โบ-พลอยพรรณ ทับทิมหล้า ปี 4 คณะนิเทศศาสตร์ ม.กรุงเทพ โดนหนุ่มติสท์มาจีบ
“โบจะชอบผู้ชายตัวสูง เพราะหนูเป็นคนตัวสูงมาก แล้วก็คุยกันได้ ง่ายๆ สนุกสนาน มีความสุขเฮฮา แต่ถ้าเขาอยากจะซีเรียส เคร่งเครียด เราก็พร้อมจะซีเรียสไปกับเขานะ เคยมีแนวๆ แบบผู้ชายเรียนออกแบบศิลป์ วาดรูปทั่วไปคนหนึ่งเขาเรียนอยู่ศิลปากร ก็คุยกันแล้วส่งรูปโน่นนี่มาให้เรา เราก็เออ ดูสนุกดี เขาติสท์มากเหมือนกัน อยากทำโน่นนี่ ถามว่าสนุกมั้ย ก็สนุก ถ้าได้ออกไปดูด้วยกัน แต่บางทีเขาก็มีมุมส่วนตัวที่อยากทำคนเดียว อยากนั่งวาดรูปคนเดียว เลยคิดว่าคุยเป็นเพื่อนน่าจะโอเคกว่า แต่จริงๆ คือหนุ่มติสท์ก็มีอารมณ์กิ๊บเก๋น่ารักของเขานะ เวลาวาดรูปเขาก็จะยิ้ม ดูเป็นคนมีดนตรีในหัวใจ ร้องเพลงไป วาดรูปไปบ้างงี้”
เรื่องหน้าแตกของ พลอย-เบญจวรรณ วงค์ล้อม ปี 1 คณะวิทยาการจัดการ มรภ.สวนสุนันทา
“เรื่องหน้าแตกที่สุดเป็นช่วงตอนมัธยมปลายค่ะ ตอนนั้นอยู่ม.6 แล้ว รอพ่อมารับกลับบ้าน แล้วพ่อขับรถบิ๊กไบท์มารับกลับบ้าน เราก็ใส่กระโปรง แต่ด้วยความมั่นก็ไม่ได้คิดว่ากระโปรงจะเปิดหรอก แต่รถมันก็สูง ต้องเหวี่ยงขาขึ้นไป แต่ก็คิดว่าเราเซฟตัวเองดีแล้วล่ะมั้ง ตรงนั้นมันก็เป็นสนามฟุตบอลของโรงเรียนด้วย มีผู้ชานเตะบอลเต็มเลย เช้ามาโรงเรียนเพื่อนที่อยู่ในสนามก็มาบอกว่า เมื่อวานกระโปรงเปิดนะ เห็นหมดเลย เราก็อายเลย มาเล่าตอนนี้มันก็ขำๆ แล้วค่ะ มั่นใจมาก แต่ก็ยังพลาดวะได้”
ออมสิน-ณัฐรุจา เหล่าวสนิช ปี 4 คณะวิทยาการจัดการ ม.ศิลปากร เข้าห้องผิดกลายเป็นรุ่นพี่ของเพื่อร่วมรุ่นคนละคณะซะได้
ตรัง-ศรีตรัง ประทีปชัยเกษม ปี 4 วิทยาลัยการท่องเที่ยวและการบริการ ม.ศรีปทุม ขอลองผิดระเบียบสไตล์วัยรุ่น
“คณะที่เรียนนี่ก็จะมีความเนี๊ยบเยอะหน่อยค่ะ ตอนเข้ามาปีแรกๆ ก็จะมีกำหนดสีกระเป๋า ทุกคนก็จะใช้สีดำๆ เหมือนกันหมด ยี่ห้ออะไรก็ได้ แต่เป็นสีดำ ผมก็ต้องสีดำสุภาพด้วยนะ แต่นี่ก็เคยย้อมสีผมเหมือนกันเป็นสีที่ผิดระเบียบช่วงปี 1 ที่เข้ามาเลย เราก็วัยรุ่นเนอะ อยากจะย้อมผมบ้างอะไรบ้างก็เลยย้อมมา จนมีวันหนึ่งเดินขึ้นลิฟต์มาพร้อมอาจารย์ในภาค อาจารย์ก็เห็นเรา เห็นสีผม ก็เรียกถามเลยอยู่ปีอะไรแล้ว ยึดปีกเลยดีมั้ย คือ ปีกนี่เป็นเครื่องหายของคณะเลยค่ะ กว่าจะได้มาก็ยากมาก อารมณ์คล้ายๆ เกียร์วิศวะ ตอนนั้นก็ทำอะไรไม่ได้ คือพยายามหลบสายตาอาจารย์อย่างเดียวเลย แต่โดนทักไปครั้งนั้นก็ยังไม่เข็ดนะ ยังมีย้อมอีก แต่ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ ก็มีระเบียบมากขึ้น”
ลาดา-อาภาภัทร สุขสวัสดิ์ชล ปี 2 วิทยาลัยนิเทศศาสตร์ ม.รังสิต ของแม่ก็เหมือนของลูกใช้ด้วยกันได้
เรียนอย่างมีแรงบันดาลใจแบบสาว แคร์-ปาณิสรา ริกุลสุรกาน ปี 4 คณะศิลปะและการออกแบบ ม.รังสิต
“หนูเป็นคนไม่ชอบเรียนพวกวิชาการ แต่ชอบวาดรูป ชอบเห็นคนอื่นแต่งตัวเยอะๆ อย่างพี่ชมพู่ อารยา ที่เขามิกซ์แอนด์แมตช์อะไรที่ไม่เห็นเข้ากันเลย แต่เอามาใส่ด้วยกัน ประโคมเข้าไป ก็รู้สึกสนุกดีเว้ย อยากทำชุดออกมาเยอะๆ อยากทำเสื้อผ้าสีแรงๆ ตอนม.ปลาย ยังหาตัวเองไม่เจอ ก็ไว้ผมยาวเท่าเอว แต่งตัวเหมือนวัยรุ่นทั่วไป พอเริ่มเข้าปีแรกๆ ก็เริ่มตัดผมสั้น พยายามแต่งตัวเยอะๆ เพื่อนๆ ก็ประโคมอะไรกันมาก็ไม่รู้เหมือนจะไปเดินแฟชั่น (หัวเราะ) นึกย้อนไปก็ตลกดี พอถึงตอนนี้ปี 4 ก็เริ่มแต่งน้อยลง เรียบๆ มากขึ้น เวลาไปเรียนกระเป๋าก็เอาไปใบเล็กๆ รู้สึกมันทะมัดทะแมงดี ถือง่าย ไม่หนักเทอะทะ ก็ใส่ของไม่กี่อย่าง ลิปสติก กุญแจรถ โทรศัพท์ แล้วก็เศษเงินแค่นั้นพอ ปีแรกๆ จะมีอุปกรณ์ตัดเย็บเป็นกล่องแบกออกมาแยก แต่ตอนนี้ไม่พกเยอะขนาดนั้นแล้วค่ะ”
