เจมส์-ศุภวิชญ์ ขุขันถิ่น นักบาสดาวรุ่งมาแรงเลือดใหม่ ทีมโมโนแวมไพร์ในตำแหน่งการ์ดจ่าย กับเส้นทางการเรียนในสายวิทย์กีฬา และกว่าจะมาเป็นนักบาสมืออาชีพที่ต้องอาศัยทั้งประสบการณ์ การฝึกฝน และความอดทนเพื่อก้าวเดินต่อไปตามความฝันของตัวเอง
INSPIRATION
เจมส์เริ่มต้นจากความชอบในการเล่นกีฬาฟุตบอลก่อน จนกระทั่งเปลี่ยนมาเป็นบาสเกตบอล และผ่านการฝึกซ้อมหนักมาตั้งแต่มัธยมปลาย จนถึงช่วงที่เลือกมหาวิทยาลัย จึงตัดสินใจเข้ามาเป็นนักกีฬาทุนในคณะวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เพื่อที่จะพัฒนาทักษะด้านกีฬาของตัวเองให้ดียิ่งขึ้น และเป็นเทรนเนอร์ในอนาคต
HOW TO WORK
จุดเริ่มต้นชื่นชอบบาสเกตบอล
“ผมเริ่มเล่นจากฟุตบอลก่อน แต่คือครอบครัว ญาติๆ เล่นบาสกันหมด สุดท้าย อากู๋ที่เป็นโค้ชสอนบาสอยากให้ลองมาเล่นบาสดู พอมาจับบาสมันสนุกดี ไวกว่าฟุตบอล ฟุตบอลเราวิ่งไล่ไม่ได้ก็พอหยุดเดินได้ แต่บาสเหมือนวิ่งขึ้นวิ่งลงตลอดเวลา ตอนนั้นก็เลยเริ่มซ้อมตั้งแต่ม.1 เลิกเรียนก็ไปซ้อม แต่พอม.4 ต้องย้ายจากบ้านจันทบุรีมากทม เพราะเหมือนเข้ามาโรงเรียนสตรีวิทยา 2 เพื่อมาแข่งเก็บตัวเป็นนักกีฬาโรงเรียน พอถึงเวลาเลือกเรียนมหา’ลัย ก็เลยมีรุ่นพี่ชวนไปเข้าที่จุฬาฯ ซึ่งผมก็ติดเป็นที่แรกเลย ตอนเรียนก็หนักตรงวิชาสายวิทย์ เพราะเราเรียนสายศิลป์คำนวณมาก่อน พอมาเรียนฟิสิกส์เคมีชีว เราต้องเอาตัวรอดให้ได้ ตอนเกรดเคมีออกนี่ ร้องลั่นบ้านเลย (หัวเราะ) ผ่านเอฟมาได้ รุ่นพี่บอกว่าผ่านตัวนี้ได้ สี่ปีจบแน่ๆ”
พัฒนาจนเข้ามาในตำแหน่งการ์ดจ่าย
“ตอนแรกที่เล่นตอนเด็กๆ เราได้เป็นตัวใหญ่ โดนจับเล่นเซ็นเตอร์ มันก็โอเคเลย แต่พอเริ่มโตขึ้น รุ่นใหญ่ขึ้น ทุกคนก็จะมีตัวใหญ่ของเขา เราก็เลยโดนจับมาเป็นการ์ดจ่ายแทน ก็ต้องปรับเปลี่ยนทักษะใหม่ จากเล่นเซนเตอร์จังหวะหนักโพสต์ข้างใน ก็ต้องมาเป็นตัวนอกสไตล์เลี้ยงบอล ก็ยากอยู่ หลักๆ คือ ต้องฝึกเลี้ยงบอลให้คล่องให้ชำนาญ เพราะคนเลี้ยงบอลคุมเกม ถ้าเขากดดันเราได้ กดดันการ์ดจ่ายได้ เราก็จะทำเกมไม่ได้ เราก็ต้องฝึกพัฒนาต่อไปเรื่อยๆ อันไหนที่ผมไม่รู้ ผมก็จะพยายามถามรุ่นพี่หรือโค้ช ว่าผมต้องปรับยังไงบ้าง รุ่นพี่ก็จะแนะนำแล้วเราก็เอามาปรับใช้กับตัวเองเพิ่มเติม”
