สาวสวย มะปราง-อลิสา ขุนแขวง ดรัมเมเยอร์งานฟุตบอลประเพณีธรรมศาสตร์-จุฬาฯ ครั้งที่ 69 คนเก่ง จากคณะศิลปศาสตร์ ม.ธรรมศาสตร์ ภาคอินเตอร์ มาดูกันดีกว่าว่าเธอแสบ ซน และน่ารักขนาดไหน!

ชื่อ มะปราง-อลิสา ขุนแขวง
การศึกษา ปี 2 คณะศิลปศาสตร์ ม.ธรรมศาสตร์ (อินเตอร์)
วันเกิด 13 สิงหาคม 2536
ส่วนสูง 167 ซม.
หนัก 44 กก.
สีที่ชอบ ขาว
อาหารที่ชอบ ซูชิ, อาหารญี่ปุ่น
กิจกรรมยามว่าง ร้องเพลง, เล่นอินเทอร์เน็ท
ฉายา ไอ้งอน
ความสามารถพิเศษ ร้องเพลง, เต้น
คติประจำใจ ทำทุกๆ วันให้เต็มที่ และทำด้วยใจ

(1) มหา'ลัยที่ลงตัวสุดๆ
ง่ายๆ เลยค่ะ มหา'ลัยมันใกล้บ้าน 555 คือบ้านเราอยู่แจ้งวัฒนะอยู่แล้ว มหา'ลัยก็อยู่แค่รังสิต ใกล้ๆ ไม่ไกลมากนัก แล้วที่นี่ก็มีคณะที่เราอยากเข้าพอดี มันก็เลยลงตัว ทุกอย่างโอเค เข้าที่นี่เลยละกัน ^^

(2) ฑูตกิจกรรมของมหา'ลัย
ได้รับมอบหมายให้เป็นฑูตกิจกรรมของ ม.ธรรมศาสตร์ค่ะ หรือที่เขาจะเรียกกันว่า ทิวแอสบาสเดอร์ ซึ่งตอนแรกที่เข้ามา เขาจะมีให้เลือกว่าเราจะเป็นดรัมเมเยอร์ หรือผู้อัญเชิญป้าย ซึ่งก็ต้องมาคัดตัวกันอีก 3 รอบ จากคน 300 คน จนเหลือแค่ 15 คนค่ะ เราก็ได้เป็นดรัมเมเยอร์ในงานฟุตบอลประเพณีฯ แม้การฝึกซ้อมจะหนักมาก แต่ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีมากๆ ค่ะ รู้สึกประทับที่ได้มารู้จักกับเพื่อนๆ คณะอื่น พี่ๆ อีกหลายๆ คณะ ได้มาร่วมงานกัน ร่วมทุกข์ ร่วมสุขด้วยกัน แม้การฝึกซ้อมจะโหดมาก แต่ก็ได้พี่ๆ มาช่วยสอน เราก็ขยันซ้อม สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็ออกมาได้ด้วยดีค่ะ

(3) วีรกรรมตอนเด็กๆ
เป็นอุบัติเหตุเล็กๆ ค่ะ แต่ทำให้มีแผลเป็นมาถึงทุกวันนี้ คือตอนเด็กๆ เราก็วิ่งไป แล้วจะหันหน้าไปมองข้างหลัง เพื่อที่จะทักคนที่อยู่ข้างหลัง ตอนนั้นตัวเรายังเล็กอยู่ แล้วมีไม้ตรงคอพอดี หันมาก็ชนล้มลงไปเลยค่ะ เจ็บมาก เป็นรอยแผลเป็นที่ยังอยู่มาจนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ ตอนนั้นรู้สึกว่าอายุจะประมาณ 10 ขวบได้มั้ง ตอนเด็กเราซนมาก ปีนต้นไม้ เสียงดังตลอดเวลา แต่พอโตๆ แล้วก็ไม่ค่อยมีค่ะ จะมีเล็กๆ น้อยๆ ออกแนวซุ่มซ่ามมากกว่า อย่างเข็นรถเข็นขนของ แล้วสะดุดหล่นลงไปในรถเข็นนั้น แค่นั้นเอง 555

