สาวหยก-สุพรรณิการ์ นพรัตน์ และหนุ่มเพียว-สรวิชญ์ ปัญญาโชคไพศาล กับความสวยหล่อคมขำในแบบไทยๆ และไลฟ์สไตล์ความเป็นคนไทยแท้ที่หนุ่มสาวรุ่นใหม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง

FIRST OF YOK

ชื่อ : หยก-สุพรรณิการ์ นพรัตน์

การศึกษา :  ปี 2 คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขานิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ

วันเกิด :  3 มกราคม 2540

ส่วนสูง : 48.9 ซม.

น้ำหนัก : 169.5 กก.

นิยามบอกความเป็นชาวมอ : ม. คือ นิสิต ณ ทักษิณทิศ หนึ่งเดียวในแดนใต้

คติประจำใจในเวลาเรียน : มุ่งมั่น ตั้งใจไปให้ถึงฝั่ง

ไอดอลคนโปรดในมอ : รุ่นพี่ดาวคณะปี 57 ชื่อพี่หงส์ เป็นผู้หญิงสวย เก่ง ทำงานเก่ง มีความรับผิดชอบ

ฉายาประจำแก๊งในมอ : คอหนังโหด

แหล่งช้อปปิ้งใกล้มอ : เทสโก้โลตัส สงขลา

สิ่งที่อยากให้ปรับปรุงในมอของเรา : อยากให้เพิ่มพื้นที่บานจอดรถมอเตอร์ไซค์ของนักศึกษา เพราะตอนนี้แทบไม่มีที่จะจอดรถแล้ว

เป้าหมายในอนาคต : เรียนจบทำงานตามสายงานที่เรียนมา มีเงินเยอะๆ เลี้ยงพ่อแม่ให้สบาย ซื้อบ้านซื้อรถเป็นของตัวเอง

ผลงาน : ดาวคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ปี 2558, รองอันดับ 1 ดาวมหาวิทยาลัยทักษิณ ปี 2558, รางวัลชนะเลิศ นางสงกรานต์ขันโตก, รางวัลชนะเลิศ Miss Chinadoll Diana 2016, เข้ารอบ 10 คนสุดท้าย Miss Motor Show Hatyai 2016, เข้ารอบ 10 คนสุดท้าย Miss Chinees Hatyai 2016, รางวัลชนะเลิศ GSB GEN CAMPUS STAR 2016 ภาคใต้, ล่าสุด เข้ารอบ 20 คนสุดท้าย Thai Supermodel Contest 2016

Instagram : nika_yok

 

FIRST OF PURE

ชื่อ : เพียว-สรวิชญ์ ปัญญาโชคไพศาล

การศึกษา : ปี 4 คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมโลจิสติกส์ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย

วันเกิด : 11 มีนาคม 2536

ส่วนสูง : 176 ซม.

น้ำหนัก : 68 กก.

นิยามสามคำบอกความเป็นชาวมอ : หัว การ ค้า

คติประจำใจในเวลาเรียน : น้ำมันที่ไม่เดือดทอดอะไรก็ไม่สุก ความพยายามที่ไม่สุก ทำอะไรก็ไม่สำเร็จ

ไอดอลคนโปรดในมอ : พี่ติ๊ก-เจษฎาภรณ์ (รุ่นพี่วิศวะฯ หอการค้า)

ฉายาประจำแก๊งในมอ : เพียวครึ่งมอ

แหล่งช้อปปิ้งใกล้มอ : ตลาดนัดรถไฟรัชดา เอสพลานาด รัชดา, เซ็นทรัลพระราม 9, ตลาดห้วยขวาง

สิ่งที่อยากให้ปรับปรุงในมอของเรา : อยากให้ใส่กางเกงยีนส์ หรือชุดสุภาพเข้าเรียนได้

