เราเป็นคนกรุงเทพฯ อยู่แถววงศ์สว่าง ดังนั้นการได้ไปเรียนที่นครปฐม ต้องเดินทางไกลมากๆ เราเลย

ได้อยู่หอใน ของมหาวิทยาลัย โดยจะแยกเป็นตึกชาย ตึกหญิง และปิดเป็นเวลา.. ห้องเราจะอยู่กัน

3 คน คือเรา ป่าน และเกด

มีอยู่คืนหนึ่ง เราอยู่กับป่าน 2 คน เพราะเกดขอไปนอนกับเพื่อนอีกห้องนึง ที่อยู่ในหอเดียวกัน ช่วง

นั้นเป็นช่วงใกล้สอบ เราก็จะอ่านหนังสือกันดึกๆ ทุกคืน ตอนนั้นก็ตี 2 ได้แล้ว ป่านก็ขอตัวเข้านอน

โดยที่ก่อนนอน เราก็จะเห็นป่านสวดคาถาชินบัญชรเป็นประจำทุกคืน ส่วนเราก็

อ่านหนังสือต่ออีกสักพัก จนสุดท้ายก็เผลอหลับไป..

จู่ๆ เราก็ต้องสะดุ้งตื่น เพราะเสียงเคาะประตู ตอนนั้นเราก็เข้าใจว่าคงจะเป็นเกด ที่จะกลับมานอนที่

ห้อง พอเราเดินไปที่ประตู (ประตูที่นี่ จะมีลักษณะเป็นช่องมุ้งลวด โปร่งด้านบนเหนือศีรษะจนถึง

เพดาน และด้านล่างเพื่อให้เห็นขาได้ และปิดทึบล็อคกลอนตรงกลาง ใครเคยอยู่ที่นี่ สมัยก่อนจะรู้ดี)

เราก็เหลือบมองที่ช่องด้านล่าง แต่นั่นไม่ใช่ขาของเกด แต่กลับเป็นขาของผู้ชายร่างใหญ่ ที่ข้อเท้ามี

โซ่ตรวนล่ามอยู่.. เราเลยตกใจถอยหลังกลับมา แต่พอเราเหลือบมองที่ช่องด้านบนตรงเพดาน ก็เห็น

เป็นส่วนหัวของผู้ชาย คอหักพับติดอยู่กับเพดาน กำลังมองเข้ามาในห้องเรา ซึ่งเราแน่ใจว่าด้วยความ

สูงขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่เปรต ก็ต้องอะไรสักอย่างแน่ๆ ที่ไม่ใช่คน.. เรารีบวิ่งไปปลุกป่าน แต่ปลุกเรียกยัง

ไงก็ไม่ตื่น เลยขึ้นเตียงคลุมโปง สวดมนต์ทันที และในคืนนั้น เราก็ได้ยินเสียง

เดินลากโซ่ตรวนไปมาเรื่อยๆ ทั้งคืน แทบไม่ได้นอนเลย..

จนเช้ามา ก็คุยเรื่องนี้กัน.. และก็มีรุ่นพี่เล่าว่า แต่เดิมที่นี่เป็นลานประหาร และก็มีเรื่องเล่า เกี่ยวกับ

วิญญาณนักโทษเยอะแยะมากมาย และอีกเรื่องแปลกที่ได้ยินมา ที่นี่ห้ามสวดคาถาชินบัญชร ว่ากัน

ว่าถ้ามีคนสวดที่นี่ คนสวดจะไม่เห็นอะไร แต่คนอื่นๆ แถวนั้นจะโดนกันหมด..