(4) น่าอายที่สุดเล้ยยย...
เหตุเกิดที่ห้างสรรพสินค้า เป็นห้างดังด้วยค่ะ นั่นก็คือ พารากอน ^^ คือไปเดินห้างกับเพื่อน แล้วก็จะถ่ายรูปกัน ก็ก้มหน้าถ่ายรูปอยู่ เป็นหน้าตัวเองนี่แหละ แล้วก็จะยื่นไปให้เพื่อนดูขณะที่ก็ยังไม่ได้เงยหน้าอะไร เราก็ให้ดู ถามว่า น่ารักมั้ย เอารูปไหนดี ก็เห็นแวบๆ ว่าเขาพยักหน้านะ แต่พอเงยหน้าไป อ้าว ไม่ใช่เพื่อนเรานี่ ก็ตกใจค่ะ แล้วอายมาก เราก็บอกขอโทษค่ะ แล้วก็วิ่งไปเลย หาเพื่อนไม่เจอด้วย พอหาเพื่อนเจอ ก็ทำเป็นพูดๆ ไปว่า เอารูปไหนเนียนๆ ไปค่ะ คนที่เราทักผิด เขาเป็นคุณน้าผู้หญิงหน้าตาใจดีนะ เพราะเขาก็ยิ้มๆ ให้เราด้วย

(5) เปลี่ยนนิสัยไปตามอารมณ์
หนูไม่ได้มีนิสัยเจาะจงนะ ทำได้ทุกอย่าง มันเป็นนิสัยแล้วแต่อารมณ์ บางทีก็จะนิ่งๆ ไปเลย หรือบางทีจะเฮฮาสุดๆ ไปเลยเช่นกัน โกรธก็น่ากลัวไป ร่าเริงก็สุดๆ เช่นกัน มันเปลี่ยนไปตามอารมณ์ตอนนั้น จะไม่ได้เป็นอย่างงี้ๆ อยู่ตลอดเวลา แต่ถ้าเป็นเรื่องกิน และนอนนะ มันจะสม่ำเสมอหน่อย คือชอบกิน กินเยอะ แล้วก็ง่วงง่าย หลับเร็วค่ะ 55

(6) ฉายา ‘ไอ้ก้นงอน’
ง่ายๆ เลยค่ะสำหรับฉายานี้ มันก็เนื่องมาจากก้นเรานี่แหละ มันจะงอน เวลาเดินก็จะเห็นมากกว่าคนอื่น แล้วทีนี้เพื่อนก็จะชอบมาแซวๆ กันค่ะว่า ไอ้ก้นงอนๆ นอกจากแซว บางทีก็มีชอบเดินๆ มาตีก้นเราด้วย คงหมั่นเขี้ยวหรืออะไรไม่รู้อ่ะ

(7) ประสบการณ์มีหนุ่มเข้ามาจีบตรงๆ เป็นศูนย์
ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้ามาจีบหนูเลยอ่ะ อาจจะเพราะหนูไม่ค่อยมีเวลาไปเจอกับใครเลย คือจะเรียนแล้วก็อยู่กับเพื่อนตลอดเวลา หรือบางทีคนอื่นเขาอาจจะคิดว่าหนูหน้าดุ หน้านิ่งๆ เลยไม่กล้าเข้าหามั้ง ถ้าให้พูดถึงสเปก ไม่มีหรอกค่ะ ขอเป็นคนที่คุยด้วยแล้วสบายใจจะดีกว่า คุยกันรู้เรื่อง ไม่งี่เง่าจะดีมาก แต่ตอนนี้ไม่มีใครเข้ามาแบบตรงๆ เลย แต่อ้อมๆ นี่มีเยอะอยู่นะ แบบอยู่ดีๆ Add Line มาจากไหนไม่รู้ มาคุยด้วยเฉยเลย แล้วหนูก็ไม่รู้จักเขาด้วย ก็เลยจัดการบล็อกไปเลยค่ะ คุยด้วยแล้วมันปวดหัวนะ ไม่ชอบสไตล์นี้อ่ะ อยู่ๆ ก็โผล่มาเฉยเลย ถ้าจะจีบขอให้เข้ามาตรงๆ จะดีกว่าค่ะ แล้วก็เอาความเป็นตัวเองเข้ามาหา อยากให้มาทำความรู้จักกันซึ่งๆ หน้าก่อน จะเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้องก็ได้ แล้วถ้าคุยแล้วมันคลิ๊ก มันใช่ ก็ค่อยมาว่ากันอีกที ^^

ขอบคุณที่มาจาก