เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณกวี เป็นนักศึกษาคณะนิเทศ เอกภาพยนตร์ ของมหาวิทยาลัยเอกชนแห่ง
หนึ่ง และในช่วงปีสุดท้าย ก็จะมีงาน ที่จะต้องออกกอง ไปถ่ายทำนอกสถานที่บ่อยๆ สำหรับครั้งนี้
เป็นการถ่ายทำหนังสั้น 10 นาที โดยคุณกวี จะรับหน้าที่เป็นผู้เขียนบท และเป็นนักแสดงด้วย
คุณกวีเล่าไว้ว่า.. วันนั้นผม โอมเพื่อนผม และพี่ทีมงาน ขับรถไป 2 คัน สถานที่ที่ยกกองกันไป จะ
เป็นตึกออฟฟิศสำนักงาน รอบนอกกรุงเทพฯ ผมได้ทำหนังสือขอใช้พื้นที่มาล่วงหน้าแล้ว พอมาถึง
ผมก็แจ้ง รปภ. ที่ป้อม และนำรถขึ้นไปจอดกันอยู่ที่ชั้น 6.. ก็ถ่ายทำกันตั้งแต่ช่วงสาย ไปจนถึง
ประมาณ 5 ทุ่มกว่า ก็จะมาถึงฉากสุดท้าย ที่ผมจะต้องเล่นกับ โอม ที่เป็นนักแสดงชายอีกคน โดย
บทของผมในส่วนนี้คือ ต้องพยุงเพื่อนที่เมาขึ้นรถ และพูดว่า “วิทยา
เดี๋ยวกูจะพามึงกลับบ้านเอง” และก็ขึ้นรถขับไป เป็นอันจบ
เมื่อถ่ายทำจนเสร็จเรียบร้อย ประมาณเที่ยงคืน พวกผมก็เก็บของขึ้นรถ โดยที่คันผมขับลงไปก่อน
และอีกคันของพี่ทีมงาน ขับตามลงมา.. ระหว่างที่ขับวนรถลงมาจากชั้น 6 เรื่อยๆ ผมก็ไปเห็น รปภ.
คนหนึ่งที่ยืนพิงอยู่ที่เสาต้นหนึ่ง และมองตามรถของเรา ผมวนรถลงมาจนถึงชั้นล่างอย่างเร็วมากๆ
และมาจอดอยู่ที่ริมถนนหน้าตึกทันที ผมหันไปมองโอมที่นั่งข้างๆ เห็นโอมนั่งตาค้างหน้าซีด ผม
เลยถามว่า ‘เมื่อกี้มึงเห็นเหมือนกูรึเปล่า?’ และเมื่อโอมพูดมา ผมก็มั่นใจทันที เพราะสิ่งที่ผม กับ
โอมเห็นเหมือนกัน คือ รปภ. คนเดิมยืนที่เสาตำแหน่งเดิมในทุกๆ ชั้นที่ผมวนรถลงมา.. ตอนนั้นเอง
รถของพี่ทีมงานอีกคันที่ตามมา ก็ขับมาข้างๆ มองมาที่รถผม แล้วจู่ๆ
ก็รีบเร่งเครื่อง ขับผ่านรถผมไปอย่างเร็ว..
ผ่านไปวันรุ่งขึ้น ผมได้คุยโทรศัพท์กับทีมงานที่ไปด้วยกัน ผมเล่าเรื่องที่ผมเจอเมื่อคืนให้ฟัง แต่
กลับได้ฟังเรื่องที่น่ากลัวมากกว่า จากทางพี่ทีมงาน.. พี่เค้าบอกว่า ตอนขับรถตามลงไป ที่ไปจอด
ข้างๆ พี่เค้าเห็นที่เบาะหลังของรถผม มีผู้ชายผิวคล้ำ ที่ใบหน้ามีแต่เลือด
นั่งอยู่ด้วย.. ตอนนั้นผมนี่ขนลุกทันทีเลย
จนสุดท้าย ผมมีโอกาสได้ผ่านไปตึกนั้นอีก ก็ได้ไปลองถาม รปภ. ที่ป้อมข้างล่างตึก ก็มารู้ว่าที่ตึก
จอดรถที่นี่เคยมี รปภ. คนนึงยิงตัวตาย เห็นว่าชื่อดำ ชื่อจริงชื่อ วิทยา..