เป้าหมายในอนาคต : สามารถดูแลคนที่เรารักให้สบายได้

ผลงาน : ถ่ายแบบนิตยสาร SEVENTEEN/OLIVE, Co-Host รายการ ศัพท์สอนรวย (ช่อง 3), รายการ THE CHOICE THAILAND, เดินทรูปของเซ็นทรัล, MV ศาลาคนเศร้า – อัมพร แหวนเพชร, MV รักหลอกๆ – แป้ง ศิริกานต์, MV ได้เรือถีบแพ – ปป๋อง ณ ปะเหลียน, MV สาวลืมบ่าวแล้ว – น้องเดียว, Viral Johnson&Johnson 20 หนุ่มหล่อเดือนมหา'ลัย, ละครลิขิตรัก (ช่อง 3) แสดงเป็นเพื่อนพระเอก, รางวัลชนะเลิศ GSB GEN CAMPUS STAR 2016 ภาคใต้, เดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี 2555, รองชนะเลิศอันดับ 2/POPULAR VOTE  Mr.Gear Thailand 2015,

Instagram : Pure_srw

จุดเริ่มต้นการได้เข้าร่วมประกวดเวทีภาคใต้

เพียว : ผมเป็นคนจังหวัดพัทลุง แต่ก็ขึ้นมาเรียนที่กทม. ตั้งแต่ม.5 เทอม 2 แล้ว เพราะว่าเป็นนักกีฬาเทควันโด ทีมชาติ ต้องซ้อมที่กทม. ยาวๆ เลย ตอนนั้นได้ข่าวการประกวดที่กทม.นี่แหละ กะว่าจะไปประกวดที่เวทีกทม. แต่พอดีวันอาทิตย์ที่เขาประกวด ผมติดต้องไปสอบก.พ. คือตอนนี้ใกล้จะจบแล้ว อยากจะเข้าทำงานกรมศุลกากร ก็เลยต้องเตรียมสอบเอาไว้ พอพลาดประกวดรอบนั้น ก็เลยคิดว่าจะไปรอบภาคใต้แทน แต่วันเสาร์รอบคัดเลือกที่กทม. ก็ได้มีโอกาสไปลองดูก่อนแล้ว ก็คาดหวังเหมือนกันนะ ตอนนั้นได้ไปดู หลังจากนั้นก็เตรียมตัวไปอย่างดี การแสดงตอนแรกคิดว่าจะเล่นกีต้าร์ร้องเพลง แต่เห็นมีคนแสดงแบบนี้หลายคน เราก็เลยเปลี่ยนกะทันหันคืนวันเสาร์ที่ได้เข้ารอบเลย ไม่อยากให้ซ้ำกับคนอื่น จะทำให้เกิดข้อเปรียบเทียบเยอะ แล้วก็ซ้อมอยู่ถึงตี 4 เป็นการแสดงมวยไทยโบราณ เพราะผมก็เป็นมวยไทยอยู่แล้ว ผมเรียนมวยโบราณแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก คือตอนเด็กเป็นเด็กซนมาก ชอบแกล้งคนโน้นคนนี้ พ่อเลยจับไปเล่นกีฬาต่อสู้ ให้ใช้การต่อสู้ในทางที่ถูกจะดีกว่า (หัวเราะ) มันเป็นค่ายมวยข้างบ้าน ก็ขอไปซ้อมกับเขาด้วย ครูเลยสอนมวยแบบโบราณให้ เป็นทักษะต่อสู้ด้วยมือเปล่า คือตั้งแต่ป.2 แล้วอะ ที่เรียนมวย แล้วก็ชอบด้วยนะ เพราะผมเป็นคนพลังเยอะ สนุกดี แต่แม่เห็นว่ามันรุนแรงไปหน่อย เลยให้ไปเรียนเทควันโดตอนป.3 แทน ก็เรียนไปถึงป.5 ได้สายดำแดงแล้วอะ (โห) ไปฝึกทุกวันไม่ขาดเลย แล้วจากนั้นก็เรียนต่อเนื่องมา ไปประกวดครบทุกแมตซ์ ตอนม.1 ได้รางวัลนักกีฬายอดเยี่ยมด้วย จนที่พัทลุงไม่มีคู่แข่ง ต้องขึ้นมาแข่งที่กทม.แทน เหรียญที่ได้ที่ภาคภูมิใจที่สุดเป็นเหรียญทองและรางวัลนักกีฬายอดเยี่ยมตอนม.3 ที่มาเลเซียครับ แต่ตอนนี้พอขึ้นมหา'ลัยไม่ค่อยได้เล่นแล้ว แก่แล้ว (หัวเราะ) เริ่มเจ็บเข่า ก็ไปสมัครเป็นกรรมการและครูสอนตามยิมมากกว่า พอต้องมาแสดงการต่อสู้แบบนี้วันที่แสดงก็เส้นยึดเหมือนกัน คือโชว์เสร็จปวดขา แต่ก็รู้สึกดีใจที่ได้รางวัลชนะเลิศมา เพราะในบรรดาผู้เข้าประกวดเราก็ไม่ได้สูงโดดเด่นมาก เข้าไปรอบสุดท้ายนี่เตี้ยที่สุดได้มั้ง แต่ก็แอบหวัง และทำเต็มที่ ก็ดีใจที่ได้ เพราะมันเหมือนเป็นใบเบิกทางให้เราไปสู่งานอื่นๆ การประกวดครั้งนี้ทำให้ผมได้ประสบการณ์เพิ่มมากขึ้น ได้รู้จักเพื่อนๆ เพิ่ม ได้รู้จักพี่ที่ธนาคารออมสินและพี่ๆ สต๊าฟทุกคน ความฝันในวงการ อยากเป็นนักแสดงครับ ผมสนใจการแสดง เมื่อก่อนแอนตี้นิดหน่อย ตอนเรียนการแสดงใหม่ๆ เพราะเราเรียนวิศวะมามันก็ค่อนข้างมีตรระกะต่างกัน แต่พอได้เข้ามาเรียนแอกติ้งเรื่อยๆ ก็ชอบขึ้นมาเลย มันอินเหมือนเราได้เป็นตัวละครตัวนั้นจริงๆ ได้รู้ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ แต่ก่อนเคยเล่นแค่เป็นจ็อบๆ แต่อยากลองจะเป็นนักแสดงเต็มตัวดูบ้าง

