คุณวีระเล่าว่า.. คืนนั้น เป็นคืนที่ยาวนานที่สุดในชีวิตผม เรียกว่าเจอจังๆ และจะไม่มีวันลืมเลยครับ..
ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน ครอบครัวผมเป็นคนเชียงใหม่ครับ ตอนนั้น ผมเรียนอยู่มหาวิทยาลัย น่าจะ
ปี 3 พ่อของผมจะมีเพื่อนสนิทคนนึง ผมเรียกว่าลุงหมูครับ ลุงหมูอยู่บ้าน กับภรรยาของแกแค่ 2 คน
ไม่มีลูกหลาน.. จนมีวันนึง ลุงหมู กับภรรยา ต้องเข้าไปทำธุระที่กรุงเทพฯ วันศุกร์ – เสาร์ เลยอยาก
หาคน มาอยู่นอนเฝ้าบ้านให้ เพราะช่วงนั้น มีข่าวขโมยขึ้นบ้านเยอะมาก พ่อผมลองมาถามผมดู ผมก็
ตกลงอาสาไปอยู่ให้ แค่คืนเดียว ไม่ได้ลำบากอะไร และบ้านลุงหมูนี่
ก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไหร่..
บ่ายวันศุกร์ ผมก็หิ้วกระเป๋า ขับรถไปบ้านลุงหมู พอเข้ามาในหมู่บ้าน ดูเป็นหมู่บ้านเก่าแก่ ที่เหมือนไม่
ได้มีการดูแลเท่าไหร่ และก็แปลก ที่บ้านส่วนใหญ่ จะติดป้าย ประกาศขายบ้าง ให้เช่าบ้าง ดูแล้วก็
เงียบๆ เปลี่ยวๆ เลยคิดว่า คงเพราะแบบนี้แหละ ลุงหมูเลยต้องหาคนมาเฝ้าบ้านให้.. พอเลี้ยวเข้า
ซอย 3 เข้ามาด้านใน ก็ถึงละครับ บ้านลุงหมูจะเป็นบ้านเดี่ยว 2 ชั้น ไม่ใหญ่มาก ผมจอดรถไว้หน้า
บ้าน พอลงมาก็ได้ยินเสียงเอะอะ จากข้างบ้าน ทางขวามือทันทีเลยครับ ผมลองมองลอดผ่านรั้ว ก็
เห็นผัวเมีย วัยกลางคน ทะเลาะกันอยู่ครับ อย่างน้อยก็อุ่นใจที่ข้างบ้านมีคนอยู่ ส่วนบ้านอื่นที่เหลือ
ไม่ว่าจะฝั่งตรงข้าม ข้างซ้าย เยื้องๆ ไม่มีคนอยู่เลยครับ เหลือแค่ 2 บ้านนี้ ทั้งซอย
ก่อนไป ลุงหมูจัดห้องนอนให้ผมพร้อมเลย และก็มีของกินเตรียมไว้เต็มตู้เย็น บอกว่าอยากเล่นคอม
ฟังเพลง เปิดทีวี ก็ตามสบาย.. ตลอดบ่าย ผมก็เปิดคอมเล่นเกม เล่นเน็ตไปเรื่อย ขนม เครื่องดื่ม
พร้อมเลย อยู่คนเดียว แต่ก็สบายมากล่ะครับ.. ผ่านไปจนตกกลางคืน ผมรู้สึกว่า บรรยากาศมันคนละ
เรื่อง กับตอนกลางวันเลยครับ มองออกไปนอกหน้าต่าง มีแต่ความมืด และก็เงียบครับ
เห็นแต่แสงจากไฟถนนเท่านั้น
ผมทำอาหารกินเองตอนทุ่มกว่า แล้วก็เปิดเพลงดังๆ เล่นคอมไป จนถึงราว 3 ทุ่มกว่า ผมก็ได้ยินเสียง
แว่วๆ มา เหมือนคนทะเลาะกัน เสียงดัง มาจากบ้านข้างๆ เหมือนเดิม ผมก็เลยลองเปิดม่านดู แต่บ้าน
นั้น กลับปิดไฟมืดหมด แต่ด้วยแสงไฟถนน ก็ยังพอเห็นผัวเมียคู่เดิม กำลังทะเลาะกันอยู่ตรงระเบียง
ชั้น 2 และจู่ๆ ฝ่ายชายก็หันมาทางผม ผมก็รีบปิดม่านเลยครับ.. จากนั้นผมทำอะไรเสร็จ
ก็ขึ้นนอน ประมาณ 5 ทุ่มกว่า
คืนนั้น.. ผมนอนกระสับกระส่าย เพราะบ้านลุงหมูแกไม่ใช้แอร์ครับ จะมีแต่พัดลมติดเพดานเก่าๆ ที
แรกก็คิดว่าคงแปลกที่ ไม่ค่อยชิน แต่สักพักกลับได้ยินเสียง ‘เอียด..ๆ อ้าด..ๆ’ ดังอยู่ใกล้มากๆ พอจะ
ลืมตา กลับลืมตาไม่ขึ้น! และนอกจากเสียง ‘เอียด..ๆ อ้าด..ๆ’ แล้ว ยังมีเสียงเหมือน ลมหายใจคน
‘อั่ก..ๆ เฮือก..ๆ’ เป็นระยะๆ เสียงมันใกล้มากๆ ครับ แต่ผมกลับไม่สามารถลืมตา หรือขยับได้เลย
ตอนนั้นกลัวมากๆ ครับ ในใจได้แต่สวดนโม พุทโธ มั่วไปหมด คิดแต่ว่าผมมาดี ผมไม่ได้ทำอะไร
สุดท้ายผมก็ลืมตาขึ้นมาได้.. แต่สิ่งที่เห็นคือ ร่างของผู้ชาย คอถูกผูกเชือกไว้กับพัดลมบนเพดาน
หมุนอยู่ตรงหน้าผมอย่างนั้น! ผมหลับตาสนิท ไม่กล้าลืมตามาดูอีกเลย และไม่รู้ว่าผ่านไปกี่ชั่วโมง
ที่ผมได้แต่หลับตา และฟังแต่เสียง ‘เอียดๆ อ้าดๆ’ ‘อั่ก..ๆ เฮือก..ๆ’ นั้นไปตลอดคืน..
เช้าวันรุ่งขึ้น ไม่รู้ผมหลับไปตอนไหน ผมรีบเก็บของกลับบ้านทันที และสิ่งที่ทำให้ผมขนหัวลุกซู่เลย
คือพอขับรถผ่านหน้าบ้านผัวเมียคู่นั้น หน้าบ้านกลับติดป้าย ‘ประกาศขาย!’.. สุดท้าย ก็ได้มารู้ประวัติ
บ้านข้างๆ ลุงหมู ว่าเมื่อหลายปีก่อน ผัวเมียบ้านนั้น ทะเลาะกันที่ระเบียงชั้น 2 ผู้ชายเผลอผลักเมียตัว
เอง ตกลงมาคอหักตาย และแกก็ร้องไห้เสียใจ เก็บศพเมียไว้ในบ้าน แต่หลังจากนั้นไม่กี่วัน ก็ผูกคอ
ตายตามในบ้านนั้นเอง จากนั้นมา คนก็พากันย้ายออกหมด.. แต่ลุงหมู กับภรรยาแก
กลับไม่เคยเจออะไรเลย..
