(1) MIMI
มีมี่-กัลยรัตน์ ขัติยะ ปี 3 คณะการท่องเที่ยวและการบริการ ม.รังสิต กระโปรงพลีทจ๋าลาก่อน
“เรื่องความเปิ่นของมี่ล่าสุดก็ตอนปี 2 คือมี่เรียนการบิน แล้วการบินจะมีตึกแยกของตัวเองออกมา มี่เรียนที่ตึกการบินก็จะเป็นตึกที่ลมพัดแรงดีมาก แล้ววันนั้นลมก็พัดแรงมากเช่นกัน วันที่มี่เดินผ่านมี่ดันใส่กระโปรงพลีทด้วย กระโปรงก็เปิดสิคะ คือไม่ต้องคิดเลยลมแรงขนาดนั้นยังใส่พลีทมา ที่ซวยไปกว่านั้นคือระหว่างนั้นมีแก๊งนักบินเดินมาเป็นกลุ่มเลยค่ะ เป็นกลุ่มใหญ่เลยนะ มือก็ถือหนังสือ อีกมือถือกระเป๋า ไม่มีมือจะปิดกระโปรงแล้ว มี่เลยทิ้งทุกอย่างลงพื้นเลยค่ะ แล้วเอามือมาปิดกระโปรง ทีนี้ก็มีคนหันมามองเต็มเลยค่ะ มี่เชื่อว่าทุกคนเห็นแน่ๆ คนรอบๆ ที่อยู่วันนั้น หลังจากนั้นคือไม่ใส่กระโปรงพลีทอีกเลย กระโปรงพลีทเราตัดขาดกันไปเลยนะ ไม่อยากจะเจอเหตุการณ์แบบนั้นอีก”
(2) PLOY
พลอย-มีนา ห้วยสวัสดิ์ ปี 1 คณะวิทยาลัยการท่องเที่ยวและการบริการ ม.ศรีปทุม เรื่องน่าอายที่จะไม่มีวันทำอีกแน่นอน
“เรื่องนี้เพิ่งผ่านมาเลย คือ ตอนนั้นไปเมเจอร์รัชโยธิน ทีนี้ห้องน้ำชั้น 1 กับชั้น 2 ฝั่งผู้ชายกับผู้หญิงมันจะสลับฝั่งกัน แต่หนูลืมไง เดินเข้าห้องน้ำอย่างมั่นใจเลย เดินตรงเข้าไปตรงทางเดิน เปิดประตูเข้าไปแล้วเจอผู้ชายยืนอยู่ ตอนนั้นก็ปวดเบา จะเข้าห้องน้ำแล้ว ไม่ไหวแล้วต้องเข้าให้ได้ แต่พอเปิดเข้าไปเจอผู้ชายยืนเต็มเลยหนูก็งงอะ หนูก็เลยหันหลังจะเดินกลับ แต่ก็มีผู้ชายคนหนึ่งยืนทำหน้านิ่งใส่ แล้วถามแบบ เป็นใช่มั้ย ด้วยความที่หนูเขิน หนูก็เลยทำเป็นเสยผม แล้วพยักหน้าเบาๆ ไปค่ะ จากนั้นก็ก้มหน้ารีบเดินมุดๆๆ ออกไปจากตรงนั้นเลยค่ะ ไม่เข้าแล้วห้องน้ำตรงนี้ เป็นเรื่องที่อายมากจริงๆ จะไม่ทำอีกอย่างแน่นอน จะดูให้ดีก่อน”
(3) NICKY
นิคกี้-เวโรนิคา ปากาโน ปี 1 คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาฯ (อินเตอร์) เพราะน้ำหอมขวดเดียวทำให้ไม่ต้องเรียนไปทั้งคาบ
“ตอนมัธยมเรียนโรงเรียนหญิงล้วน แล้วพวกผู้หญิงก็จะมีช่วงที่ฮิตใช้น้ำหอมกัน เป็นน้ำหอมยี่ห้ออะไรสักอย่าง ไม่แน่ใจว่าเป็นวิคตอเรียซีเคร็ทรึเปล่า ที่มันเป็นขวดยาวๆ ทุกคนก็จะมีน้ำหอมเป็นของตัวเอง คนละขวดเลย พอว่างๆ ก็จะหยิบขึ้นมาฉีดกัน กลิ่นนี่ตีกันทั่วห้องไปหมดเลยค่ะ เพราะแต่ละคนก็ใช้กลิ่นไม่เหมือนกัน ของหนูก็มีเหมือนกัน ด้วยความที่เป็นเด็กใหม่เราก็ยังไม่รู้ว่ามีครูคนหนึ่งเขาแพ้น้ำหอม ช่วงเปลี่ยนคาบเรียนหนูก็ฉีดเลยค่ะ ฟึดๆๆ กระจายเต็มที่ แล้วครูคนนั้นเขาเข้ามาพอดี ครูเขารีบปิดจมูกวิ่งออกจากห้องไปเลยค่ะ เพื่อนทุกคนก็หันมามองหน้าหนู หนูงงเลยทำอะไรผิดรึเปล่า แต่แล้วเพื่อนๆ ก็เฮกันใหญ่เลย ไม่ต้องเรียนแล้ววิชานี้ ซึ่งเรามารู้วันนั้นทีหลังว่าครูเขาแพ้น้ำหอม ก็ไปขอโทษครูเขาค่ะ เพราะหนูไม่รู้จริงๆ”