หยก : เป็นคนจังหวัดตรังค่ะ ก็ทราบข่าวการประกวดครั้งนี้จากประชาสัมพันธ์ที่มอ ก่อนหน้านี้ก็มีไปประกวดตามเวทีต่างๆ บ้าง พอมีการประกวดนี้ก็รู้สึกว่าเป็นเวทีที่ใหญ่ ก็เลยเริ่มดูแลตัวเอง ฝึกความมั่นใจให้มากขึ้น ก่อนจะไปสมัคร หนูแสดงเป็นการรำไทยประยุกต์ เพราะว่าคิดว่ามันน่าสนใจ แต่ว่าคือจะไม่ได้มีความเป็นไทยจ๋ามาก จะเป็นการประยุกต์หน่อย คนดูจะได้ไม่เบื่อ แล้วก็ใช้ความสามารถเล่นกีต้าร์ผสมกับจินตลีลานิดหนึ่ง ก็พอมีพื้นฐานเล่นกีต้าร์มาบ้าง แต่ตอนแสดงก็แอบตื่นเต้นมาก ตอนเล่นกีต้าร์นี่แหละ ไม่เคยเล่นกีต้าร์บนเวทีใหญ่ขนาดนี้ กลัวจะเล่นผิดออกเวที แต่สุดท้ายก็โอเคผ่าน ก็ไม่คิดว่าจะได้รางวัลชนะเลิศนะคะ แต่ก็ดีใจตั้งแต่เข้ารอบ 10 คนสุดท้ายแล้ว คิดว่าสิ่งที่ทำให้ได้คงเป็นความเป็นตัวของตัวเอง ก่อนการแสดง เราได้มีโอกาสแนะนำตัวเอง และพูดถึงการแสดงให้กรรมการฟังด้วย ซึ่งเวทีนี้ก็ทำให้หนูได้ประสบการณ์หลายเรื่อง ทั้งการพัฒนาตัวเอง การรับผิดชอบในหน้าที่ เพราะว่าจะต้องมีการทำงานร่วมกับธนาคารออมสิน มันทำให้หนูโตขึ้นอีกระดับหนึ่ง คือต้องเรียนไปด้วย แล้วก็ทำงานไปด้วย ต้องแบ่งเวลาตัวเองให้ดี มีวินัย ส่วนงานในวงการ หนูอยากทำทั้งนักแสดงแล้วก็เดินแบบด้วยค่ะ แต่ว่าก็คงต้องไปเรียนเพิ่มเติมอีกเยอะเลย

