คุณบีเล่าว่า.. เป็นเรื่องของพ่อแม่เราเองค่ะ ท่านเล่าให้ฟังว่า เมื่อปี 2549 เป็นปีที่เกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่
ของจังหวัดอุตรดิตถ์ ทั้งน้ำท่วม ทั้งโคลนถล่มที่อำเภอลับแล ผลจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ทำให้มีผู้คน
เสียชีวิตจำนวนมากค่ะ ด้วยความที่พ่อเราเป็นคนทำงานรับเหมา ต้องไปทำการซ่อมแซมเสาไฟฟ้าที่
ชำรุดในที่ต่างๆ และได้ไปทำที่อำเภอลับแลด้วยเช่นกัน
หลังจากพ่อทำงานกลับมา พ่อกับแม่ก็เข้านอนตามปกติ แต่คืนนั้นแม่เรานอนไม่หลับ มีความรู้สึก
เหมือนมีคนมองอยู่ ไม่สบายใจแปลกๆ พอนอนไปอีกสักพัก แม่ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ค่ะ ดังมา
จากข้างล่างทางหน้าบ้าน แม่เราเลยเปิดหน้าต่างมองลงไปหาต้นเสียง ก็เห็นเป็นผู้หญิงผมสั้น ใส่ชุด
คลุมท้องสีขาว กำลังนั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่ที่หน้าบ้าน แม่เรารู้ทันทีเลยว่าโดนแล้วแน่ๆ เพราะตอนนั้น
เวลาตี 3 ละแวกบ้านเราก็เปลี่ยวๆ ไม่มีทางที่จะมีผู้หญิงมานั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่แน่ๆ แม่เราเลยปลุก
พ่อให้ช่วยลงไปเอาสร้อยพระมาห้อยคอ
หลังจากนอนไปได้อีกสักพัก แม่ก็ได้ยินเสียงอีกค่ะ คราวนี้เสียงเหมือนคนเอามือมาข่วนไม้ บ้านเรา
เป็นบ้าน 2 ชั้น ชั้นบนเป็นไม้ค่ะ ด้วยความที่แม่เราอยากรู้ เลยลุกขึ้นไปเปิดหน้าต่างดูอีกค่ะ แต่คราวนี้
ผู้หญิงคนนั้นเขาไม่ได้นั่งอยู่ที่เดิมแล้ว แต่เขากำลังไต่ผนังบ้านขึ้นมาหาที่หน้าต่าง! พร้อมกับจ้อง
หน้ามาที่แม่ แม่เราถึงกับช็อคเลยค่ะ นั่งตัวสั่นร้องไห้ พยายามจะเรียกพ่อ แต่ก็ไม่มีเสียงออกมา
แม่เลยเอามือกุมสร้อยพระ สวดมนต์ จนผู้หญิงคนนั้นหายไป..
พอเช้ามาพ่อแม่เราเลยไปวัดหาพระอาจารย์ทันที พระท่านบอกว่า ‘เขาตามพ่อมา ตอนนี้ก็ยังตามมา
เขาต้องการจะบอกว่า ให้ช่วยเอาศพของเขากับลูกออกไปที เขาติดอยู่ใต้เลนที่พ่อไปทำงาน..’ แม่
ได้ฟังก็ตกใจ ส่วนพ่อเราก็รีบแจ้งหน่วยกู้ภัย เพื่อนำกำลังกลับไปยังบริเวณเดิมที่ได้ไปซ่อมเสาไฟฟ้า
และก็ได้พบร่างของผู้หญิงท้องคนนั้น รวมถึงผู้เสียชีวิตเพิ่มอีกหลายรายค่ะ
