สำหรับชาวพุทธแล้ว เรื่องของเนื้อคู่นั้นไม่ใช่เรื่องที่โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป
แต่เป็นเรื่องที่ขึ้นอยู่กับกรรมที่เคยทำร่วมกันมา (อาจเป็นได้ทั้งกรรมดีและไม่ดี) เพราะตามคำ
สอนของพระพุทธศาสนา ความรักจะเกิดขึ้นไม่ได้หากปราศจากเหตุปัจจัยทั้งอดีตและ
ปัจจุบันประกอบกัน การที่คนเราจะรักกันได้นั้นต้องมีเหตุ หรือมีการทำกรรมร่วมกันมา ไม่ว่าจะ
เป็นในชาติที่แล้วหรือชาตินี้ก็ตาม
1. อยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกว่า "ใช่" เข้ากันได้ดี มีความสนใจในเรื่องคล้ายกัน เวลาที่ได้
อยู่ใกล้กันรู้สึกมีความสุข อบอุ่นใจ ปลอดภัย
2. อยู่ด้วยกันแล้วสบายใจ ต่างฝ่ายต่างเชื่อใจกัน คบหากันด้วยความจริงใจ ไม่
จำเป็นต้องสร้างแบบทดสอบหรือเล่นเกมต่อกัน เพื่อวัดว่า อีกฝ่ายรักและซื่อสัตย์ต่อเราจริง
หรือไม่
3. อยู่ด้วยกันแล้วเย็น ไม่ร้อนรุ่มวุ่นวาย รู้จักประนีประนอม ยอมและให้อภัยกันได้ได้
อย่างเต็มอกเต็มใจ สื่อสารกันด้วยความเข้าใจ แม้จะมีทะเลาะกันบ้าง ก็ไม่ถึงขั้นรุนแรง
4. อยู่ด้วยกันแล้วภูมิใจ รักและเข้าใจในสิ่งที่แต่ละคนเป็น แม้ว่าจะมีความแตกต่าง
กันในบางเรื่อง แต่ก็ยอมรับอีกฝ่ายได้อย่างหน้าชื่นตาบาน ไม่มีการบังคับให้อีกคน
เปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างเพื่อให้ตัวเองพอใจ
5. อยู่ด้วยกันแล้วชีวิตดี ถ้าชีวิตคู่ทำให้เกิดแต่เรื่องร้ายๆ ประเภทเจอกันเมื่อไรเป็น
เรื่อง แบบนี้ก็ฟันธงได้เลยว่าไม่ใช่คู่แท้ แต่ท่าจะเป็นคู่เวรคู่กรรมเสียมากกว่า
6. อยู่ด้วยกันแล้วมีกำลังใจ ต่างให้กำลังใจกันและกัน พร้อมที่จะร่วมกันฝ่าฟัน
อุปสรรค และเปลี่ยนเรื่องร้ายให้กลายเป็นดี
7. อยู่ด้วยกันแล้วอยากให้ ต่างฝ่ายต่างอยากเป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับ พร้อมที่จะเสีย
สละเพื่อกันและกัน
8. อยู่ด้วยกันแล้วอยากทำดี เป็นแรงบันดาลใจของกันและกันให้ต่างฝ่าย ต่างอยาก
ที่จะคิดดี พูดดี และทำดี ต่อกันและต่อคนรอบข้าง
หากคู่รักปฏิบัติตัวให้ "สม" กันอย่างเสมอต้นเสมอปลายแล้ว การจะได้เป็นคู่แท้กันไป
ทุกภพทุกชาติเป็นเรื่องที่ไม่ต้องสงสัย