โครงการดีๆ กับธนาคารออมสิน

เพียว : ตอนนี้ธนาคารออมสินก็มีโครงการเป็นเงินฝากออมเงิน ออมธรรม เริ่มตั้งแต่วันที่ 15 กันยายนที่ผ่านมา เปิดบัญชีขั้นต่ำแค่ 100 บาท ซึ่งก็ถือเป็นทางเลือกหนึ่งของวัยรุ่นอย่างเราๆ จะได้มีเงินออมเก็บไว้ในอนาคตได้ ผมว่าเราควรวางแผนการเงินให้เป็นส่วนๆ ซึ่งปกติผมก็เป็นคนที่ต้องมีเงินออมแบ่งเก็บอยู่แล้ว ก็จะแบ่งเป็นค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันส่วนหนึ่ง อีกสองส่วนจะแบ่งเป็นเงินเก็บฉุกเฉินกับเงินเก็บไว้สำหรับซื้อของที่อยากได้ โดยส่วนตัวก็เป็นคนขี้งกอยู่นะ (ยิ้ม) ไม่ค่อยซื้อของ นานๆ ทีจะซื้ออะ คืออย่างจะซื้อของมีราคาสักชิ้นเป็นของขวัญให้ตัวเอง ก็จะเก็บเล็กผสมน้อยรวมทีเดียว เสร็จแล้วก็เว้นหลายปีเลยกว่าจะซื้อใหม่ คือผมคิดว่าถ้าเงินเก็บเรายังไม่พอ เราจะไม่ซื้อก่อน ไม่งั้นเราก็จะติดต้องใช้จ่ายเพิ่มเรื่อยๆอย่างตอนนี้ผมก็สนใจเรื่องเล่นหุ้นอยู่เหมือนกัน กำลังอยู่ในขั้นศึกษา ยังไม่เก่งมากเท่าไหร่

หยก : อีกโครงการหนึ่งของธนาคารออมสินที่เพิ่งได้ผู้ชนะเลิศไปเป็นโครงการประกวด “ออมสิน สุดยอดแนวคิดพลิกธุรกิจไทย” Startup Thailand by GSB ที่สนับสนุนคนรุ่นใหม่ให้ต่อยอดแนวคิดด้านธุรกิจ ซึ่งถือว่าเป็นโครงการที่มีประโยชน์มากๆ ค่ะ ส่งเสริมให้เรารู้จักทำธุรกิจต่อยอดทุนเดิม และกลายเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จได้ เพราะวัยรุ่นปัจจุบันหลายๆ คน ตอนนี้ก็ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย ส่วนตัวหนูก็สนใจการลงทุนเหมือนกัน แต่ก็กำลังหาอยู่ว่าเราชอบอะไร และคิดว่าเรายังขาดประสบการณ์อยู่ โครงการนี้ก็ถือเป็นแรงบันดาลใจที่ดีให้กับหนู และคนอื่นๆ ที่จะมีธุรกิจต่อไปในอนาคตด้วยค่ะ

 

