คุณอายเล่าว่า.. เหตุการณ์ที่จะเล่านี้เกิดกับอายเองเลยค่ะ อาจจะฟังดูแปลกดูเหลือเชื่อ โดยจะแบ่ง
เป็น 3 ช่วงเวลาที่ต่างกัน มาในรูปแบบของความฝันล้วนๆ ไม่มีตัวตน แต่อายสัมผัส และจำมันได้ดี
เพราะมันเกือบจะพรากชีวิตของอายไปจากครอบครัวเลยทีเดียว
ครั้งแรกคือตอนอายจะจบ ม.3 ย้อนไปก็ราวๆ 6 ปีที่แล้ว และนี่คือจุดเริ่มต้นค่ะ คืนก่อนวันปัจฉิม อาย
ฝันว่าอายขี่จักรยานเข้าไปในป่า ขี่เข้าไปเรื่อยๆ ไปพบลานโล่งๆ กว้างๆ มีบ้านทรงไทยหลายหลัง
มาก สวยๆ ทั้งนั้น ผู้คนที่นั่นดูมีความสุข ยิ้มแย้ม และคุยกันเสียงเซงแซ่ แต่อายจับใจความไม่ได้
จนอายไปเจอบ้านทรงไทยหลังหนึ่ง ที่หลังใหญ่กว่าทุกๆ หลัง ทันใดนั้น ก็มีคนแก่ชายหญิง และ
เด็ก กวักมือเรียกอาย พูดว่า ‘ขึ้นมาสิ มาเล่นด้วยกัน..’ ในฝันอายก็ขึ้นไปนะ ขึ้นไปทำไมก็ไม่รู้ตัวเอง
เหมือนกัน จนเกือบถึงบันไดขั้นสุดท้าย และตอนนั้นเอง ก็มีเสียงคนแก่อีกคนซึ่งไม่รู้ว่าใคร ร้องขึ้น
ว่า ‘มึงจะขึ้นไปทำไม ลงมา! แล้วกลับบ้านมึงไป จะมืดอยู่แล้วจะไปเล่นทำไม?’ ด้วยความที่อาย
กลัว เลยรีบลงไปจากตรงนั้น ก่อนจะสะดุ้งตื่นขึ้นมา.. และในวันรุ่งขึ้น หลังจากงานปัจฉิมเสร็จ อาย
กำลังจะเดินไปขึ้นรถรับ-ส่ง อายก็ถูกมอเตอร์ไซค์เฉี่ยวอย่างแรง
ครั้งที่ 2 เกิดขึ้นตอนปัจฉิมเหมือนกัน แต่เป็นตอนปัจฉิม ม.6 อายฝันแบบเดิมเลย แต่คราวนี้ต่างจาก
คราวที่แล้วคือ อายขึ้นไปบนบ้านหลังนั้น อยู่ตรงบันไดขั้นสุดท้าย ก็มีเสียงคนแก่คนแทรกมาว่า
‘อย่าเข้าไป! ห้ามเหยียบเข้าไป!’ พอสิ้นเสียงนั้น คนแก่กับเด็กที่อยู่ในบ้านนั้นก็มาดึงมือเราอย่างแรง
บอกว่า ‘คราวที่แล้วกูเอามึงไม่ได้ คราวนี้กูต้องได้!’ และด้วยความที่อายกลัวสุดขีด อายเลยนึกถึง
พ่อกับแม่ แล้วสักพักก็เป็นพวกท่านที่มาดึงแขนอีกข้างของอายไว้ เหมือนชักเย่อน่ะค่ะ แต่พ่อกับ
แม่อายเหมือนจะดึงไม่ไหว และอายก็กำลังจะเข้าไปบนบ้านหลังนั้นด้วยแรงดึงของคนแก่ทั้งสอง
และเด็ก แต่แล้วจู่ๆ ก็เหมือนมีแรงที่เยอะมากๆ มากระชากอายจนลงจากบ้านได้ แล้วเสียงนั้นก็ดัง
อีกครั้งว่า ‘ตาช่วยมึงไม่ได้ตลอดหรอกน่ะ!’ แล้วอายก็ตื่น.. อายรีบไปเล่าให้แม่ฟัง สรุปวันนั้นแทนที่
จะได้ไปงานปัจฉิม อายกลับต้องไปวัดแทน
ครั้งที่ 3 เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อตอนวันเกิดอายปีที่แล้วนี่เอง แต่ครั้งนี้พีคมาก คืออายโดนอำค่ะ แบบท่า
นอนตะแคง หูยังได้ยินเสียงทีวีที่เปิดไว้ เป็นรายการที่ชอบดู แต่ตากับตัวมันขยับไม่ได้เลย อายก็
ท่องคาถาที่เคยอ่านในหนังสือของตา ก็ไม่สำเร็จ อายเลยนึกถึงตาที่เสียไป จนสักพัก มีเสียงคนแก่
แหบๆ เหมือนมาพูดข้างๆ หูว่า ‘จำไว้..กูจะเอามึงไปแน่ เมื่อใดที่มึงไม่มีใครคุ้มครอง’ แล้วจากนั้น
อายก็หลุดค่ะ พอหลุดมาได้อายร้องไห้เลย โทรไปเล่าให้แม่ฟัง (ช่วงนั้นไม่ได้อยู่กับแม่แล้ว) แม่ก็
บอกว่าให้ไปทำบุญแถวนั้นก่อน แล้วรีบกลับมาบ้าน จากนั้นอายก็ไปทำบุญตามที่แม่บอก และหา
หลวงตาเล่าให้ท่านฟัง ก็เลยได้ทำพิธีต่อชะตา สะเดาะเคราะห์ด้วย พอกลับไปบ้าน แม่ก็พาอายไป
ถือศีลอยู่อาทิตย์หนึ่ง หลังจากนั้นมาถึงปัจจุบันเกือบปีแล้ว ก็ยังไม่มีอะไรแปลกๆ อีก ซึ่งอายก็หวัง
ว่าคงจะไม่ต้องพบกับความฝันที่น่ากลัวแบบนั้นอีก..
ลืมบอกไปว่าคุณตาของอายที่เสียไป ท่านเคยเรียนมนต์ทางสายขาวมาค่ะ ท่านเลยมีวิชา และท่าน
ก็รักอายมาก อาจจะเป็นตาที่คอยคุ้มครองอายอยู่ อายเลยไม่เป็นอะไร ถ้าไม่มีตาก็ไม่รู้ว่าตอนนี้อาย
จะเป็นยังไง ขอบคุณตาด้วยนะคะ..
