เป็นเรื่องที่คุณนพนนท์ ได้ฟังมาจากพี่คนขับแท็กซี่อีกทีหนึ่ง โดยพี่คนขับแท็กซี่คนนั้นเล่าว่า..
โดยปกติผมก็ขับรถแท็กซี่ทั่วไป แบ่งเป็นกะกับเพื่อน ซึ่งผมจะได้กะเช้าเป็นประจำ และเพื่อน
จะขับกะกลางคืน สลับกันไป ก็ขับมาปกติเป็นปีแล้ว จนมาถึงวันหนึ่ง เพื่อนผมบอกว่า
‘ขอแลกกะกัน ขอสลับมาขับตอนเช้า 1 วัน เพราะตอนกลางคืน
จะกลับบ้านต่างจังหวัด’ผมก็ไม่มีปัญหา ไม่เป็นไร..
ครั้งนั้นเป็นครั้งแรก ที่ผมขับกลางคืน ก็วิ่งรถเปล่าไปเรื่อยๆ ช่วงนั้นประมาณ 3 ทุ่ม ไปจนถึงวัดชื่อ
ดัง แถวแยกแจ้งวัฒนะ มีผู้โดยสารผู้หญิงคนหนึ่ง มาโบกรถที่บริเวณหน้าวัด ผมก็จอดรถเปิด
หน้าต่าง ผู้หญิงคนนั้นก็ถามว่า ‘นั่งไปสำโรง ไปไหมคะ?’ ผมก็ตกลง รับขึ้นรถมา.. หลังจากที่ได้ยิน
เสียงประตูปิด ผมก็ออกรถทันที และก็ขึ้นทางด่วนวิ่งไปตามทางปกติ จนผมมองกระจกหลัง พบว่า
มีผู้ชายอีกคน ใส่แว่น ใส่เสื้อเชิ้ตขาว นั่งอยู่ด้วย ผมก็แปลกใจว่าขึ้นมาตอนไหน สงสัยไม่ทันได้
สังเกตุ และตลอดเวลาที่นั่งไป เขาทั้ง 2 คน ก็ไม่พูดอะไรกันเลย ผมก็คิดว่า พวกเขาเศร้าใจกันอยู่
ล่ะมั้ง คงกลับจากงานศพ เพราะเห็นว่าใส่ชุดขาวดำกันทั้งคู่
ขับไปจนถึงหน้าหมู่บ้าน ผมก็จะแลกบัตรกับ รปภ. หมู่บ้าน แต่ รปภ. ก็ทำหน้างงๆ และก็ถามว่า
‘จะไปบ้านเลขที่เท่าไร?’ ผู้โดยสารผู้หญิงก็ตอบว่า ‘เลขที่ 48’ ผมก็บอก รปภ. ไป รปภ. ก็รับบัตรไป
แบบงงๆ.. จากนั้นก็ขับรถไปส่งหน้าบ้านของผู้หญิง แต่กลับมีแต่ผู้หญิงลงไปคนเดียว ผมก็เลยคิด
ว่า ผู้ชายคงมาส่งแฟนล่ะมั้ง.. และผมก็หันไปถามเขาว่า ‘ไปไหนต่อครับ?’ เขาก็ชี้นิ้วไปข้างหน้า..
พอผมวนรถกลับ มองกระจกหลังอีกที ปรากฏว่าว่า เขาหายไปแล้ว!
ตอนนั้นเย็นวูบไปหมดทั้งตัวเลยครับ
ผมรีบวนรถกลับมาหน้าบ้านของผู้หญิง เห็นผู้หญิงยังคงยืนอยู่ข้างในบ้าน ผมถามว่า ‘เมื่อกี้ มีผู้ชาย
นั่งรถมาด้วยรึเปล่า?’ แต่ผู้หญิงบอกว่า เขามาคนเดียว ผมจึงอธิบายลักษณะของผู้ชายคนนั้น..
ผู้หญิงได้ฟัง ถึงกับร้องไห้ออกมา และบอกว่า คือแฟนเขาที่เพิ่งเสียไป เพิ่งเผาศพมานี่ล่ะ.. ผมก็มึน
เลยครับ เจอเรื่องแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นกลับขอร้องผม และยื่นเงินให้อีก 200 วานให้ผม กลับไปส่ง
ผู้ชายคนนั้นกลับวัดด้วย.. ผมก็คิดในใจ เอาก็เอาวะ วิ่งรถเปล่า 200 ไปก็ไป
พอขับรถออกหน้าหมู่บ้าน ผมก็จะแลกบัตรกับ รปภ. หมู่บ้าน แต่ รปภ. กลับไม่อยู่ ผมรออยู่อย่างนั้น
ประมาณ 5 นาทีได้ ก็ยังไม่มา ผมเลยตัดสินใจขับไปก่อน และกะว่าคงจะผ่านมาแลกบัตรคืนวันพรุ่ง
นี้แทน.. สุดท้าย ผมก็ขับกลับมาจนถึงหน้าวัดเดิมครับ และก็พูดว่า ‘ผมมาส่งแล้วนะ ไม่ต้องมาให้
ผมเห็น หรืออะไรทั้งนั้น..’ จากนั้นผมก็ขับรถออกมา แต่ตาผม ก็เหลือบไปมองกระจกหลัง
เห็นผู้ชายคนนั้น โบกมือให้! ผมนี้ขนลุกเลย
วันต่อมา ผมก็กลับมาวิ่งรถกะเช้าเหมือนเดิม ขับไปได้สักพัก ก็นึกขึ้นได้ว่า ผมลืมแลกบัตรคืนกับ
รปภ. ที่หมู่บ้านนั้น ผมก็ต้องวิ่งรถไปสำโรงอีกครั้ง เพื่อแลกบัตรคืน พอไปถึงหน้าหมู่บ้านนั้น ผมก็
เจอ รปภ. คนเดิม ผมก็ถามว่า เมื่อคืนหายไปไหน จะแลกบัตรคืน รปภ. คนนั้น จำผมได้ ก็ทำหน้า
เจื่อนๆ และถามผมกลับว่า ‘เมื่อคืนพี่มาส่งใคร บ้านไหนนะ?’ ผมก็ตอบไปว่า ‘ก็มาส่งผู้โดยสารผู้
หญิง ที่บ้านเลขที่ 48 ไง’ รปภ. บอกผมด้วยเสียงสั่นว่า.. ‘เมื่อคืน พี่ขับรถเปล่ามา ไม่มีผู้โดยสารนั่ง
มาเลย.. และบ้านเลขที่ 48 ก็ปิดร้างไว้นานแล้วนะครับพี่..’ ผมไม่เชื่อ รีบขับเข้าไปที่บ้านนั้นทันที
และสิ่งที่เห็นก็คือ บ้านนั้นเป็นบ้านเก่า มีหญ้าขึ้นรกร้างจนไม่น่าจะมีคนอยู่ และพอผมเปิดกระเป๋า
ตังค์ดู ก็เห็นใบไม้แห้ง 2 ใบ ผมนี่ขนหัวลุก ขึ้นมาจากท้ายทอยเลยครับ.. จากนั้นมาหลายเดือน
ผมก็เล่าเรื่องนี้กัน ในหมู่เพื่อนที่ขับแท็กซี่ และก็รู้มาว่า ไม่ใช่แค่ผมคนเดียว
ที่เคยรับผู้หญิงไปส่งที่บ้านหลังนั้น!