การเรียนในด้านที่คิดว่าเป็นตัวเองมากที่สุด

เพียว : ตอนนี้อยู่ปี 4 คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย เลือกสาขาโลจิสติกส์ เพราะคิดว่าด้านนี้กำลังเติบโต ประเทศไทยเราก็เป็นศูนย์กลางคมนาคมด้วย แล้ววิศวะ โลจิสติกส์ ที่หอการค้าไทยก็เปิดเป็นที่แรกในประเทศไทย พอเข้ามาเรียนโดยรวมก็ดี ยากตรงที่ต้องเรียนเป็นภาษาอังกฤษ ผมเป็นคนชอบวิชาฟิสิกส์ พวกคำนวณ แต่ไม่ค่อยถนัดท่องจำ ก็ต้องแอกทีฟตัวเองเสริมภาษามากขึ้น ส่วนสังคมวิศวะเป็นกลุ่มก้อนแบบพี่น้องช่วยเหลือกัน เพราะว่าระบบวิศวะจะเป็นระบบซีเนียร์ที่รักกันแน่นแฟ้น กลุ่มที่สนิทก็เลยจะเป็นกลุ่มใหญ่มาก ทำกิจกรรมร่วมกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ส่วนฉายาที่เพื่อนตั้งให้ มีเยอะมาก (หัวเราะ) ตอนที่เป็นเดือนใหม่ๆ เพื่อนจะเรียก “เพียวครึ่งมอ” เพราะตอนนั้นจะมีคนเข้ามาหาเราเยอะ ทั้งหญิงและชาย ตอนนั้นก็เขินๆ แต่ผมก็เฟรนลี่นะ ใครคุยหรือมาดีกับเรา เราก็รู้สึกขอบคุณเขา

หยก : เรียนปี 2 นิเทศฯ ที่ม.ทักษิณค่ะ ตอนแรกอยากเข้ามาเรียนด้านนิเทศฯ ที่กทม. แต่ก็เป็นห่วงพ่อกับแม่ กลัวจะทนคิดถึงพ่อกับแม่ไม่ไหว เลยเลือกเรียนใกล้บ้านละกัน หนูเป็นคนชอบการสื่อสาร การพูด การแสดงออก พอมาเรียนก็ได้เรียนด้านสื่อสารครบทุกด้าน ตอนนี้ยังไม่แยกสาย แต่ว่าก็สนใจด้านภาพยนตร์ เพราะว่าเป็นคนชอบดูหนัง กลุ่มเพื่อนๆ ก็น่ารัก เข้ากันได้ดี มีอะไรก็แนะนำกัน อย่างมาประกวดที่นี่ เพื่อนก็เสนอบอกให้มาสมัคร ฉายาเพื่อนๆ ชอบเรียก “คอหนังโหด” เพราะชอบดูหนังสยองขวัญ โหดๆ แบบไม่กลัวเลือด ไม่กลัวอะไรเลย แต่ไม่ใช่คนโหดนะคะ เพียงแต่ชอบหนังแนวนี้ อาจจะมีมุมดาร์กบ้าง อย่างเผลออ่านข่าวอาชญากรรมแล้วก็คิดว่า ถ้าได้กำจัดคนพวกนี้เองก็คงจะดี (หัวเราะ)

 

นิสัยเป็นเอกลักษณ์ นี่แหละ “เพียว” และ “หยก”

เพียว : เป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดี คุยได้กับทุกคน แต่ผมชอบสนิทกับผู้ใหญ่มากกว่า เป็นคนเข้าหาผู้ใหญ่เก่ง ตอนนี้ก็สนิทกับรุ่นพี่มากกว่ารุ่นเดียวกันอีก รู้สึกว่าเราต้องเคารพผู้ใหญ่ เราอยากได้ประสบการณ์และคำแนะนำจากเขา แล้วผมเป็นคนชอบไหว้ เคยเจอรุ่นพี่แล้วไหว้เขา 4-5 รอบได้ จนเขาบอกว่าไม่ต้องไหว้แล้วนะ เหมือนศาลพระภูมิเลย (หัวเราะ) ส่วนความเป็นตัวตนของผมน่าจะเป็นสายตาและรอยยิ้มนะ แบบจริงใจในแบบไทยๆ เพราะผมก็คนไทยแท้ แม่เป็นคนจังหวัดยะลา ส่วนพ่อเป็นคนตรัง แต่มาเจอกันที่พัทลุง