อนาคตในสายนักบาสมืออาชีพ
“หลังจากเรียนจบ ผมกลับไปอยู่บ้านช่วยแม่ค้าขายอยู่สักพัก ด้วยความที่ไม่ได้กลับบ้านมานาน แล้วก็ติดบ้าน แต่ไม่ได้เล่นบาสแล้ว ความคิดตอนนั้นคือมองว่า กีฬาบาสยังไม่มีที่ไหนสามารถเลี้ยงเราไปได้ตลอด สุดท้ายเราก็ต้องเลิกเล่นบาสแล้วมาหางานทำอยู่ดี แต่ช่วงนั้นพอดีมีพี่ๆ ในทีมโมโนแวมไพร์มาชวนผมไปคัดตัว เพราะตอนนั้นอายุผมพอดีที่จะแข่ง U23 TBDL แล้วก็มีโอกาสติดจนผู้ใหญ่ให้เข้าไปเล่นต่อในชุดใหญ่ ก็ดีใจครับ เคยเห็นของโมโนตั้งแต่ระบบการจัดการ ตอนที่สร้างสนาม แล้วก็อยากมาเล่น ก็ได้โอกาสเข้ามาแล้ว ตอนนี้อยู่กับทีมมาได้ปีกว่าแล้วรู้สึกคิดถูกแล้วที่อยู่ที่นี่ เราสามารถเลี้ยงตัวเองได้ ได้เริ่มเป็นนักกีฬาอาชีพ ส่วนเป้าหมายในฐานะนักกีฬาทุกคนก็คงเหมือนกันคืออยากไปให้ถึงทีมชาติ ซึ่งผมก็เคยได้เข้าไปครั้งหนึ่งในกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ ถึงแม้จะตกรอบแรก แต่ก็เป็นความภูมิใจสูงสุด เป็นประสบการณ์ที่ดีมาก ก็คงจะตั้งใจฝึกซ้อมแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เพราะถ้าวันหนึ่งมันอาจจะมีโอกาสนั้นมาหาเราอีกครั้งก็ได้”
THINKING TO CAMPUS
“ฝากถึงน้องๆ ถ้าอยากเป็นนักกีฬา อย่างแรกเลยต้องตั้งใจฝึกซ้อม แล้วที่สำคัญคืออย่าทิ้งการเรียน เพราะถ้าเราเล่นแต่กีฬาบาสอย่างเดียว วันหนึ่งถ้าเกิดเราจะไปทำงานมันก็จะลำบาก เพราะต่อไปวันหนึ่งเราเจ็บ เราเล่นไม่ได้ หรือถ้าเขามีเซ็นเตอร์ใหม่ หรือเขาไม่เซ็นสัญญาต่อ เราก็ต้องมีงานรองรับในอนาคต ก็เลยอยากให้ทำควบคู่กันไปด้วย เราเล่นกีฬาด้วย เรียนไปด้วย ให้มันได้ทั้งสองอย่าง พยายามแบ่งเวลาให้ดี แล้วก็ต้องตั้งเป้าหมายให้ตัวเอง ถ้าเกิดเราตั้งเป้าหมายไว้ เราก็จะพยายามไปให้ถึง แต่อย่าเพิ่งไปท้อ เพราะว่าโอกาสนั้น เราไม่รู้หรอกว่ามันจะเข้ามาตอนไหน เราก็ต้องเตรียมตัวไว้ก่อน ถ้าวันหนึ่งโอกาสมันมาถึงเราปุ๊บ เราก็จะคว้ามันไว้ได้เลย”
