อาชีพคนโชว์จระเข้ที่กล้าลองกล้าลุยพามาเกาะติดเบื้องหลังกันแบบใกล้ชิดชนิดที่ดูไปลุ้นระทึกไปนี้ คือการแสดงของคณะเพชรราชัญ หรือชื่อเดิมที่หลายคนรู้จัก ในชื่อคณะราชันย์ ของพ่อสมคิด สวนชัยภูมิ ที่บ้านค่ายหมื่นแผ้ว ตำบลบ้านค่าย จังหวัดชัยภูมิ เปิดการแสดงมานานเกือบ 10 ปีแล้วนะครับ

จระเข้เหล่านี้เป็นจระเข้น้ำจืด ที่เลี้ยงไว้ในฟาร์มส่วนใหญ่จะ
มีไว้เพื่อชำแหละเนื้อและหนังขาย ทางคณะเพชรราชัญได้ไปขอรับซื้อ เพื่อไถ่ชีวิตนำมาฝึกสอนสำหรับแสดงโชว์ ในราคาหลักหลายหมื่นบาทต่อตัว ดังนั้นจระเข้ที่เห็นจึงมีสัญชาตญาณเดิมอยู่แบบเต็มร้อย ไม่มีเคล็ดลับหรือคาถาใดๆในการฝึกสอน นอกจากความกล้าอย่างเดียวเท่านั้นครับ

การเข้าหาจระเข้ในบ่อห้ามประมาทแม้แต่วินาทีเดียวนะครับ แถมต้องจดจำว่าแต่ละตัวมีนิสัยอย่างไร

นี่แหละครับจระเข้ พร้อมจะอ้าปากงับเพื่อป้องกันตัวตลอดเวลา
อย่างน้องนิค เตวิชเอง ที่บอกว่าเคยเกือบถูกคมเขี้ยวของจระเข้ แบบหวุดหวิดมาหลายต่อหลายครั้ง

ทั้งทุลักทุเลและลุ้นเอาใจช่วยอย่างมากนะครับ กว่าที่จระเข้จะขึ้นไปอยู่ด้านบนได้เราใช้เวลาอยู่นานพอสมควรครับ

เท้าที่วางไว้ด้านหลังแบบนี้ พร้อมกับการจ้องเขม็งตลอดเวลาคือสัญญาณบ่งบอกว่า พร้อมกระโดดเข้างับเพราะฉะนั้นทุกฝีก้าว ต้องระวังอย่างมากครับ

วันนี้ผมเองจึงช่วยขัดบ่อไป ระแวงไปตลอดเวลา น้องนิคบอกว่า
คนแสดงโชว์ หรือที่เรียกกันว่า "หมอจระเข้" ส่วนใหญ่ก็เป็น ลูกหลานในบ้าน ที่สืบทอดผ่านการฝึกสอนต่อๆกันมา ทุกคนจะต้อง เรียนรู้นิสัยใจคอของจระเข้ คลุกคลีจนอ่านใจกันได้ไม่ต่างกับสมาชิกในครอบครัว

เพราะเป็นคณะโชว์จระเข้ นอกจากจะมีงานจ้างโชว์ตามที่ต่างๆ
แล้ว ช่วงว่างก็จะตระเวนออกแสดงไปตามแต่ละจังหวัด

นี่ถือเป็นอีกหนึ่งงานยากนะครับ จระเข้จะไม่สามารถรับรู้คำสั่ง
ได้ทุกเรื่อง การจะให้เค้าเดินไปขึ้นรถกระบะได้จึงทำเอาเหงื่อตกไปตามๆกัน บางจังหวะหมอจระเข้อย่างพี่เดช พีระเดช จึงต้องชิงไหวชิงพริบอยู่นาน

ทั้งดึง ทั้งลาก จนแทบจะหมดแรง งานนี้ผมเองให้กำลังใจได้
อย่างเดียว และพยายามอยู่ในจุดที่ปลอดภัยที่สุดครับ

และก่อนจะออกไปโชว์ จะต้องขัดสีฉวีวรรณกันก่อน งานนี้ผมขอ
อาสาช่วยอีกแรง ปัจจุบันนี้อาชีพคนโชว์จระเข้ในหมู่บ้านเหลืออยู่ไม่กี่เจ้าเพราะต้นทุนในการดูแลจระเข้สูง ที่สำคัญต้องใจกล้า ไม่กลัวการถูกกัดด้วยนะครับ

เบื้องหลัง กว่าจะแสดงโชว์จระเข้ได้ในแต่ละครั้ง ไม่ได้มีแค่นี้นะครับ ผมเองขอเกาะติดดูการฝึกซ้อมต่อ บอกได้เลยนะครับว่าลุ้นระทึกแบบสุดๆ งานนี้ผมเองขออาสาเป็นหมอจระเข้ผู้ช่วย อยู่ร่วมฝึกด้วย ชนิดที่แทบจะหายใจรดต้นคอกันเลยนะครับ

มาติดตามกันต่อสัปดาห์หน้า แล้วจะเข้าใจว่าอาชีพนี้ทำไมถึง
หาคนทำได้น้อยลงทุกที