สาวสวยขี้อายที่หลงรักการทำอาหารมาตั้งแต่ตอนเรียนอยู่ที่ม.ศิลปากร ก่อนจะเบนเข็มหลังจากเรียนจบไปทำงานเป็นแอร์โฮสเตส แต่โชคชะตาพาวนมาให้เธอได้กลับมาทำสิ่งที่รักอีกครั้งกลายเป็นเส้นทางสายเชฟที่จริงจังมากขึ้น ได้ทำในสิ่งที่พลอยไม่คิดว่าตัวเองจะได้ทำ ไม่ว่าจะเป็นการทำคลิป เปิดร้านของตัวเอง หรือออกหนังสืออาหารเป็นครั้งแรกก็ตาม
INSPIRATION
จากความฝันในวัยเด็กที่อยากเป็นแอร์โฮสเตส ทำให้พลอยเลือกเรียนที่วิทยาลัยนานาชาติ สาขาวิชาการจัดการโรงแรมและการท่องเที่ยว ม.ศิลปากร (Vatel) จนทำให้เธอได้ค้นพบว่าการทำอาหารคือสิ่งที่เธอทำได้ดีที่สุด เธอเลยเลือกไปฝึกงานในแผนกครัวทั้งในไทยและต่างประเทศ ตั้งแต่เรียนปีที่ 1 จนถึงปีที่ 4 แม้จะต้องเจอกับการฝึกงานแสนโหด ต้องปรับตัวเรียนรู้วัฒนธรรมต่างๆ ในแต่ละองค์กร แต่ประสบการณ์เหล่านี้ก็ทำให้พลอยเติบโตขึ้น และนำมาปรับใช้ในชีวิตการทำงานได้เป็นอย่างดี
HOW TO WORK
จากแอร์โฮสเตสมาสู่การประกวดทำอาหารเป็นครั้งแรก
“หลังจากเรียนจบศิลปากร ก็ไปเรียน Le Cordon Bleu ลอนดอน ประเทศอังกฤษ ทั้งฝึกภาษาด้วย แล้วก็ได้ Certificate ด้วย จากนั้นก็กลับมาสอบเป็นแอร์โฮสเตสได้ ทำอยู่เกือบ 5 ปี ระหว่างนั้นก็มีคนชวนให้ไปประกวดรายการ มาสเตอร์เชฟ ไทยแลนด์ ตอนเข้าไปประกวดช่วงแรกเครียดทุกครั้งที่มาถ่ายรายการ แต่เราก็พยายามทำให้ดีที่สุด จนเริ่มสนิทกับเพื่อนร่วมงานและทีมงาน ก็เริ่มสนุก แต่ก็เหนื่อยมาก ทั้งบินและแข่งไปด้วย สุดท้ายพอจบรายการ รู้สึกว่าเราพร้อมที่จะเปิดร้านอาหารแล้ว เลยตัดสินใจลาออกจากการเป็นแอร์ฯ เพราะเคยลองทำทั้งสองอย่างแล้วมันไม่รอด เราก็มีปัญหาสุขภาพด้วย ก็รู้สึกว่าถ้าทำแบบนี้ต่อไปมันจะไม่รอดทั้งคู่ เลยเลือกทำสักอย่างหนึ่งให้จริงจังไปเลยดีกว่า”
จุดเริ่มต้นPloy’s Café
“คอนเซ็ปต์ของร้านคือความเป็น Comfort Food อาหารทานง่าย ทานได้ทุกวัน แต่ละเมนูมันก็มาจากความคิดที่ว่าเราชอบกินอะไร อะไรที่ทานแล้ว เฮ้ย ทานได้ทุกวัน เอามาเป็นไอเดียหลัก เช่น “สปาเก็ตตี้แซลมอนเทอริยากิ” คือเราชอบกินเทอริยากิ ชอบกินแซลมอน แล้วก็ชอบรสเปรี้ยวเผ็ดด้วย เลยเอาเทอริยากิรวมกับพริกขี้หนู แล้วก็บีบมะนาว ซึ่งความรู้สึกที่ได้มาเปิดร้านเอง มันก็เป็นอะไรที่ท้าทาย อย่างปกติเป็นแอร์ฯ เราก็จะมีสิ่งที่มันควรจะเป็น มีขั้นตอนอยู่แล้ว เราไม่ต้องคิดไอเดียมาก แค่รับผิดชอบหน้าที่เราแต่ละวันให้ดีก็พอ แต่พอมาเปิดร้าน ตอนแรกที่เปิดคือปวดหัวมาก มีปัญหาตั้งแต่ก่อสร้าง ต่อเติมตอนหน้าฝน เหนื่อย ท้อบ้าง แต่มันก็คือตัวตนของเรา เราได้เป็นนายตัวเอง มีความรับผิดชอบมากขึ้น ได้ทำอาหาร ได้คิดครีเอทอะไรใหม่ๆ มันเป็นอะไรที่จับต้องได้ เป็นผลสำเร็จออกมาให้ถ่ายรูปได้ เก็บไว้ให้เรารู้สึกดีได้”
