สิ่งแรกเมื่อเส็งเข้ามา กทม คือการหาที่พัก ใกล้ๆที่ทำงานทั้งแฟนและตัวมันเอง ซึ่งในระยะแรก

ก็หาไม่ได้เลย จนล่วงมาอาทิตย์ที่สอง เลยไปเจอทาวเฮาส์หลังหนึ่งย่านฝั่งธน เส็งเล่าให้ฟังว่า

เจ้าของเป็นคนจีนแก่ๆอายุราวๆ40 ปี เป็นคนไม่ค่อยพูดค่อยจา และที่สำคัญ ให้เช่าทาวเฮาส์ 4 ชั้น

ในราคาเพียง 2000 บาทต่อเดือน

ราคาแบบนี้ หายากเหลือเกินใน กทม. แทบไม่น่าเชื่อ เส็งเลยยอมที่จะมาอาศัยที่นี่ ครั้งแรกที่เข้าไป

ในบ้าน ก็รู้สึกได้ว่าบ้านมีกลิ่นอับเหมือนไม่มีคนอยู่มานาน พื้นมีแต่ขี้ฝุ่น ชั้นสองและสาม ไม่สามารถ

เปิดประตูเข้าไปได้ เนื่องจากเจ้าของล๊อกไว้ จึงพักอาศัยได้แค่ชั้น 4 เท่านั้น

สิ่งที่น่าประหลาดใจมากคือ ในห้องชั้นสี่ ผนังห้องทุกด้านไม่เว้นแม้แต่เพดานถูกทาไว้ด้วยสีแดง

มันเป็นความสงสัยมาตลอดว่าทำไมต้องทาสีแดง แต่เส็งก็ไม่ได้ถามเจ้าของสักที

หลังจากที่จัดข้าวของมาอยู่พร้อมกับแฟนแล้ว เรื่องทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดีจนย่างเข้าอาทิตย์ที่ 2

เส็งจะกลับมาจากเล่นดนตรีตอนตี 2 ในขณะที่แฟนจะกลับมาก่อน เรื่องราวประหลาดเรื่มต้นขึ้นเมื่อ

ในขณะที่เส็งและแฟนกำลังนอนอยู่นั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงคนวิ่งขึ้นลงบันไดด้วยอาการรีบร้อน

เส็งเปิดประตูออกไปดูก็ไม่พบอะไร

เสียงคนวิ่งลงบันได ดำเนินติดๆกันมาเป็นอาทิตย์ และมักจะเกิดเวลาตี 3 เสมอ

แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่สุดกลับเกิดขึ้นเมื่อย่างเข้าสู่้เดือนที่2

คืนหนึ่งในขณะที่เส็งกับแฟนหลับอยู่นั้น เส็งมีความรู้สึกว่า แอร์ที่เปิดในห้องมันไม่เย็นเอาเสียเลย

เลยคิดว่าน้ำยาแอร์อาจจะหมด พยายามข่มตานอน ปลุกแฟน แฟนก็บอกไม่รู้สึกร้อน

กลายเป็นว่าเส็งร้อนอยู่คนเดียว

ไม่เพียงแค่อากาศในห้องที่เขารู้สึกร้อน เขาเรื่มได้กลิ่นเหมือนกลิ่นไหม้ เข้าจมูก

และเขาก็ได้ยินเสียงกระซิบที่ข้างหูว่า

"แปะๆ แปะ หนีเร็ว ไฟไหม้หมดแล้ว"พร้อมกับเสียงไอเนื่องจากสำลักควัน

โดยเป็นเสียงคนจีนสูงอายุที่ก้องในโสตประสาททำให้เส็งต้องลืมตาอย่างเร็ว

ภาพที่เขาเห็นคือ อาม่าชาวจีนอยู่ข้างเตียง กำลังเอื่มมือมาสัมผัสเขา

ภาพในห้องเต็มไปด้วยกองเพลิง เส็งพยายามปลุกแผนแต่ไร้ผล

ภาพของอาม่าชาวจีนเรืมหงิกงอ ดิ้นทุรนทุราย และดำเป็นตอตะโกไปต่อหน้าต่อตา

สร้างความหวาดกลัวสุดบรรยายให้แก่เส็งอย่าสุดจะทน