ความเป็นนักศึกษาอินเตอร์ของวิทยาลัยนานาชาติ มหาวิทยาลัยมหิดล ในหลักสูตรบริหารธุรกิจ มาฟังมุมมองจากเด็กนักเรียนนอกที่มาเติบโตใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยประเทศไทยกันดีกว่า

ย้อนกลับไปปีหนึ่งสนใจด้านการเรียนธุรกิจ

แฟร์ เกิดที่อังกฤษ แต่ว่ามาเรียนจนจบไฮสคูลที่อเมริกา จริงๆ ตอนนั้นเป็นนักเทนนิสอยู่ด้วย ก็มีพักไปปีหนึ่ง เพื่อตัดสินใจว่าจะต่อที่อเมริกาหรือที่ไทยดี แต่สุดท้ายก็มาอยู่ที่ไทย เรียนที่เมืองไทย แล้วที่เลือกบริหารธุรกิจ เพราะพ่อกับแม่เป็นนักธุรกิจ คุณแม่ก็จบด้านเศรษฐศาสตร์มา เขาก็แนะนำเราว่าเรียนด้านนี้มันจะเอามาใช้กับชีวิตประจำวันยังไงบ้าง เราก็คิดว่าดีเลย แล้วเราก็สามารถเอาตรงนี้มาใช้ในอนาคตได้ด้วย

หนุ่มหล่อนักเรียนนอกแรกเข้ามาเรียนเป็นยังไงบ้าง
ในส่วนของการเรียนก็ดีมากเลยนะครับ เพราะตอนจบจากอเมริกาก็เกรด 4.00 อยู่แล้ว พอมาที่นี่ก็ทำได้ใกล้เคียงกันเลย ส่วนเรื่องสังคม ก็ถือว่าได้เรียนรู้อะไรค่อนข้างเยอะ แต่ด้วยนิสัยแฟร์คิดว่าตัวเองเหมือนคนไทยที่อยากไปเรียนเมืองนอกมากกว่า แล้วคุณแม่ก็จะคอยคุยกับเราและอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ผมก็คิดว่าชอบเมืองไทยด้วย แม้ว่ามันจะเป็นอะไรที่แปลกใหม่จากเดิม แต่ผมก็รู้สึกดี ทุกอย่างมันก็เลยโอเคนะครับ เพื่อนๆ บางคนอาจจะกลัวเราพูดภาษาไทยไม่ได้ เลยไม่กล้าเข้ามาคุย แต่คือถ้ามีคนเข้ามาคุยกับเรา เราก็คุยกับเขาได้ เพราะผมก็เป็นคนเฟรนลี่อยู่แล้ว ก็เลยเข้ากับทุกคนได้

วิชาเรียนที่ยากที่สุดในชีวิตมหาวิทยาลัย
คงเป็นวิชาสุดท้ายที่กำลังจะจบนี่แหละ ตอนนี้ก็ติดอยู่วิชาเดียว เพราะว่าผมต้องทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย มันเป็นวิชา COST BENEFIT ANALYSIS ซึ่งเป็นวิชาบังคับที่ต้องลงเรียน แล้วเขาก็เคร่งเรื่องเวลาเข้าเรียนมาก จริงๆ ด้วยเนื้อหาอาจารย์ก็บอกว่าไม่ได้ยากอะไรมาก แต่แค่ต้องหาเวลามาเรียนให้ครบแค่นั้น

ไม่ถามเรื่องสาวๆ หน่อยก็คงไม่ได้ ระหว่างสาวไทยในมอกับสาวอินเตอร์ ชอบแบบไหนมากกว่ากัน
จริงๆ ผมชอบผู้หญิงเซ็กซี่ 55 แต่ในมหิดลส่วนใหญ่จะแนวใสๆ นะ แต่เอาจริงๆ ตอนเข้าแรกๆ ผมเป็นนักกีฬาด้วย พอเลิกเรียนเสร็จก็ไปซ้อมต่อหรือไม่ก็ไปต่อฟิตเนส ไม่ค่อยมีเวลาเจอใครเท่าไหร่ ยิ่งขึ้นปี 2 มีงานในวงการก็ยิ่งแล้วใหญ่ โอกาสที่จะเจอสาวๆ ในมอนี่น้อยมากๆ แต่ก็มีบ้างช่วงที่เริ่มมีผลงานก็มีแฟนคลับที่เขาติดตามผลงานเราเข้ามาทักบ้าง แต่ส่วนใหญ่เขาจะจำผมไม่ได้ เพราะเวลาไปเรียนผมจะไปแบบเซอร์ๆ มาก 55

บรรยากาศคลาสเรียนในความทรงจำ
เป็นคลาสเรียนตอนที่ต้องพรีเซ้นท์ธีสิสเลยครับ แล้วด้วยความที่คืนก่อนพรีเซ้นท์ผมทำงาน ไม่ได้นอนเลย พอวันนั้นก็ตื่นสาย แล้วต้องไปถึงที่ศาลายาก่อน 8 โมงเช้า แต่ 7 โมงยังสู้กับรถติดอยู่แถวพระโขนง จนต้องนั่งมอเตอร์ไซค์ต่อไป อากาศก็ร้อนมาก เกือบจะเป็นลม วันนั้นโด๊ปทั้งกาแฟ ทั้งอะไรหลายอย่างมาก 55 แล้วเป็นคนแรกที่ต้องพรีเซ้นท์ด้วย อาจารย์ก็นึกว่าเราเตรียมพร้อมมาแล้ว แต่จริงๆ เราไม่ได้พักผ่อนและแทบไม่ได้เตรียมอะไรเลย แต่สุดท้ายก็พยายามเต็มที่ ผ่านพ้นวันนั้นมาได้ แล้วก็ได้เกรดดีด้วย

คำแนะนำของรุ่นพี่อินเตอร์สไตล์แฟร์
ผมสังเกตนะครับว่าเด็กไทยส่วนใหญ่เขาจะมองว่าเราไม่ค่อยอ่านหนังสือ เพราะเด็กไทยจะติดท่องจำมากกว่า พอท่องเสร็จหลังสอบก็ลืมไปหมดแล้ว แต่มีหลายครั้งที่เวลาผมไปสอบแล้วจะได้คะแนนดีกว่าเพื่อนๆ ที่ตั้งใจอ่านหนังสือมาก คือผมว่าผมไม่ได้พยายามท่องจำสิ่งที่อยู่ในหนังสือ แต่ว่าพยายามที่จะทำความเข้าใจกับมันมากกว่า และคิดว่าเราจะเอามันมาใช้ประโยชน์ได้ยังไง ตรงนี้ก็ทำให้เราสามารถจะเขียนหรืออธิบายให้ตรงกับโจทย์ที่อาจารย์ต้องการได้