คุณกรเล่าว่า.. เมื่อเมษายน ปี 2555 ตอนนั้นผมเพิ่งบวชเป็นสามเณร อยู่ที่วัดแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ
พอทำพิธีบวชเสร็จ ก็ขนสัมภาระขึ้นกุฏิ ตอนเย็นผมก็มาสวดมนต์พร้อมกับเณรอีก 10 รูป สวดตั้งแต่
ประมาณ 6 โมงครึ่งถึง 2 ทุ่ม พอสวดเสร็จ ผมก็กลับเข้ากุฏิเพื่อที่จะจำวัดนอน
คืนแรกที่นอน ผมหลับไปถึงตีอะไรก็ไม่แน่ใจครับ และก็ต้องตื่นขึ้นมา เพราะมีเสียงเหมือนคนเดินไป
เดินมาอยู่หน้ากุฏิ ผมเลยเปิดออกมาดู ก็ไม่มีอะไร.. ก็กลับเข้ามานอนต่อ แต่นอนไปได้สักพักหนึ่ง
ก็มีเสียงเหมือนเดิมครับ เสียงเท้าคนเดินไปเดินมา เป็นอย่างนี้กว่า 12 วัน แต่พอคืนที่ 13 ซึ่งมันตรง
กับวันศุกร์ คืนนั้นผมกลับมาที่กุฏิก่อนคนเดียว เนื่องจากว่าผมไม่สบาย ตอนที่ผมเดินกลับมาที่กุฏิอยู่
นั้น ผมได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ ก็เริ่มหวั่นๆ แต่คิดว่าคงหูแว่ว เลยรีบขึ้นกุฏิไปนอนทันที
ผมหลับไป จนกลางดึกก็ต้องตื่นขึ้นมา เพราะได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้อีกครั้ง แต่คราวนี้ร้องโหยหวน
ดังมากๆ เหมือนจะเป็นจะตายให้ได้ และเสียงเหมือนอยู่ใกล้ๆ นี้เอง ผมก็คิดว่าต้องเจออะไรเข้าแล้ว
แน่ๆ ตอนนั้นผมอยู่ในท่านอนตะแคงซ้าย หันหลังในให้ประตูกุฏิ และผมมีความรู้สึกอย่างแรง ว่าไม่
ได้นอนอยู่คนเดียวในกุฏิ ความรู้สึกมันอึดอัดแบบแปลกๆ ครับ ผมเลยลุกขึ้นมา
และพลิกตัวไปทางขวาชำเลืองมองดู….
แล้วผมก็กลับมานอนอยู่ท่าตะแคงซ้ายเหมือนเดิมทันที เพราะสิ่งที่ผมหันไปเห็นคือ ผู้หญิงคนหนึ่ง
มานั่งคุกเข่าก้มหน้าร้องไห้ น้ำมูกน้ำตาไหลอยู่ข้างๆ ตัวผม! ลักษณะคือผมยาว ใส่ชุดกระโปรง ตอน
นั้นผมตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูก ในใจผมท่องนะโมไปแบบผิดๆ ถูกๆ มากกว่า 10 จบ แต่เสียงร้องไห้
ก็ยังคงอยู่กับผมอย่างนั้นตลอดทั้งคืน..
พอตื่นเช้ามา ผมออกไปบิณฑบาตร เห็นสัปเหร่อกำลังเข็นโลงศพอยู่ ผมก็เดินเข้าไปดูตอนที่
สัปเหร่อเปิดฝาโลง ปรากฏว่าศพที่เห็นนั้น เป็นผู้หญิงคนเดียวกันกับที่มานั่งคุกเข่าร้องไห้ในกุฏิของ
ผมเมื่อคืนนี้เลย! ผมเลยถามสัปเหร่อว่าเธอเป็นอะไรถึงตาย? สัปเหร่อบอกว่า ‘เธอถูกรถเก๋งชนตาย
คาที่ และใต้ถุนของกุฏิที่เณรจำวัดทุกคืนน่ะ เป็นที่เก็บศพผู้หญิงคนนี้ไว้..’
พอผมได้ยินอย่างนั้น วันนั้นผมสึกทันทีเลยครับ..
