ในที่สุดบรรดาแพทย์แห่งรัฐฟลอริดาก็ได้คำตอบในเรื่องนี้ออกมาแล้ว โดยทำการศึกษาทดลองตัวอย่างหนังศีรษะจากผู้ชายจำนวน 60 คน แล้วพวกเขาก็พบว่า ตรงเซลล์รากผมนั้นมีโปรตีนอยู่ 2 ชนิด ชนิดหนึ่งมีโมเลกุลขนาดเล็ก และอีกชนิดมีโมเลกุลขนาดใหญ่ โปรตีนทั้งสองนี้มีความสัมพันธ์กับฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนด้วย เมื่อใดที่โมเลกุลของฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนผสานเชื่อมกับโปรตีนที่มีโมเลกุลขนาดเล็ก มันจะพากันเข้าไปภายในเซลล์รากเส้นผม และทำลายส่วนที่ผลิตเส้นผม แต่ถ้าหากโมเลกุลของฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนเชื่อมกับโปรตีนที่มีโมเลกุลขนาดใหญ่ มันจะเกาะกันอยู่แค่ภายนอกเซลล์รากผม ไม่ก่อให้เกิดความเสียหายแต่อย่างใด
นักวิจัยได้เปรียบเทียบเซลล์บริเวณหนังศีรษะที่ล้านโล่งกับบริเวณที่มีเส้นผมดกเต็มของผู้ชายคนเดียวกัน และได้คำตอบอันแน่นอนว่า ตรงส่วนหนังศีรษะที่ล้านโล่งนั้นมีโปรตีนขนาดเล็กปรากฏมากกว่าตรงส่วนที่เส้นผมขึ้นเต็ม "บริเวณที่มีผมบางๆ หรือไม่มีผมเลยนั้น มีโปรตีนขนาดเล็กมากเป็นสองเท่าของโปรตีนขนาดใหญ่ ขณะเดียวกัน เซลล์รากเส้นผมที่แข็งแรงก็มีโปรตีนขนาดใหญ่อยู่ประมาณ 2 ½ เท่า" ซาวายากล่าวรายงาน
คณะนักวิจัยแห่งมหาวิทยาลัยไมอามี ได้สรุปและเสนอแนวทางรักษาอาการศีรษะล้านที่มีทางเป็นไปได้ นั่นคือ ต้องหาอะไรมาสกัดกั้นไม่ให้ฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนในเซลล์รากเส้นผมที่แข็งแรง มาเชื่อมผสานกับโปรตีนขนาดเล็ก ซึ่งเป็นกลไกที่ทำให้เซลล์ผลิตเส้นผมไม่ได้