หยก : เป็นคนตลก เวลาอยู่กับเพื่อนๆ ก็เฮฮา สนุกสนาน แต่พออยู่กับผู้ใหญ่ก็ต้องรักษามารยาทนิดหนึ่ง แต่เป็นคนใจเย็น เวลามีปัญหาอะไร ก็พยายามจะตั้งสติ ค่อยๆ แก้ไปทีละเรื่อง ไม่ค่อยชอบทะเลาะกับใคร เอกลักษณ์ที่เป็นตัวหนูน่าจะเป็นรูปหน้าคม ผิวไม่ขาว แบบคนใต้ คือพ่อเป็นคนจังหวัดสงขลา ส่วนแม่เป็นคนอีสาน แต่มาตั้งรกรากกันที่ตรังค่ะ

ไลฟ์สไตล์วัยรุ่นยุคใหม่ในแบบไทยแท้

เพียว : ชอบอาหารไทยมาก โดยเฉพาะขนมไทย ผมกินทุกอย่าง ชอบมากๆ ก็จะเป็นขนมครก ขนมเทียน ขนมจาก มันบอกไม่ถูกอะ ลองกินของนอกแล้วมันไม่ถูกปากจริงๆ ส่วนท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะไปไม่บ่อย เดือนสองเดือนไปทีหนึ่ง เมื่อก่อนชอบไปทะเล แต่ตอนนี้โตขึ้นเริ่มเบื่อทะเลแล้ว ก็อยากเปลี่ยนบ้าง อยากไปเที่ยวภูเขาประเทศไทยช่วงหนาวๆ ที่น่าสนใจก็อยากลองไปภูทับเบิกดู อยากเห็นทะเลหมอกสวยๆ

หยก : หนูว่าการเกิดเป็นคนไทยนี่เป็นโชคดีของเราแล้วค่ะ เพราะเรามีประเพณีที่มีความหลากหลายภาค อย่างรำไทย หรือโขนนี่หนูชอบนะ อย่างโขนชอบตรงมันไม่มีคำพูด แต่ถ่ายทอดออกมาด้วยการดัดตัว งอตัว ใช้ความอ่อนช้อยเป็นสื่อในการเล่าเรื่อง แล้วอย่างอาหารไทยก็เป็นอาหารที่มีครบรสจริงๆ ชอบที่สุดก็ต้มยำกุ้ง มันเผ็ด เปรี้ยว หวาน มัน เค็ม ครบหมด ถือเป็นเมนูของไทยที่ฝรั่งก็ชอบสั่งนะ

 

ประเพณีนี้ มีประเทศไทยที่เดียว

เพียว : ประเพณีของไทยที่ชอบมากๆ คือวันสงกรานต์ เพราะเป็นวันที่ได้กลับบ้าน รวมญาติ ได้มาเจอกัน มาเล่นน้ำ แล้วก็รดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ ซึ่งผมคิดว่าเป็นวัฒนธรรมที่ดีของคนไทย แต่ว่าตอนนี้ก็ค่อนข้างแตกต่างจากเมื่อก่อนเยอะ เริ่มมีการแต่งตัวโป๊ เล่นกันผิดวัตถุประสงค์ เพราะจุดประสงค์หลักของวันนี้คือการให้ไปรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่นะ ไม่รู้สิ ผมเป็นคนหัวโบราณหน่อยๆ (หัวเราะ) ก็อยากจะให้รักษาประเพณีดีๆ นี้ไว้ ให้คงอยู่เหมือนเดิม จะเล่น จะทำอะไรก็ให้พองามดีกว่า หรือวัฒนธรรมอีกอย่างของหญิงชาย การแสดงความรักของวัยรุ่นเดี๋ยวนี้เป็นสไตล์ฝรั่งไปแล้ว บางทีมีการกอดหอมกันในที่สาธารณะ ซึ่งผมว่ามันไม่ควรทำ ก็อยากจะฝากถึงทุกคนด้วย