อาหารกับการเดินทางครั้งใหม่
“หลายอย่างในชีวิตไม่คิดว่าจะได้ทำ อย่างที่เริ่มเปิดแชนแนล Ploy’s Food Diaryจริงๆ ตัวเองไม่ได้เป็นคนพูดเก่ง เป็นคนอายกล้อง แต่พอต้องมาพูดคนเดียว คลิปแรกก็คือถ่ายนานมาก แล้วก็ทำเมนูง่ายๆ ที่คอนโด แล้วก็ทำออกมาเรื่อยๆ ได้ฝึกพูด มีคนมาคอมเม้นท์ เหมือนเราได้สอนคนอื่นในคอมเม้นท์ไปด้วย ก็รู้สึกสิ่งที่ทำอยู่มันมีประโยชน์ต่อคนอื่น อย่างหนังสือ Ploy's Cook Bookก็ไม่ได้แพลนว่าจะทำมาก่อนแต่พอได้โอกาสทำเราก็ตั้งใจทำให้ดีที่สุดซึ่งทุกอย่างที่ได้ทำมันมาจากการทำอาหารที่ทำให้พลอยได้เปิดการเดินทางครั้งใหม่ถ้าพูดว่าแค่อาหารก็แค่อาหารแต่แค่อาหารนี่แหละที่ทำให้มันกลายเป็นเรื่องที่ดูมีคุณค่าดูใหญ่โตขึ้นมาได้"
THINKING TO CAMPUS
“ถ้ารู้ตัวว่าชอบอะไรก็ทำเลย เพราะพลอยเคยทำสิ่งที่ไม่ชอบแล้วทำได้ไม่ดี ถ้าเราเลือกไปแล้ว แล้วรู้ตัวว่าไม่ชอบ มีสองอย่างคือไปเรียนใหม่หรือทำให้มันจบ แล้วค่อยเริ่มต้นใหม่ก็ไม่เสียอะไร คือน้องทุกคนก็ยังเด็ก พลอยแค่รู้สึกว่าทุกคนมีสิทธิเริ่มต้นใหม่ได้ตลอด ความชอบบางอย่างมันไม่ได้เกิดตั้งแต่เด็ก อย่างพลอยก็รู้ว่าชอบทำอาหารตอนมหา’ลัยแล้ว ซึ่งถ้าคุยกับบางคน โอ้ย เขาชอบตั้งแต่เกิด ชอบตั้งแต่จับเดินได้ แต่ถามว่าเราพยายามเท่าเขามั้ย เราอาจจะต้องพยายามมากกว่าเขาอีก เพราะเรามาเจอมันช้าเกินไป หลายคนรู้สึกว่า เฮ้ย ชั้นชอบทำอาหารว่ะ มันแก่ไปมั้ย มันไม่มีอะไรสายไปเลย แต่ทุกอย่างก็ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ นับตั้งแต่วันที่พลอยเริ่มทำกับข้าวมาจนถึงวันนี้เป็นสิบปีแล้ว ถามว่าพลอยเก่งมั้ย พลอยก็ยังไม่เก่ง พลอยก็ยังเป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่แค่ทำกับข้าวได้ อร่อยไม่อร่อยอยู่ที่คนทาน อยู่ที่รสนิยมของแต่ละคน เราไม่ได้บอกว่าเราทำอาหารเก่ง แต่แค่เรารับผิดชอบกับงานที่เราได้มากกว่า ถ้าทำแล้วมันยังไม่ดีก็อย่าเพิ่งท้อ แล้วก็อยากให้ทุกคนพยายามหา Signatureของตัวเอง เพราะถ้าเราทำอาหารเหมือนคนอื่น มันก็ไม่มีอะไรโดดเด่น โดดเด่นไม่ได้หมายความว่าต้องสวย ต้องแปลกประหลาด แค่คนทานรู้สึกได้ถึงรสชาติเฉพาะตัวที่ถ้ารสชาติแบบนี้ ความรู้สึกแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ คนก็จะนึกได้ทันทีว่าเป็นของเรา”