(4) PRAI
เพราะเหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้เพื่อนๆ จำสาวปลาย-ปภาวี ชูศรี ปี 2 คณะวิทยาการจัดการ ม.ศิลปากร ได้ดีเลยว่าเป็นจอมเป๋อของห้อง
“เพื่อนๆ จะบอกว่าหนูเป็นคนขี้อาย คืออยู่กับคนอื่นหนูก็จะขี้อายไม่ค่อยกล้าพูดกล้าคุยกับใครเขา แต่พออยู่กับเพื่อนๆ เองก็จะพูดมากสุดๆ พูดไม่หยุดเลย แล้วก็จะพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง พูดเร็วจนเพื่อนๆ ต้องห้ามให้พูดช้าๆ แล้วบางทีพอเพื่อนพูดอะไรกันหนูก็จะตามไม่ทัน จะเป๋อๆ เอ๋อๆ หน่อยค่ะ 555 มีอยู่ครั้งหนึ่งเอ๋อมาก ตื่นสาย จะเข้าเรียนไม่ทันแล้ว เลยเข้ามหา’ลัยรีบๆ วิ่งไปเข้าชั้นเรียน วิ่งไปตลอดทางเลยเพราะมันสายมากแล้ว หนูก็วิ่งเปิดประห้องเรียนเข้าไปเลย แล้วไปลื่นล้มตรงกลางหน้าห้อง วิชานั้นเป็นวิชาภาษาอังกฤษที่มีอาจารย์ผู้สอนเป็นชาวต่างชาติ อาจารย์เขาก็นั่งขำ เพื่อนๆ ก็ขำกันใหญ่เลย ตอนนั้นปี 1 ยังไม่ค่อยรู้จักกับเพื่อนๆ เท่าไหร่เลยด้วยซ้ำ พอล้มครั้งนั้นก็ทำให้เพื่อนๆ จำเราได้มากขึ้นด้วยค่ะ”
(5) POAYEE
ป๋อยี้-ทิพย์ธิดา หาญพิริยะสกุลชัย ปี 2 คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา ม.ธรรมศาสตร์ ชอบแกล้งเพื่อนแบบขำๆ
“วีรกรรมสุดแสบในมหา’ลัยของป๋อยี้ คือ ชอบปิดไฟกับปิดพัดลมในลิฟท์อาคารเรียนรวมให้คนตกใจเล่นๆ 555 ส่วนตัวป๋อยี้ก็จะชอบแกล้งเล่นๆ กับเพื่อนอยู่แล้ว แกล้งกันขำๆ นะไม่ได้จริงๆ จังๆ อะไร แกล้งกันไป แกล้งกันมา อย่างเช่นตอนไปเข้าห้องน้ำที่มหา’ลัยก็จะมีเหมือนกัน เพื่อนเข้าห้องน้ำใช่มั้ย เราก็เข้าอีกห้องหนึ่ง แล้วก็สาดน้ำจากห้องเราไปอีกห้องน้ำหนึ่งที่มีเพื่อนอยู่ ไม่ได้สาดไปเยอะแบบยกถังเทนะ แค่นิดๆ หน่อยๆ เพื่อนก็กรี๊ดบ้าง เปิดประตูออกมาแบบเสื้อเปียกนิดๆ แล้วก็ออกมาด่าเรา แต่เราก็ยิ่งขำเข้าไปใหญ่ เพราะก็ด่ากันสไตล์เพื่อนคุยกันค่ะ ไม่ได้ด่าจริงจัง ก็เลยจะฮาๆ มากกว่า”
(6) PAIR
วีรกรรมหน้าแตกแบบเบาๆ ของ แพร-นันทวรรณ พงษ์พิทักษ์ ปี 2 คณะวิทยาการจัดการ ม.ศิลปากร
