เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณตี้ครับ คุณตี้เล่าว่า.. เราเป็นคนที่เหมือนจะมีเซ้นส์มาตั้งแต่
เด็กๆ ครอบครัวเรามีอาชีพรับส่งคนกลับบ้าน มีทั้งคนเป็นที่ใกล้ตาย รวมถึงคนที่ตาย
แล้วด้วยค่ะ คล้ายๆ กับป่อเต๊กตึ๊ง แต่ต่างกันตรงอันนี้จะส่งกลับบ้านค่ะ ตามความ
เชื่อว่าการเอาคนป่วยกลับไปสิ้นลมที่บ้าน จะทำให้ดวงวิญญาณเขาอยู่ที่บ้าน
ไม่ติดอยู่ที่โรงพยาบาล
เหตุการณ์ของเราเกิดขึ้นในคืนหนึ่ง ที่พ่อแม่เราต้องไปส่งคนป่วยใกล้สิ้นลมกลับ
บ้านตามปกติ เราก็อยู่บ้านกับน้อง และเข้านอนกันก่อนที่พ่อแม่จะกลับบ้าน.. กลาง
ดึกคืนนั้นเองเราก็ฝันค่ะ ว่ามีคนมาเคาะประตูบ้าน พอเราไปเปิดดู ก็เห็นเป็นผู้ชาย
แก่ๆ ใส่เสื้อสีขาว กางเกงสามส่วนพริ้วๆ แบบคนแก่ทั่วไป แต่ไม่ใส่รองเท้า เท้าแก
มอมแมมเต็มไปด้วยเศษดิน เราเห็นก็กลัวเลยดึงประตูกลับ แต่เขาก็ดึงไว้และบอก
ว่า ‘ช่วยหน่อย..’ ในฝันเรากลัวมากๆ เราเลยรับปากไปว่าจะช่วย ‘จะให้ช่วยอะไร?’
เขาก็บอกว่า ‘รองเท้า อยากได้รองเท้า’ ไอ้เราก็งงว่ารองเท้าอะไร?
แล้วเราก็ตื่นขึ้นมา
ตอนเช้ามา เราเลยลองถามพ่อกับแม่ว่า ‘เมื่อคืนไปส่งคนเป็น หรือคนตายมา?’
แม่บอกว่า ‘คนเป็น.. ทำไมเหรอ?’ เราก็เลยบอกว่า ‘เป็นผู้ชายแก่ใส่เสื้อสีขาว
กางเกงสามส่วนหรือเปล่า?’ พ่อกับแม่ก็ตกใจว่าเรารู้ได้ยังไง เราก็เลยเล่าความฝัน
เมื่อคืนให้ฟัง พ่อเราเลยนึกขึ้นได้ว่า ‘เออ รองเท้าเขาอยู่ในรถ พ่อลืมเอาลงให้
เขา..’ สุดท้ายพ่อเราก็ขับรถเอารองเท้ากลับไปคืนให้ และก็ได้รู้ว่าชายแก่คนนั้นเสีย
ชีวิตไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว.. เรานี่ขนลุกเลยค่ะ เพราะแค่ความฝัน
ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเรื่องจริง..
