พอไปถึงบ้านหลังนั้น ก็จอดรถลงกันมา ไม่ได้ดับเครื่อง.. ด้วยความที่ตอนนั้นเวลาก็ ตี 2 ครึ่ง

ได้แล้ว กับบรรยากาศที่เย็น และเงียบกริบ มืดสนิท มีเพียงแสงจากไฟหน้ารถ และไฟฉาย 2 กระบอก

ที่เตรียมมา ทุกคนก็ดูไม่คึกเหมือนตอนอยู่ในรถ แพรเริ่มใจคอไม่ดี เลยพูดขึ้นว่า จะดีหรอวะ กลับกัน

เถอะ.. ผมเลยบอกว่าไหนๆ ก็มาแล้ว ลองเข้าไปในบ้านนิดเดียวก็ยังดี.. จากนั้นผม กับหน่องก็เดิน

ผ่านทางเดิน ที่เต็มไปด้วยหญ้าคา เข้าไปที่ประตูบ้านด้านใน โดยที่ตี่ กับแพร ก็เดินตามมาห่างๆ

ผมบิดลูกบิดประตู แต่เปิดไม่ได้เพราะมันล็อคอยู่ จากนั้นหน่องก็เดินอ้อมไปข้างตัวบ้าน

เห็นมีกระจกหน้าต่างแตกอยู่ จึงส่องไฟฉายมองเข้าไปในบ้าน ตอนนั้นที่ผมเห็นคือหน่องวิ่งหน้าตื่น

กลับไปที่รถทันที ผมเลยอยากรู้ว่ามันไปเจออะไรเข้า จึงได้เดินไปดูที่หน้าต่างบานนั้น เมื่อส่องไฟ

มองเข้าไป สิ่งที่ผมเห็นคือ ผู้หญิงในชุดคลุมท้องสีขาว ผมยาวรุงรัง ยืนอยู่ตรงสุดห้อง ขณะที่ผม

พยายามตั้งสติ มองอย่างละเอียดว่าไม่ได้ตาฝาด หน้าผู้หญิงคนนั้นก็พุ่งมาอยู่ตรงหน้าต่างข้างหน้า

ผมแล้ว ผมร้องลั่น และวิ่งไปที่รถอย่างไม่คิดชีวิต ตี่ กับแพรก็ตกใจ วิ่งตามผมมาทันที

พอขึ้นรถผมออกตัวทันที แต่รถก็ไปได้ไม่ไกลก็ต้องติดขัดหยุดลง เหมือนติดอะไรที่ช่วงล่าง

พวกผมรีบลงมาดู ปรากฏว่าที่ล้อรถมีเส้นผมยาวเป็นก้อนพันล้อเต็มไปหมด พวกผมก็ต้องรีบดึงมัน

ออกมา และก็ขึ้นรถไปต่อ.. เมื่อมาถึงใกล้ๆ ทางออกจากซอย พวกผมทุกคนเห็นเหมือนกัน

คือผู้หญิงผมยาวยืนหันข้าง อยู่กลางถนน และค่อยๆ หันหน้ามาทางเรา ตอนนั้น

ผมตัดสินใจขับตรงผ่านร่างของเธอไปเลย โดยไม่เลี้ยวหลบ

วันรุ่งขึ้นตอนเช้า พวกผมไปทำบุญที่วัดทันที และเราก็มาคุยกันถึงสิ่งที่เห็น.. แพรเล่าว่า

ตอนที่จอดรถหน้าบ้าน ก่อนลงจากรถ แพรเห็นเป็นเงาผู้หญิงอยู่ที่หน้าต่างชั้น 2 แต่พอลงจากรถ

มองไปก็ไม่เห็นแล้ว.. และตอนที่ ขับรถผ่านผู้หญิงคนนั้น แพรเห็นชัดเลยว่า เป็นเงาของเธอผ่านเข้า

มาในรถ และผ่านไป.. ตอนที่ได้ยินนั้นทุกคนต่างก็ขนลุกกันใหญ่