สิงห์ ชนะชนม์ กล้าหาญ คมเข้ม ดุดัน นักบาสเก็ตบอล Mono Vampire
หนุ่มหน้าหนวดคมเข้ม สิงห์ ชนะชนม์ ทีม Mono Vampire
สิงห์ – ชนะชนม์ กล้าหาญ
ทีม Mono Vampire : หมายเลข 91
อายุ 31 ปี ส่วนสูง 188 เซนติเมตร น้ำหนัก 86 กิโลกรัม
อาหารที่ชอบ : ส้มตำ อาหารอีสาน
สถานที่ที่ชอบ : วัด ชอบไปทำบุญ
ส่วนของร่างกายที่ชอบ : ชอบทุกส่วน
เสน่ห์ของตัวเอง : หน้าโหด หน้าเข้ม ดูดุดัน
Facebook : ชนะชนม์ คนหล่อ / https://www.facebook.com/peehum?fref=ts
“ สิงห์ ชนะชนม์ กล้าหาญ ” จากจุดเริ่มต้นด้วยการชู้ตบาสกินตังค์กับเพื่อนๆในสมัยเป็นเด็ก ม.ต้น ที่ อ.บ้านไผ่ จ.ขอนแก่น การเล่นของเขาและเพื่อนๆในวันนั้นทำให้รุ่นพี่ในโรงเรียนเห็นแววแล้วชักชวนให้มาร่วมทีมบาสเก็ตบอลด้วย แม้ว่าในตอนนั้นเขาจะยังเล่นบาสเก็ตบอลไม่เป็นด้วยซ้ำแต่ก็ตอบรับเข้าร่วมทีมและฝึกหัดกับรุ่นพี่จนสามารถตระเวนไปแข่งตามที่ต่างๆได้ และหลังจากนั้นแววของเขาก็ไปเข้าตาบุคลากรในวงการบาสเก็ตบอลทำให้เขาได้โอกาสดีๆอยู่เสมอจนสามารถก้าวไปเป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลทีมชาติในที่สุด
และในตอนนี้เขาเป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลอาชีพสังกัดทีมบาสเก็ตบอล Mono Vampire ซึ่งเป็น 1 ในทีมบาสเก็ตบอลของประเทศไทยที่ร่วมเข้าการแข่งขัน ABL 2015-2016 (Asean Basketball League) ที่กำลังมีการแข่งขันกันในช่วงปลายปี 2015 ถึ่งช่วงต้นปี 2016 สำหรับคนที่มีใจรักกีฬาบาสเก็ตบอลและสนใจอยากจะติดตามชมการเข้าขัน สามารถเข้าไปชมได้ที่ http://abl.mthai.com/clips/893.html
จุดเริ่มต้นของการเป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอล
เริ่มจากกีฬาสีในโรงเรียนตอน ม.ต้น ที่โรงเรียนบ้านไผ่ครับ แล้วก็มีไปแข่งตามงานประจำปี งานวัด หรืองานตามที่ต่างๆที่เขามีจัดแข่งขัน แล้วอาจารย์ฉัตรชัย ทิมจะโป๊ะ เห็นแววก็เลยชวนไปอยู่ด้วย ผมก็ไปอยู่กับท่าน ก็เข้าเรียน ม.4 ที่ รร.แก่นนคร แล้วก็ได้ไปแข่งกีฬาแห่งชาติ กีฬาเยาวชนแห่งชาติ กีฬานักเรียน ต่อจากนั้นก็มีแมวมองจากกรุงเทพฯ ติดต่อผ่านอาจารย์ฉัตรชัยให้มาอยู่กรุงเทพฯ ก็มาเรียน ม.ปลาย ที่ รร.ศรีวิกรม์ (เริ่มเรียน ม.4 ใหม่) ป.ตรี – ป.โท เรียนที่ คณะพลศึกษา มศว. อยู่กับอาจารย์ธงชาติ พู่เจริญ ผมเข้ามาอยู่กรุงเทพฯ ตอนอายุ 16 – 17 ปี ก็เล่นบาสเก็ตบอลมาเรื่อยจนถึงทุกวันนี้
ตอนที่เรียนจบ ต้องเลือกแล้วว่าจะทำงานประจำหรือเป็นนักกีฬา
ใช่ครับ สมัยนั้นบาสเก็ตบอลลีกอาชีพก็ยังไม่มี เงินเดือนนักกีฬาบาสเก็ตบอลสโมสรตอนนั้นก็ยังน้อยมากไม่เพียงพอต่อการเลี้ยงชีพ ก็คิดกับตัวเองว่าจะเอายังไงดี ตอนนั้นผมก็เป็นเทรนเนอร์อยู่ที่แคลิฟอร์เนียฟิตเนสด้วย แล้วบังเอิญว่ามีจุดเปลี่ยนก็คือ เฮียจอห์นนี่ เข้ามาเป็นนายกสมาคมบาสเก็ตบอลแล้วทำให้มีลีกอาชีพเกิดขึ้น จากนั้นก็มีการซื้อตัวนักกีฬาทำให้รายได้ของนักกีฬาบาสเก็ตบอลเพิ่มขึ้น เราก็สามารถเลี้ยงชีพได้ ก็ตัดสินใจว่าจะเล่นบาส แต่ช่วงนั้นผมก็ยังไปทำงานเทรนเนอร์ที่ฟิตเนสบ้าง
ความภูมิใจในการเป็นนักบาสเก็ตบอล
ภูมิใจที่ตัวเองมาถึงจุดนี้ได้ เป้าหมายสูงสุดของนักกีฬาคือธงที่อยู่หน้าอกของตัวเอง ถึงแม้ค่าตอบแทนจะไม่ได้เยอะแต่เราได้ความภูมิใจครับ
วางแผนอนาคตของตัวเอง
ผมจะอยู่ในลีกอาชีพให้ยาวที่สุดเท่าที่ร่างกายจะไหวครับ ผมก็รักษาสภาพร่างกายด้วยการเล่นเวท กินอาหารเสิรม จากที่เคยรับเป็นเทรนเนอร์ฟิตเนสก็ไม่ทำแล้ว มุ่งมากีฬาอาชีพทุ่มให้กับบาสเก็ตบอลอย่างเดียวเลย
ใน สนามแข่ง & สนามรัก คะแนนเต็ม10 ให้ตัวเองเท่าไหร่
สนามแข่งถ้าเรื่องใจผมให้เต็ม10 ทุกครั้ง เต็มที่ทุกครั้ง แต่เรื่องร่างกายในแต่ละครั้งที่ไปแข่งก็อาจจะไม่เท่ากัน สนามรักก็เต็ม10 เพราะผมเป็นคนรักครอบครัว
Men.MThai ขอบคุณรูปภาพบางส่วนจาก : https://www.facebook.com/monovampirebasketball/?fref=nf
รูปภาพ : CoViNus
คลิปวิดีโอ : VDO Production Team
