เรื่องมีอยู่ว่า.. เมื่อนานมาแล้ว สมัยผมยังเรียนอยู่ชั้น ม.1 ผมได้ไปเที่ยวกรุงเทพฯ และอาศัยอยู่กับ
คุณแม่ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งแถวรามอินทรา กม.8 วันหนึ่งเพื่อนบ้านได้เอาสิ่งของอย่างหนึ่งมาฝากไว้
เพราะพวกเขาต้องเดินทางไปต่างจังหวัด สิ่งนั่นคือ กุมารทอง ครับ โดยที่เพื่อนบ้านคนนั้นบอกกับ
แม่ผมว่า ‘ฝากดูแลดีๆ นะคะ น้องไม่ดื้อหรอกค่ะ..’ แล้วเขาก็ขึ้นรถออกอย่างรวดเร็ว
ปล่อยให้แม่กับผมอยู่กับกุมารทองของเขา
คืนแรก แม่ได้นำกุมารทองมาไว้ในห้องของผม แล้วบอกกับผมว่า ‘ให้น้องอยู่ด้วยนะ คงไม่เป็นไร
หรอก’ แล้วผมก็หลับไป.. ประมาณตี 1 ผมตื่นมาเพราะได้ยินเสียงคนเปิดน้ำในห้องน้ำ จากเบาๆ ก็
เร่งความแรงขึ้น จนน้ำทะลักออกมาจากอ่าง ผมต้องลุกไปปิด พอปิดแล้วก็นอนต่อ.. สักพักได้ยิน
เสียงเปิดน้ำอีก คราวนี้มันมาพร้อมกับเสียงเด็กหัวเราะชอบใจในห้องน้ำ ‘คิกๆๆๆ’ ผมได้ยินแบบนั้น
ผมเลยไม่กล้าที่จะลุกไปปิดน้ำ แล้วปล่อยให้มันไหลไปอย่างนั้นจนถึงรุ่งเช้า
วันต่อมา มีเด็กข้างบ้านมาเล่นด้วย เธอบอกกับผมว่า มีเด็กตัวเล็กๆ มาเล่นผมของเธอ มาดึงผม
อย่างแรง ทำให้เธอเจ็บมาก เธอยังบอกกับผมอีกว่า ‘เด็กคนนั้นเค้าน่ากลัวจัง เป็นน้องเธอเหรอ?’
ผมถึงกับผงะ เพราะผมไม่มีน้อง และผมก็อยู่กับแม่แค่สองคนเท่านั้น.. จนคืนที่ 2 คราวนี้หนักสุด
ผมเข้านอนตอนตี 1 เพราะติดเล่นเกมคอมพิวเตอร์หนัก พอผมหลับไปได้สักพัก ก็มีบางอย่างมา
ทับที่ท้องผม พร้อมกับพูดว่า ‘พี่ๆ มาเล่นกัน’ แล้วก็ขย่มท้องผมเล่นจนเตียงโยก พอผมลืมตา
ปรากฏเป็นภาพของเด็กคนหนึ่ง เด็กเล็กแบบแรกเกิดเพิ่งคลอดมาได้ไม่นานแบบนั้น ตานี่แดงก่ำ
แล้วแสยะยิ้มอย่างสยดสยองต่อหน้าต่อตาผม! เด็กนั่นขย่มท้องต่อแล้วบอกกับผมว่า ‘หนูชื่อทองมี
ลุกมาเล่นกันเถอะ หนูไม่มีเพื่อนเล่น..’ พูดไปแบบที่ปากไม่ขยับนะครับ แล้วก็ขย่มท้องผมอย่าง
รุนแรง และหนักหน่วงขึ้น ในวินาทีนั้นผมคิดอะไรไม่ออก ด้วยความตกใจกลัว จึงจับเด็กนั้นออกจาก
ตัวแล้วขว้างไปข้างเตียงอย่างแรง แล้วรีบลุกขึ้นวิ่งตรงไปที่ห้องของแม่ผม ผมเคาะประตูดังมาก จน
แม่ถามว่า ‘อะไรของมึง!!’ ผมเลยบอกว่า ‘แม่ ขอนอนด้วยนะ มันไม่ไหวจริงๆ’ แม่เห็นสีหน้าผมที่
หวาดกลัวแทบเสียสติ ก็เลยให้เข้ามาในห้อง
แล้วแม่ก็ถาม ‘อ่ะ..เล่ามา น้องเจออะไร?’ (แม่มักจะเรียกผมว่าน้อง) ผมเล่าให้แม่ฟังทั้งหมดที่เกิด
ขึ้น รวมถึงคืนก่อนด้วย แม่ได้ฟังเลยบอกว่า ‘ก่อนหน้านี้ เพื่อนบ้านคนนั้นก็เคยเอากุมารทองมาฝาก
แม่ไว้ พอเอาเข้ามา ของที่ไม่เคยตกก็ตก ของในห้องกระจัดกระจายเอง โมเดลรถก็ตกพังเหมือนมี
คนมาเล่น (แม่ผมชอบสะสมรถโมเดลกับพวกฟิกเกอร์) ผมเลยถามแม่ว่า ‘แล้วเมื่อไหร่เค้าจะกลับมา
รับไปอ่ะแม่?’ แม่ตอบผมว่า ‘พรุ่งนี้แล้วคับ ทนผ่านคืนนี้ไปด้วยกันนะ..’ แล้วผมก็นอนห้องแม่กอด
แม่อย่างหวาดกลัวไปจนเช้า..
รุ่งเช้าอีกวัน เพื่อนบ้านคนนั้นก็กลับบ้านมาพอดี แล้วผมก็ขึ้นไปถือกุมารทองลงมาจากห้องผม แล้ว
คืนให้เขาไป เขาบอกขอบคุณผมแล้วก็เดินจากไป แต่จังหวะที่เขาหันหลังเดินไป ผมก็ได้ยินเสียง
เด็กพูดลอยๆ ออกมาว่า ‘ไปก่อนนะ ไว้จะมาเล่นด้วยวันหลัง..’