หยก : ชอบทั้งสงกรานต์แล้วก็ลอยกระทง อย่างหนูเป็นเด็กต่างจังหวัด ไม่ค่อยได้ไปเคารพผู้ใหญ่ที่บ้าน วันสงกรานต์ก็ได้ใช้โอกาสนี้กลับบ้านไปรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ หรืออย่างประเพณีลอยกระทง ที่ถือเป็นการขอขมาพระแม่คงคา หนูว่ามันเป็นวัฒนธรรมของไทยที่มีมายาวนาน ก็อยากให้คนไทยรักษาประเพณีนี้ไว้ เพราะเดี๋ยวนี้เราก็เสพสื่อต่างประเทศกันเยอะ ทั้งการปฎิบัติตน การแต่งตัว ความชอบต่างๆ ก็เปลี่ยนไป บางคนก็ไปยึดติดกับเน็ตไอดอลมากไป ก็อยากให้เราไม่ลืมความเป็นไทยแท้ๆ ของเราไว้ด้วย

เมื่อประเทศไทยต้องไปเปรียบเทียบกับต่างชาติ

เพียว : เคยไปเที่ยวแค่สองประเทศก็คือมาเลเซียกับเกาหลี อย่างที่มาเลเซียคือได้ไปแข่งเทควันโดในนามตัวแทนประเทศไทย การไปอีกประเทศก็เหมือนกับการที่เราได้เปิดโลกกว้าง เรียนรู้วัฒนธรรมที่หลากหลาย และทำให้เราโตขึ้น ตอนนั้นไปมาเลเซียก็ได้เพื่อนใหม่เพิ่มขึ้น เพื่อนที่ทุกวันนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่เลย แต่วัฒนธรรมเขาก็ต่างกับเรา อย่างเรื่องอาหารการกิน เขาใช้มือหยิบเลย เราก็โอ้ย! ช้อนอยู่ไหน รสชาติอาหารก็ต่างกันอยู่ ของเขาจะจืดมากๆ คิดถึงอาหารไทยอย่างแกงกะทิ ต้มยำกุ้ง แกงไตปลา ฯลฯ เลยอะ หรืออย่างเรื่องมารยาทในสังคมของเขา คือเขาจะทำอะไรแบบมั่นใจ แล้วก็ไม่ได้สนใจ ไม่ค่อยแคร์ใครเท่าไหร่ ทำให้นึกถึงคนไทยเราที่เคยใจดีและมีน้ำใจ แต่ว่าตอนนี้คนไทยเราก็เปลี่ยนไปมากเหมือนกัน เราเริ่มรับวัฒนธรรมต่างชาติมาเยอะเกินไป ก็อยากจะให้กลับมารักษาความเป็นไทยๆ ทั้งเอกลักษณ์การไหว้ รอยยิ้ม และความมีน้ำใจ ที่ถือว่าเป็นเสน่ห์ที่สุดของคนไทยเราแล้ว

หยก : หนูเคยไปไกลสุดก็มาเลเซียเหมือนกันค่ะ ที่ต่างจริงๆ คงเป็นเรื่องของศาสนา ที่โน่นเขาจะนับถือศาสนาอิสลามกัน การใช้ชีวิต หรือพิธีกรรมต่างๆ ก็เลยจะแตกต่างกัน อย่างเรื่องสภาพแวดล้อม ความสะอาด หรือกฎหมายเขาค่อนข้างจะเคร่งครัด อาหารการกิน ก็ต่าง เพราะเขาไม่ใช้หมูในการประกอบอาหาร รสชาติก็จะมีรสเดียว ในส่วนของสถานที่ทางศาสนาเขาก็มีมัสยิดคล้ายวัดของเรา แต่ว่าถ้าเทียบกับประเทศไทยเรา เรามีวัดวาอารามที่มีสถาปัตยกรรมที่สวยงามในแบบไทยแท้ๆ ถือเป็นเอกลักษณ์ที่ที่ไหนก็ไม่มี นอกจากบ้านเราเท่านั้น

MODEL : SORAWIT PUNYACHOKPAISARN, SUPANNIKA NOPPARAT

PHOTOGRAPHER : CHAIMONGKOL PAWASUTTIKARN

STYLIST : APIWAN TIRARANGKUL

MAKE UP & HAIR : ACHIRAWEE ANURAKTARANON

PLACE : DHABKWAN RESORT & SPA