ความเปล่าเปลี่ยวของพื้นที่ซึ่งเป็นทุ่งนาป่าดงแทบทั้งนั้น ย่อมจะหนีเรื่องผีๆ สางๆ ไปไม่

พ้น ยิ่งมีใครล้มตายก็ยิ่งลือกันว่าผีดุ ถ้าตายโหงด้วยแล้ว รับรองว่าลือกันไปเป็นเดือนๆ

เชียวล่ะครับ...จะจริงหรือเท็จยังไงก็ไม่รู้แน่เหมือนกัน

จนกระทั่งผมได้เจอะเจอกับโคตรผีดุเข้ากับ ตัวเอง!

พี่เดือนเป็นสาวสวยวัยต้น 20 ปี ผู้ใหญ่ดอนผู้พ่อแกหวงนักหวงหนา จนพวกหนุ่มๆ

ในย่านนั้นไม่มีใครข้องแวะด้วย แต่เป็นที่รู้กันดีว่าพี่เดือนมีคนรักชื่อทิดม่วง-ลูกนาของ

ผู้ใหญ่บ้านนั่นเอง มีคนแอบเห็นเธอดอดไปพบทิดม่วงที่กระท่อมปลายนาบ่อยครั้ง

'นังเดือนมันดื้อรั้นหยอกใครล่ะ' ตาจัน-คอเหล้าประจำตำบลเคยพูดกับเพื่อนของแกใน

ร้านเจ๊กฮุย ก่อนจะขยายความต่อ

'เอ็งดูจมูกมันซีวะ นอกจากจะโด่งผิดอีสาวคนอื่น ตรงปลายมันยังเชิดรั้น

บอกว่าดื้อบรรลัยเชียว'

ไม่มีใครคัดค้าน นอกจากห่วงใยว่าถ้าพ่อเธอรู้เข้าจะเกิดเรื่องรุนแรงปานใด?

จู่ๆ ผู้ใหญ่ดอนก็รับหมั้น สัญญาว่าจะยกลูกสาวให้ลูกชายเจ้าของโรงสีจากในจังหวัดดื้อๆ

ลือกันว่าพี่เดือนปิดประตูห้องร้องไห้พะอืดพะอม ไม่ยอมกินข้าวกินปลาอยู่หลายวัน

กระทั่งกำหนดแต่งงานใกล้เข้ามา...มีคนเห็นเธอหลบไปหาคนรักในตอนค่ำคืน...รุ่งขึ้นก็

เอะอะกันทั้งบ้านว่าพี่เดือนหายไปไหน? ผู้ใหญ่ดอนยกโขยงออกติดตามก็ไปพบกับ

ลูกสาวกลายเป็น ศพแขวนคอตายที่ต้นมะม่วงป่าริมทางเปลี่ยวหลังหมู่บ้านนั่นเอง!

เมื่อเรื่องกลับกลาย ลงเอยด้วยความเศร้าสลด ศพพี่ เดือนถูกฝังที่ป่าช้าเรียบร้อย

ทิดม่วงก็หายหน้าไป...ข่าวลือเรื่องผีสาวอาละวาดก็โด่งดังขึ้นมาทันที

ลุงปั่นชักเกวียนผ่านมาตอนโพล้เพล้ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นคร่ำครวญมาเข้าหู...มัน

ดังมาจากต้นม่วงที่ลูกสาวผู้ใหญ่บ้านอาศัยเป็นเรือนตาย

ทำให้ลุงปั่นแหงนหน้าขึ้นมองก็เย็นวาบไปทั้งตัว...

ศพสาวเดือนห้อยโตงเตงอยู่นั่น! เล่นเอาลุงปั่นร้องตะโกนลั่นๆ ด้วยความตกใจสุดขีด

ขับเกวียนห้อตะบึงไม่รู้หนเหนือหนใต้ มาถึงบ้านได้ก็สลบคาที่

ผีพี่เดือนหลอกหลอนผู้คนหลายรายแล้ว แต่ผมยังไม่เคยเจอกับตัวเองซักที!

เย็นหนึ่งผมกำลังนั่งเล่นอยู่ที่ม้าหน้าบ้านกับเพื่อนชื่อ พูน ป้าคำใสอยู่บ้านใกล้ๆ

กันก็มาขอแรงให้ไปเป็นเพื่อนด้วยเถอะ เพราะแกจะไปเก็บผักเก็บยอดกระโดนเอามา

จิ้มแจ่ว จะไปคนเดียวก็กลัวผี! ผมกับไอ้พูนก็ตกลง...กลางวันแสกๆ จะไปกลัวอะไร

แหม! ผักหญ้างามจริงๆ ครับ ร่างอ้วนท้วนของป้าคำใสก็เด็ดยอดกระโดนอ่อนๆ

ใส่ตะกร้า เราสองคนก็ช่วยกันเก็บเพลิดเพลิน จนกระทั่งมีเสียงแมวร้องดังขึ้นมา

แมวจากไหนล่ะ? จะว่าหูแว่วก็ได้ยินกันทุกคน ผมเหลียวซ้ายแลขวาก็อ้าปากค้าง...

เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าแถวนั้นคือที่ตายของพี่เดือน ขณะที่แสงแดดจางหาย

อากาศเยือกเย็นลงอย่างรวดเร็ว

'แม้วๆ' เสียงเยือกเย็นน่าขนลุกดังขึ้นอีก คราวนี้ชัดเจนจนเราเงยหน้าไปมองเป็นจุด

เดียวกัน...เห็นมะม่วงต้นนั้นยืนตระหง่าน ร่มครึ้ม แมวดำปลอดหมอบอยู่บนกิ่งใหญ่

จ้องมองเราด้วยนัยน์ตาเหลืองจ้า แยกเขี้ยวขาววับน่าสยอง

แมวเจ้ากรรมร้องแม้วๆ แต่ฟังคล้ายเสียงคนร้องไห้ ก่อนจะโดดแผล็วหายไปในกิ่งใบดก

หนาข้างบน...ผมเกือบจะถอนใจอย่างโล่งอกอยู่แล้วก็พอดีมีเสียงซู่ซ่าขึ้นมา

ฟ้าเป็นพยาน! นี่มันเกิดนรกจกเปรตอะไรขึ้นมา?

มะม่วงกิ่งใหญ่ที่แมวดำเกาะอยู่เมื่อหยกๆ กลับกลายเป็นร่างพี่เดือนที่ทิ้งตัวจาก

ข้างบนลงมาห้อยโตงเตง ลิ้นจุกปาก นัยน์ตาถลนออกมานอกเบ้า...ป้าคำใสทิ้งตะกร้า

ร้องไห้โฮไปไหนไม่ไหวนั่งแผละอยู่ตรงนั้นเอง

ส่วนไอ้พูนวิ่งแหกปากร้องโว้ยๆ ไปด้วย โดยมีผมห้อเหยียดตามติดๆ ไม่คิดชีวิตเลย

ในที่สุดผู้ใหญ่ดอนก็ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ลูกสาวอีกครั้ง

ปีศาจสาวสุดเฮี้ยนก็หายสาบสูญไปจนถึงทุกวันนี้!