เมื่อประมาณ 6 ปีที่เเล้วค่ะ ตอนนั้นเราเรียนอยู่ ม.4 ที่โรงเรียนชื่อดังในจังหวัดนนทบุรี เเถวบางใหญ่
ค่ะ ในกลุ่มของเราจะมีอยู่ 6 คน เป็นผู้หญิง 5 คน กับกระเทย 1 คน.. เราจำได้เเม่นว่าเทอมนั้น
วิชาดนตรีไทยไม่มีการสอบ เเต่จะให้ทุกห้องแบ่งกลุ่มเเสดงการเล่นดนตรีไทย เเละขับร้องประกอบ
เพลงพระราชนิพนธ์ ตอนนั้นกลุ่มเราตกลงกันว่าจะเล่นเพลง ‘ใกล้รุ่ง’ เเละพอดีว่าเพื่อนคนหนึ่งใน
กลุ่มเราชื่อ เมย์ สนิทกับครูสอนดนตรีไทยที่โรงเรียนเก่า เลยตกลงกันว่า พวกเราจะไปยืมเครื่อง
ดนตรีไทยจากครูที่โรงเรียนเก่าของเมย์.. หลังเลิกเรียนวันนั้น พวกเราก็ไปยืมเครื่องดนตรีไทย ไปกัน
เฉพาะคนที่มีหน้าที่เล่นดนตรี ส่วนที่เหลือก็อยู่ซ้อมร้องเพลง ซ้อมการเเสดงไป คือเราเนี่ยเล่นอะไร
ไม่เป็นเลย ร้องเพลงก็เพี้ยน เราเลยได้ตีฉิ่ง.. ครูของเมย์เป็นครูผู้ชาย เค้าก็พูดติดตลกว่า ‘ยืมไปไม่
กลัวเหรอ? เเต่ยืมไปเเล้ว เอามาคืนพร้อมกันให้ครบนะ..’ พวกเราก็รับปาก หลังจากวันนั้นก็เเยกย้าย
เอาเครื่องดนตรีที่ตัวเองจะเล่นกลับบ้านไปซ้อม คนที่ได้เครื่องดนตรีตัวใหญ่ๆ ก็ลำบากหน่อย
เเบกไปแบกกลับ ดีนะของเราเเค่ฉิ่งเล็กๆ
แต่เเล้วก็มีเหตุการณ์ประหลาดจากเพื่อนที่ต้องเล่นระนาดค่ะ คือเล่นยังไงก็เล่นไม่ได้ เล่นผิดเล่น
เพี้ยนจนโมโหปาไม้ พอมาอีกวันก็ดูหน้าซีดๆ หมองๆ มา และเล่าให้ฟังว่า ‘เมื่อคืนกูเผลอหลับไป
ข้างๆ ระนาด เพราะว่าซ้อมจนถึงดึก เเล้วอยู่ดีๆ ระนาดก็ล้มลงมาทับ ก็งงๆ เลยตื่นไปนอนข้างบนห้อง
แล้วทีนี้พอนอนต่อไปอีก ก็ได้ยินเสียงคนเล่นระนาดดังมาจากข้างล่าง!’ ทีนี้กลายเป็นว่าเพื่อนคนนี้
มันก็กลัวไม่กล้าซ้อมอีกเลย.. จนวันที่จะต้องเเสดงเเล้ว ทุกคนต้องมาซ้อมใหญ่ แต่ตอนซ้อมใหญ่
เล่นยังไงก็เล่นไม่ได้ มั่วกันไปหมด ขนาดเราตีแค่ฉิ่งยังตีผิดจังหวะเลย จนเพื่อนที่เป็นกระเทยใน
กลุ่ม เค้าไปจุดธูป เเละชวนกันไปไหว้ขอขมาเครื่องดนตรีไทย พอถึงเวลาเเสดงจริง กลับกลายเป็นว่า
ทุกคนเล่นได้ดีแบบไม่มีที่ติเลย ได้คะเเนนที่ 1 ของระดับเลยค่ะ ทุกคนนี่งงมากๆ
เย็นวันนั้น ที่ทุกคนต้องเอาเครื่องดนตรีไทยกลับไปคืนครูของเมย์ เเต่พอดีว่าวันนั้นเราต้องรีบกลับ
บ้าน เพราะคุณพ่อมารับเร็ว เราเลยลืมเอาฉิ่งฝากเพื่อนไปคืน และติดกระเป๋ากลับมาด้วย ก็ไม่ได้คิด
อะไร เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเอาไปคืนแล้วกัน.. วันนั้นกลับมาบ้าน เราก็นั่งเล่นคอมตามปกติ จนเมย์โทรมา
หาบอกว่า ‘วันนี้ที่เอาเครื่องดนตรีกลับไปคืนไม่เจอครูนะ แต่พอออกมาจากห้องก็เจอครูเดินผ่านมา
พอดี ครูทักคำแรกเลย ‘เอาเครื่องดนตรีมาคืนไม่ครบใช่ไหม?’ พวกกูนี่ตกใจรีบบอกครูเลยว่า ‘ฉิ่งอยู่
ที่เพื่อนอีกคนค่ะ เค้าลืมเอามาคืน..’ ในใจก็คิดนะว่าครูรู้ได้ยังไง.. แล้วครูก็บอกว่า ‘เจ้าของเขาอาจจะ
ไปเตือนนะ ว่าอย่าลืมเอามาคืน..’ เเล้วเมย์ก็เตือนหนูว่าพรุ่งนี้ให้เอามาด้วยนะ..
พอเมย์วางสายไป เรานี่กลัวมากๆ เลยค่ะ รู้สึกขนลุกยังไงบอกไม่ถูก เลยไปเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง พ่อ
เราเลยเอาฉิ่งไปวางไว้บนหิ้งพระให้.. พอตกกลางคืนก็ขึ้นชั้น 2 นอนกันหมด เรานอนกับพ่อเเม่เป็น
ปกติอยู่แล้ว เพราะเป็นคนขี้กลัว แล้วทีนี้ช่วงดึกๆ ลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่ตอนเดินกลับเราได้ยินเสียงค่ะ
‘ฉิ่ง.. ฉับ..’ เล่นเป็นจังหวะเลย ดังมาจากข้างล่าง เรานี่รีบปลุกพ่อเลย แล้วก็เหมือนว่าพ่อคงได้ยิน
เหมือนกัน พ่อเราเป็นคนเชื่อเรื่องพวกนี้ แต่ไม่กลัวค่ะ พ่อเลยลงไปข้างล่างบอกว่าจะไปไหว้ขอขมา..
พอสักพักพ่อกลับขึ้นมา พ่อบอกเราเเค่สั้นๆ ว่า ‘พรุ่งนี้เอาไปคืนเขาด้วยล่ะ เดี๋ยวเขาเล่นไม่ครบวง..’
คืนนั้นทั้งคืนบอกเลยเรานอนไม่หลับอีกเลยค่ะ.. เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เรานี่รีบไปโรงเรียนเก่าเมย์ก่อนเลย
เอาฉิ่งไปคืนครูของเมย์ ครูถามคำแรกเลย ‘เป็นไง เอามาคืนเเต่เช้าเลยเหรอ?’ แล้วตั้งเเต่นั้นมา
เราก็เป็นคนกลัวเครื่องดนตรีไทยทุกชนิดไปเลยจ้าาา
