาะไปทางรางรถไฟที่ป้าเคยพาไป ให้เราไปทำผม คือป้าจะพาเราไปงานเลี้ยงค่ะ พอ
4 โมงเย็นเราก็ขี่รถไป คิดไว้ว่าทำผมก็น่าจะเสร็จสัก 5 โมงเย็น แต่พอไปถึงร้านมีคิว 5 คนซึ่งรอ
นานมาก เราก็รอ โทรศัพทร์ก็ไม่ได้เอาไป สรุปทำผมเสร็จ 1 ทุ่ม ซึ่งฟ้ามืดแล้ว ตอนแรกเราจะไป
ทางถนนใหญ่หน้าโรงปูน แต่ว่ามันต้องอ้อมไกลมาก เลยตัดสินใจกลับทางเดิมคือเลาะทางรถไฟ
ซึ่งมันไม่มีแสงไฟเลยนอกจากไฟหน้ารถเรา แล้วนึกออกไหมคะ ฮอนด้าเวฟสมัยก่อนที่เป็นกุญแจ
เสียบไว้ แต่ถ้ากุญแจหลุดเครื่องก็ยังไม่ดับน่ะค่ะ.. เราก็ขี่ไปแล้วมันลงหลุมกระแทกกุญแจเด้งหล่น
ลงไป เราก็เร่งเครื่องเพื่อให้ไฟหน้ารถมันสว่างขึ้น เพื่อที่จะหากุญแจอันเล็กๆ ดำๆ แต่หาเท่าไหร่ก็
ไม่เจอ จังหวะที่เราหมุนคอรถไปทางซ้าย เราเห็นสายตาคนคู่หนึ่งค่ะ สองดวงชัดเจนมาก จ้องมา
จากทางป่าข้างทาง เราตกใจมากรถแทบล้ม มือไม้อ่อนไปหมด เราพยายามส่องไปอีกทีแต่ไม่มี
แล้ว.. ตอนนั้นในใจคิดกลัวอยู่ 2 อย่าง ระหว่างผีกับโจร คือกลัวมากๆ เราเลยขี่รถกลับดีกว่า ยอม
โดนป้าด่า แล้วค่อยมาหากุญแจเอสตอนเช้า
เราขี่ไปได้กลางทาง จู่ๆ รถมันก็ยวบลง เหมือนมีคนกระโดดลงมานั่งซ้อนท้าย เรารู้เลยว่าผีแน่ๆ ขน
ลุกมากๆ เราขี่ไปท่องบทสวดมั่วไปหมด อีกใจหนึ่งก็บอกว่าต้องใจแข็งไว้ ต้องขี่ให้ถึงร้านเร็วที่สุด
แล้วเชื่อไหมคะ ระหว่างที่เรากำลังขี่ด้วยความเร็วสูง เราเห็นผู้หญิงใส่ชุดสีขาวยาวคลุมเข่า ไม่ใส่
รองเท้า มายืนขวางทางข้างหน้าตรงทางจะเลี้ยวเข้าโรงปูน เราก็โล่งใจว่าเจอคนแล้ว เลยชะลอรถ
แต่พอยิ่งเข้าไปใกล้เขาเท่าไหร่ ยิ่งเห็นได้ชัดเลยว่าเขาไม่มีหัว!!! เรานี่ร้องกรี๊ดลั่นเลย รปภ. จาก
ด้านบนโรงปูนก็ตะโกนมาบอกว่า ‘ระวังรถสิบล้อกำลังจะเลี้ยวออก!!!’ ตอนนั้นสาบานได้เลยว่าเราไม่
เห็นรถสิบล้อเลย จนได้ยินเสียงตะโกน เราตัดสินใจพุ่งรถลงป่าข้างทาง เพื่อที่จะให้หลบรถสิบล้อ
ทัน แล้วเราก็เหมือนสลบนิ่งไปสักพัก จนมาได้ยินเสียงคนวิ่งมาปลุกเรา เราก็บอก ‘หนูไม่เป็นไรพี่
ไปส่งหนูที่ร้านหน่อย หนูกลัวผี..’ เขาก็ไปส่งให้ แล้วก็มีคนถามใหญ่เลยว่าไปเจออะไรมาบ้าง? เรา
ก็ไม่กล้าเล่า.. แล้วเราเห็นพี่ผู้หญิงคนที่เดินมาขอน้ำร้อนกำลังเดินผ่านหน้าร้านไป เราเลยถามป้าว่า
เขาคือใคร? ป้าถามกลับว่า ‘อะไร ใคร?’ เราเลยบอกลักษณะไป ป้าก็ไปเรียกพวกพี่ๆ ที่ทำงานใน
ออฟฟิศใกล้ๆ มาคุยเรื่องผู้หญิงที่มาขอน้ำร้อน สรุปว่า แต่ก่อนผู้หญิงคนนี้เป็นเมียของคนรถคนหนึ่ง
แต่แกตายไปแล้ว แกชอบมาขอน้ำร้อนไปชงกาแฟกิน เท่านั้นล่ะ เรานี่ขนลุกซ้ำซ้อนไปอีก~
