หนุ่มสุดติสท์ ซันนี่ สุวรรณเมธานนท์ ที่เรามักจะเห็นในคาแรกเตอร์ของความเป็นพระเอกมาดกวนเกรียนฮา แต่ถ้าย้อนกลับไปเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว เราอาจจะคาดไม่ถึงว่าจะเจอซันนี่ในลุคนักศึกษานิเทศฯ และแปรเปลี่ยนมาเป็นมาดสุดเซอร์แบบนักดนตรีกลางคืน กับประสบการณ์ที่มากกว่าการเข้าไปเรียนในสังคมมหาวิทยาลัย

ย้อนวัยหนุ่มน้อยซันนี่
ตอนเด็กฝันหลายอย่าง มีอยากพากย์บอล อยากวาดรูป แต่สุดท้ายเลือกนิเทศฯ โฆษณาที่เอแบค แค่เหตุผลรู้ตัวว่าเรียนเลขไม่รอด ไม่ชอบจำสูตร แล้วนิเทศมีเลขแค่สามตัว 55 แต่ไม่ได้เลือกนิเทศฯ อันดับหนึ่งด้วย เลือก MBA เพราะคิดว่าคงไม่ติดอันดับหนึ่ง แต่สรุปคือติดซะงั้น เลยต้องไปเรียน MBA อยู่เทอมหนึ่ง ค่อยย้ายมาเรียนนิเทศ แต่เอาจริงๆ ผมคิดแค่อยากเรียนให้จบ แต่ไม่ได้รู้สึกสนุกกับการเรียน แต่สิ่งที่ได้มากกว่านั้นคือการได้เจอผู้คน ได้เล่นดนตรี ได้เล่นละครเวที ได้เตะบอล ได้รู้จักคนดีๆ มากขึ้น ทุกอย่างที่เราได้เจอมันคือประสบการณ์ใหม่ๆ ในชีวิต
เป็นนักดนตรีรับจ้างสุดเซอร์
ตอนเรียนมีปัญหาเรื่องค่าเทอม เลยต้องหารายได้พิเศษ ก็ได้ไปเล่นดนตรีกลางคืน เพราะเราก็เล่นกีต้าร์ได้ เลยกลายเป็นอาชีพที่หาเลี้ยงตัวเอง จนเรียนจบ ตอนนั้นไปทำงานก็มีตังค์ใช้เยอะนะ เหมือนนักมวยเวลาได้ทอง ยังหนุ่มก็ไฟแรง ไปเล่นกลับตีสองตีสาม ก็ต้องตื่นเช้ามาสอบให้ทัน แต่ก็สามารถเรียนจนจบ แม้ว่าจะจบ 5 ปีช้าไปหน่อย ช่วงที่จบ ก็มีโอกาสได้ไปแคสหนังที่จีทีเอชเรื่องเพื่อนสนิท ตอนนั้นไม่เคยรู้จักการแสดงมาก่อน จนได้มาเจอครูเงาะกับพี่เอส ที่เปิดโลกเรา พอตอนได้เล่นก็รู้สึกเลยว่าทำไมเราถึงได้สนใจสิ่งๆ นี้อยู่ได้ กลับบ้านยังคิดถึงมัน ตั้งแต่นั้นมาก็มั่นใจว่าการแสดงคงเป็นอาชีพเดียวที่ผมรักที่สุด
บทบาทใหม่ในหนังเรื่องใหม่
แต่ละบทที่ได้รับ ในความเป็นมนุษย์มันมีหลายแง่มุม มุมตลก มุมดราม่า แต่ละเรื่องเราก็แค่คิดว่าทำไมคนๆ นี้ถึงพูดจาแบบนี้ เขาเจออะไรมาบ้าง เข้าใจข้างในของเขา จากนั้นภายนอกก็เป็นสิ่งที่เราต้องใส่เพิ่มเข้าไป อย่างในหนัง “ฟรีแลนซ์..ห้ามป่วย ห้ามพัก ห้ามรักหมอ” บทชื่อยุ่น ซึ่งทำงานฟรีแลนซ์แล้วก็ต่อสู้กับร่างกายของตัวเอง ตอนแรกเราก็คิดไม่ออก ว่าจะใส่คาแรกเตอร์ลงไปแบบไหน สุดท้ายก็นั่งดูหน้าผู้กำกับ จนเจอว่าบุคลิกภายนอกน่าจะเป็นเหมือนผู้กำกับนี่แหละ ทั้งการพูดจาและท่าเดิน ใช่เลย
ไลฟ์สไตล์ของพระเอกกวนเกรียน
ทุกวันนี้ผมก็ทำตัวตามปกตินะ เป็นตัวเรานี่แหละ แค่มีมารยาทขึ้นมาหน่อย เข้าใจคนมากขึ้น แล้วก็ไม่เคยแพลนชีวิต แค่ทำตามความรู้สึกที่ตัวเองอยากทำ แต่ไม่ชอบมองอะไรในแง่ลบ ชอบทัศนคติที่เป็นบวก ไม่ใช่เอะอะก็ดราม่ากันในเฟซบุ๊ก มันไม่เกิดประโยชน์ อย่างเวลาเครียดจะชอบแก้ปัญหาก่อนเลย พยายามสู้มัน ไม่หนี ทุกวันนี้ยังคิดไม่ออกว่ายังมีอะไรที่อยากทำอีก คงเป็นไปเที่ยวรอบโลกมั้ง แต่คงไม่แบ็คแพ็ก ไปลำบากทำไมให้เหนื่อย ไปหรูหรานี่แหละดีที่สุด 55

ขอบคุณที่มาจาก