602 ที่นั่ง 45B

 

เกี่ยวกับประสบการณ์สยองบนเครื่องบินที่เล่าต่อๆ กันมาในแวดวงแอร์ – สจ๊วต เรื่องมีอยู่ว่า..

สำหรับทุกคน เวลาจะเดินทางด้วยเครื่องบินนั้น ก็จะต้องซื้อตั๋วเพื่อจะมีที่นั่งอยู่ในตัวเครื่องบิน หรือ

ที่เค้าเรียกกันว่า ‘เคบิน’ ซึ่งเป็นโซนโดยสารที่มีออกซิเจนให้เราได้หายใจ แต่สำหรับคนตายหรือ

‘ศพ’ นั้น หากจะเดินทางด้วยเครื่องบิน เพื่อจะนำร่างกลับไปยังถิ่นฐานบ้านเกิดตามประสงค์ของ

ญาติ จะต้องถูกลำเลียงไปยัง ‘คาร์โก’ หรือส่วนใต้ท้องของเครื่องบิน (ที่เก็บสัมภาระ) เท่านั้น

 

แต่ทว่า ห้องพักของลูกเรือ (แอร์, สจ๊วต) ที่ใช้ในการนอนพักผ่อนระหว่างไฟลท์ยาวนั้น จะอยู่ใต้

ท้องเครื่องแบบเดียวกับคาร์โก มีแอร์ มีออกซิเจน จะมีก็เพียงแต่กำแพงบางๆ กั้นกลางระหว่าง

ห้องพักลูกเรือกับคาร์โก้เท่านั้น..

 

ลักษณะภายในห้องพักลูกเรือใต้เครื่องดูอึมครึม ประกอบไปด้วยม่านหลายต่อหลายชั้น ทั้งม่านด้าน

หน้าสุด เพื่อกันไม่ให้ไฟจากเคบินส่องเข้ามา และม่านกั้นของแต่ละเตียง แสงไฟที่มีทั้งหมดล้วนอยู่

ด้านในเตียง ซึ่งเป็นพื้นที่สี่เหลี่ยมขนาดใหญ่กว่าตัวคนเพียงนิดเดียว มีเตียงเรียงกันเป็นแบบเตียง

2 ชั้นทั้งหมด 8 เตียง ที่อยู่ในความมืด และแคบสุดใจ หากใครที่นอนอยู่ในนี้เพียงคนเดียวอาจจะ

ต้องคิดทบทวนให้ดี เพราะที่แห่งนี้มีเรื่องเล่ามากมายที่ถ่ายทอดกันมาหลายต่อหลายรุ่นเลยทีเดียว

 

 

เสียงลือเสียงเล่าอ้างมีอยู่ว่า.. วันหนึ่ง บนไฟลท์ที่ยาวกว่า 12 ชั่วโมง ลูกเรือทุกคนจึงมีสิทธิ์ได้นอน

พักกันคนละ 3 ชั่วโมง ตามที่กฏหมายกำหนด เหตุผลเพื่อความปลอดภัยในเรื่องความสามารถใน

การปฏิบัติหน้าที่ของลูกเรือ.. A ลูกเรือหญิงผู้ที่เหนื่อยล้า ง่วงและพร้อมหลับได้ในทันที เมื่อถึง

เวลาพักของเธอ เธอจึงตรงไปยังท้ายเครื่อง มุ่งหน้าสู่ห้องพักลูกเรือทันที ขณะที่ลูกเรือคนอื่นๆ เพิ่ง

จะเคลียร์ของเสร็จ และเลือกทำภารกิจอื่นก่อน บ้างก็กินข้าวก่อน

บ้างก็ล้างหน้าทาครีมแล้วจึงลงไปนอน

 

A จึงเป็นคนแรกที่กดรหัสเข้าห้องพักมา พร้อมกับถุงชุดนอนจิปาถะที่เธอเตรียมมาเปลี่ยนก่อน

เข้าไปนอน อากาศในห้องนี้เย็นยะเยือกจับใจ ไม่มีเสียงอะไรเลยนอกจากเสียงฝีเท้าของเธอเองที่

ค่อยๆ ปีนบันไดลิงลงมา ‘ตึ่ก.. ตึ่ก.. ตึ่ก..’ ท่ามกลางไฟที่มืดสลัว จะมีก็แต่แสงจากด้านบนสุดของ

ราวบันไดเท่านั้น ม่านที่อยู่หน้าเตียงแต่ละเตียง บ้างก็ถูกรวบเอาไว้ด้านข้างเป็นอย่างดี

บ้างก็หลุดไหลจนปิดเตียง

 

สายตาของ A มองปราดไปเห็น ‘ผู้หญิง’ นั่งอยู่ที่บริเวณกลางเตียงเตียงหนึ่งด้านในสุด ‘ใครวะ มา

เร็วแท้?’ เธออดแปลกใจไม่ได้ ว่าคนนี้เป็นใคร แต่ด้วยความเหนื่อย และง่วง

เธอจึงลืมนึกไปว่า นี่อาจจะไม่ใช่คน!!

 

A เดินตรงเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นด้วยความสงสัย ว่าเธอคือหนึ่งในลูกเรือไฟลท์นี้หรือไม่ แต่ด้วย

การแต่งกาย และใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย ‘นี่ไม่ใช่แอร์ในไฟลท์เรานี่? และในห้องนี้ก็ห้ามบุคคลภายนอก

เข้านะ และถ้าจะเข้ามาก็ต้องรู้รหัส..’ A ฉุกคิดอยู่ในใจ ผู้หญิงคนนี้เข้ามาอยู่ในห้องพักลูกเรือได้

อย่างไร? ทำไมคนอื่นถึงไม่ดูแลทางเข้า-ออกให้ดี ถึงปล่อยให้บุคคลภายนอกเข้ามาได้..

