“กิ๊ฟ” ศิลปะศาสตร์ ม.อัสสัมชัญ

กิ๊ฟ-วณิศญาณ์ โปรยรุ่งโรจน์ ปี 2

คณะศิลปะศาสตร์ ม.อัสสัมชัญ

กับเรื่องเปิ่นๆ สมัยมัธยม ที่ต้องลง

ไปแข่งวิ่งแบบไม่รู้กฎ กติกาทำ

เอาอายไม่กล้าวิ่งแข่งไปอีกนาน

“เป็นคนไม่ชอบเล่นกีฬาค่ะ

แล้วก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้

เล่นเท่าไหร่ จะมีก็แค่ตอนมัธยม

ที่เล่นกีฬาสีค่ะ แบบว่าเขาจับให้เรา

ไปแข่งวิ่ง จริงๆ ก่อนหน้านี้ทุกปีจะ

ได้เป็นลีดฯ แต่พอปีนั้นไม่ได้เป็นก็

เลยมีคนมาดึงตัวให้ไปแข่งวิ่ง

เราก็ไม่เคยแข่งมาก่อนเลยนะ

เป็นการวิ่งแข่งครั้งแรกซึ่งไม่ได้

รู้กติกาอะไรเลย ก็ไม่รู้เรื่องเสียง

นกหวีด สัญญาณปล่อยตัว มันก็จะ

มีท่า 1 ก้มหน้า 2 กระดกก้น

เราก็เหมือนไม่ได้ยินเสียงนกหวีดเลย

เราก็กระดกก้นอยุ่ตรงนั้นคนเดียวนานมาก

จนเพื่อนต้องเดินมาบอกให้เอาลงก่อน

คนที่ยืนดูเขาก็ขำ เราเองก็อายมากอ่ะ

ถือเป็นการแข่งวิ่งครั้งเดียว และ

ครั้งสุดท้ายในชีวิตเลยค่ะ ไม่กล้าไปแข่งอีกแล้ว”

“อีฟ” นิเทศฯ ม.รังสิต

ใครที่คิดจะไปเล่นกีฬากับ สาวอีฟ

ชญานิศฐ์ บุญโสพิศ ปี 1 คณะนิเทศศาสตร์

ม.รังสิต ก็ต้องระวังตัวกันหน่อยนะจ๊ะ

อาจจะเจอลูกตบพิฆาตได้!!

“เป็นความซุ่มซ่ามของอีฟเองค่ะ

ตอนนั้นก็ไปเล่นแบตมินตันกับเพื่อน

แล้วด้วยความที่เราเล่นเพลินๆ เราก็ไม่ได้

สนใจอะไร เล่นไปเรื่อยๆ กำลังเพลินเลยค่ะ

จนถึงลูกตบลูกหนึ่งที่เราเป็นคนตบ อยู่ดีๆ

ไม้แบตมันก็หลุดลอยออกไปจากมือ

เฉยเลยค่ะ เราก็ไม่ได้รู้สึกก่อนว่ามัน

จะหลุดหรือพังอะไร แต่มันก็หลุดออกไป

ลอยไปต่อหน้าเราเลยค่ะ ดีที่ไม่โดนหัวใคร

ก็มีเพื่อนแซวๆ แบบ เฮ้ย ลูกตบแรงมากเลยนะ

อะไรแบบนี้ค่ะ แอบเสียดายไม้

เหมือนกันนะตอนนั้น แต่ก็ไม่เป็นไร

ยังดีที่มันไม่ได้ไปโดนใครบาดเจ็บ”