“ช่วงปิดเทอมแพรจะชอบหางานทำ เป็นงานพิเศษจะได้มีรายได้เสริม ทีนี้วันนั้นก็เตรียมตัวจะไปสัมภาษณ์งานที่ห้างสรรพสินค้า ช่วงเวลาที่ไปถึงห้างนั้นมันก็พอดีเวลานัดแล้ว ห้างจะเปิดตอน 10 โมงใช่มั้ยคะ เราก็ยืนรอให้ห้างเปิด 10 โมงเป๊ะ แต่ยามก็ไม่เปิดให้สักที คือเปิดช้ากว่าเวลาที่ติดไว้ ซึ่งในใจเราก็คิดว่า มันสายมากแล้ว ก็อยากจะไปให้มันเร็วๆ พอเขาเปิดห้างก็รีบพุงเข้าไปเลย เดินก้มหน้ากดโทรศัพท์บอกพี่ที่นัดไว้ว่าเรามาถึงแล้วนะ ส่วนขาก็รีบๆ เดินไป ไม่มองทางเดินขึ้นบันไดเลื่อนไป แล้วรู้สึกว่าทำไมมันไม่เลื่อน ยืนสัก 4-5 วินาทีได้ อ้าว ขึ้นผิดฝั่งเฉยเลย เป็นบันไดเลื่อนลง ไม่ใช่บันไดเลื่อนขึ้น ก็ถอยตัวออกมา รีบเดินมาอีกฝั่งที่เป็นทางขึ้นเลย อายตัวเองมากเลยทำไมมึนได้ขนาดนั้น ดีที่ไม่มีใครเห็นเพราะคนยังไม่มาเดินห้างกันเท่าไหร่เวลาห้างเพิ่งเปิด”
(7) BOOMBIM
บุ๋มบิ๋ม-โสภิดา อินตะโล ปี 3 คณะศิลปศาสตร์ ม.ศรีปทุม
“มีอยู่วันหนึ่งมาช่วยงานที่คณะตอนหกโมงเย็น แล้วทีนี้ทำกิจกรรมกันต่อเนื่อง เพื่อนก็อยากเข้าห้องน้ำ ช่วงนั้นก็หัวค่ำแล้ว ฟ้ามืดๆ เพื่อนไม่กล้าเข้าห้องน้ำคนเดียวก็เลยชวนหนูไปด้วย ทีนี้พอไปถึงห้องน้ำเพื่อนก็บอกเลย แกอย่าไปไหนนะ ยืนรออยู่ตรงนี้หน้าห้องน้ำนะ อย่าแกล้งปิดไฟนะ คือเพื่อนกลัวมาก ตอนนั้นชั้นที่อยู่กันคนมันก็น้อยๆ ด้วย หนูก็บอกเพื่อน โอเคเข้าไปเลย ไม่แกล้งหรอก แต่พอเพื่อนเข้าไปแล้วก็กดไฟเปิดปิด เปิดปิดให้มันกระพริบๆ อยู่อย่างนั้น แล้วก็ทำเสียง ‘เห้ย ไฟเป็นอะไร ไฟตกน่ากลัวอะ’ แล้วก็วิ่งกรี๊ดออกมา สร้างสถานการณ์ แล้วทีนี้เพื่อนหนูมันก็เลยกรี๊ดลั่นห้องน้ำเลยค่ะ รีบวิ่งตามออกมาใหญ่เลย 555 ไม่ยอมกดชักโครกด้วยนะ”
(8) TUNGPANG
สไตล์การแต่งตัวของ ถุงแป้ง-ภัทรวดี เหลาสา ปี 1 คณะสังคมศาสตร์ ม.เกษตรศาสตร์ ของชอบต่อให้ไม่ใช่ไซส์ก็ยอมซื้อ
“เป็นคนชอบใส่กางเกง กระโปรงแทบจะไม่ค่อยใส่เลย จะใส่เป็นขายาว ขาสั้นบ้าง แต่เป็นแนวยีนส์ กับเสื้อกล้าม โทนออกขาว ดำ หรือเทา สีๆ มีน้อยมากเลยค่ะ แล้วมีแจ็กเก็ตคลุมหน่อย เป็นแจ็กเก็ตยีนส์บ้าง เป็นหนังดำบ้าง หรือถ้าวันธรรมดาก็จะเป็นเสื้อวอร์มใส่สบายๆ แต่ติดใส่แจ็กเก็ต มันได้ใช้ประโยชน์หลายอย่าง หนาวก็เอามาใส่ เวลาโป๊ก็เอามาคลุมได้ ใส่เข้ากับรองเท้าใบหลายยี่ห้อมาก คู่โปรดตอนนี้เป็นของไนกี้ สีดำ หัวมนๆ แต่ไม่ดำหมด มีเล่นลวดลายด้านข้างหน่อยหนึ่ง วันนั้นไปเจอที่สยามคู่สุดท้าย แล้วมันมีเบอร์ 38.5 จริงๆ หนูใส่เบอร์ 39 ก็ยอมซื้อมา เพราะอยากได้ พอเอามาใส่ก็คับมาก เจ็บเท้าเหมือนกัน (หัวเราะ)”