 

ด้วยใจที่เริ่มไม่สบอารมณ์ แต่ก็ต้องควบคุมตัวเองเอาไว้ A จึงตรงเข้าไปถามผู้หญิงคนนั้นทันที ‘คุณ

คุณเป็นใครคะ? เข้ามาอยู่ในห้องนี้ได้อย่างไร? คุณรู้ใช่ไหมว่าห้องนี้เข้าได้เฉพาะลูกเรือ ห้ามบุคคล

ภายนอกเข้ามานะคะ..’ ด้วยไฟที่สะท้อนมาจากหัวบันไดที่อยู่ไกลออกไป ใบหน้าของหญิงสาววัย

กลางคนผู้นั้นจึงแลดูเศร้าหมอง และมืดมัวเสียเหลือเกิน ผู้หญิงคนนั้นไม่ตอบอะไร ได้แต่พยักหน้า

เบาๆ เท่านั้น นั่นยิ่งบันดาลโทสะให้ A รบเร้าให้ผู้หญิงคนนั้นรีบกลับไปยังที่นั่งให้เร็วที่สุด

เพื่อเธอจะได้นอนเสียที

 

‘ฉันไม่มีที่นั่ง..’ เสียงหญิงสาววัยกลางคนตอบ เธอก้มหน้าตลอด ไม่สบตา และไม่ขยับเขยื้อนไป

ไหนเลย.. ไม่ได้การณ์! เห็นทีคงจะปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้ คงต้องให้ญาติมาเรียกตัวกลับ A หงุดหงิด

อยู่ในใจพร้อมกับถามไปว่า ‘คุณนั่งมากับใคร และที่นั่งเลขอะไรคะ?’ ผู้หญิงคนนั้นเอาแต่ก้มหน้า

เธอพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ได้ความว่า ‘ฉันมากับสามี เขานั่งอยู่ที่ 45B’

 

โอเค.. ชั้นจะไปบอกสามีเธอให้มาตามเธอกลับ A ฟึดฟัดปีนบันไดกลับขึ้นไปยังที่นั่ง 45B ทันที ซึ่ง

มีผู้ชายนั่งที่ตรงนั้นจริงๆ แต่ติดตรงที่ ที่นั่ง 45A และ 45C ก็มีคนนั่งอยู่ ไม่ได้ว่างอย่างที่เข้าใจ..

เมื่อ A เดินไปด้านหน้าของชายที่นั่ง 45B เพื่อเริ่มบทสนทน ‘เอ่อ.. ขอโทษค่ะ คุณเดินทางมากับ

ภรรยาใช่ไหม?’ ชายคนนั้นสะดุ้งตกใจ ตอบเพียงห้วนๆว่า ‘ใช่’ A ถามต่อว่า ‘คุณรู้ไหมว่าภรรยาคุณ

ไปนั่งอยู่ในห้องพักลูกเรือข้างล่าง ไม่ยอมขึ้นมา คุณช่วยไปเรียกทีได้ไหม?’ ชายคนนั้นหน้าถอดสี

พร้อมกับโวยวายใส่ A ทันที ‘โกหกน่า จะเป็นไปได้ยังไง’ A ชักจะฉุน ‘ชั้นไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ เมีย

คุณนั่งอยู่ข้างในนั้นจริงๆ’ ชายคนนั้นถึงกับผงะ ก่อนจะลุกขึ้นมาด้วยความโกรธ และเปิดที่เก็บ

สัมภาระเหนือศีรษะตรงที่นั่งของเขา แล้วหยิบกรอบรูปออกมาให้ A ดู เป็นรูปขาวดำของหญิงสาว

ที่เธอเพิ่งเจอในห้องพักลูกเรือเมื่อครู่นี่เอง

 

‘ใช่คนนี้ไหม?’ ชายคนนั้นถาม.. A เริ่มจะอึ้งๆ ท่าไม่ดีแล้วสิ แล้วชายคนนั้นก็ร้องไห้ออกมา และ

โวยวายว่า ‘จะเป็นไปได้ยังไง เมื่อภรรยาของผมตายไปแล้ว และศพก็อยู่ที่ใต้ท้องเครื่อง เพื่อกลับ

ไปบำเพ็ญกุศลตามศาสนา..’ A ได้แต่สบตากับรูปถ่ายของผู้หญิงคนนั้น ไม่มีคำพูดใดๆ อีกเลย ไม่มี

ใครรู้ว่า A ทำยังไงต่อกับเหตุการณ์นี้ แต่ที่แน่ๆ A คงไม่กล้าเดินไปยังห้องพัก

ลูกเรือตามลำพังอีกเลยตลอดชีวิตการบิน..




SOCIAL NETWORK

Mono Mobile

แหล่งรวบรวมคอนเทนต์คุณภาพ ทั้งในรูปแบบวิดีโอคลิป สามารถดูได้ทุกที่ ทุกเวลาตลอด 24 ชั่วโมง รองรับการใช้งานหลากหลายอุปกรณ์

Mono Technology

อาคารจัสมิน อินเตอร์เนชั่นแนล ทาวเวอร์ เลขที่ 200 หมู่ 4 ถนนแจ้งวัฒนะ ปากเกร็ด นนทบุรี 11120 เบอร์โทร 021007007

TAGS

บันเทิง, ข่าวสาร, ก็อซซิป, คลิปตลก, คลิปเด็ด, ดูดวง, เพลงฮิต, เกม, ความรัก, กีฬา