คุณรินเล่าว่า.. เมื่อสมัยเรียนปี 1 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งแถวลาดพร้าว แม่บังคับให้เราอยู่หอใน
ซึ่งหอในของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ 1 ห้องจะอยู่กัน 4 คน โดยในนั้นมีเพื่อนสนิทของเราอยู่ด้วย ในห้อง
จะมีเตียง 2 ชั้น 2 เตียง วางชิดกำแพงอยู่ตรงกันข้ามกัน เรานอนเตียงชั้นบน ส่วนเพื่อนสนิทเรานอน
ชั้นล่าง.. ตั้งแต่เข้ามาอยู่ที่นี่ก็จะเจอเรื่องแปลกๆ ตลอด จนรูมเมท 2 คนอยู่ไม่ได้ ต้องขอย้ายออกไป
จากนั้นก็เหลือเรากับเพื่อนสนิทอยู่กัน 2 คน
มีวันหนึ่ง เรากับเพื่อนกลับเข้ามาไม่ทันเวลาหอปิด เลยต้องขอไปนอนกับเพื่อนที่พักอยู่หอนอก ซึ่งก็
แทบไม่ได้นอนกันค่ะ เพราะเม้าท์มอยกันยันเช้า.. พอเช้าเรากับเพื่อนก็รีบกลับหอใน ด้วยความเพลีย
เราเลยบอกเพื่อนว่า ‘กูขอตัวนอนก่อนนะ..’ เพื่อนก็บอก ‘เออ งั้นกูไปอาบน้ำก่อนละกัน’ เราก็ขึ้นนอน
เตียงของเราชั้นบน และด้วยความกลัวอยู่แล้ว ทุกวันเราจะเปิดหน้าต่างนอนให้แสงสว่างของแดดมัน
ส่องเข้ามาในห้องได้ และตอนกลางคืนก็จะเปิดไฟนอนตลอด..
จำได้เลยตอนนั้นเป็นเวลา 10 โมงเช้า เรากำลังเคลิ้มหลับไปได้ไม่ถึง 5 นาที ก็รู้สึกเหมือนมีใครมา
จับมือ เลยลืมตามาดู กลับเห็นว่าบรรยากาศภายในห้องมันมืดมาก ทั้งๆ ที่เมื่อกี้ยังสว่างอยู่เลย และ
เราก็เห็นเพื่อนเรายืนหันหลังให้อยู่ข้างเตียงนี่เอง ด้วยความตกใจก็เลยถามว่า ‘มึง! ทำไมห้องมันมืด
แบบนี้วะ?’ เพื่อนเราก็ไม่ตอบ เราพยายามจะลุกขึ้น แต่กลับหันได้แค่หัว ตัวเราขยับไม่ได้เลย.. สัก
พักเพื่อนเราก็ค่อยๆ หมุนหัวมาหาเรา ตอนนั้นหัวใจเต้นแรงมากๆ เพราะคิดว่าไม่ใช่เพื่อนเราแล้วล่ะ
น่าจะโดนแล้วแน่ๆ เพราะคนอะไรจะหมุนหัวได้ 360 องศา! พอเขาหันหน้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเรา เรา
ก็ช็อคสิคะ เพราะนั่นไม่ใช่เพื่อนเรา สายตาเราสบกับเขาพอดี หน้าห่างกันแค่คืบเดียว คือนึกออกมั้ย
คะว่าเรานอนชั้นบน แล้วเขายืนอยู่ที่พื้นข้างเตียง หน้าเขาเลยอยู่ระดับเดียวกับเราพอดี!
ผู้หญิงคนนั้นชี้ให้เราดูอะไรสักอย่างที่วางอยู่บนพื้น เราก็พยายามเพ่งตามองตาม ซึ่งภาพที่เห็นคือ
เหมือนเป็นผ้าดิบสีขาว ชุ่มไปด้วยเลือดวางอยู่กลางห้อง! เรากลัวมากจนต้องร้องกรี๊ด แต่ร้องยังไงก็
ไม่มีเสียงออกมา.. คือเราจำหน้าผู้หญิงคนนั้นได้แม่นยำ เขาไว้ผมสั้นประมาณคางสีดำสนิท
(เหมือนเพื่อนเรา) ตาลอยๆ หน้าซีดมาก เราก็พยายามหลับตาร้องอยู่อย่างนั้นจนหลุด เพื่อนเราก็รีบ
วิ่งออกมาดูถามว่า ‘เป็นอะไร?’ เราไม่พูดอะไร รีบเก็บกระเป๋ากลับบ้านเลยค่ะ..
หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นเราก็ยังไม่ได้ย้ายออกจากหอนี้นะคะ ยังคงต้องกลับมาอยู่ต่อ จนเจอเรื่อง
หลอนอีกประมาณ 2-3 ครั้ง.. มีครั้งหนึ่ง เพื่อนเราจากตึกอื่นเคยมานอนด้วย มันบอกว่ามันไม่กลัว
แล้วคืนนั้นมันก็สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เพราะรู้สึกเหมือนว่าหมอนมันเย็นๆ ผิดปกติ มันเลยเอามือ
แตะๆ พอแตะดูก็รู้สึกเหมือนขาคน แล้วพอเงยหน้าไปดู มันบอกว่ามันกำลังนอนหนุนตักผู้หญิงผมสั้น
อยู่! หลังจากนั้นมันเชื่อเราสนิทเลยค่ะ.. แล้วอีกครั้งหนึ่ง คืนนั้นเราต้องนอนคนเดียวเพราะเพื่อนเรา
จะกลับช้า เราหลับไปได้สักพักประมาณดึกๆ ซึ่งหอน่าจะปิดแล้ว เราก็ได้ยินเสียงเพื่อนเราเปิดประตู
เข้ามา เราก็ถาม ‘มึงเข้ามาได้ไงวะ ให้ยามยึดบัตรหรอ?’ มันก็ตอบ ‘อืม..’ แล้วเราก็เห็นมันไปนั่งหวีผม
แล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เราก็หลับต่อ.. สักพักมือถือเราดัง เลยสะดุ้งตื่น ปรากฏว่าเป็นเพื่อนเรา
โทรมาบอกว่า ‘วันนี้กูไม่กลับห้องนะ..’ เท่านั้นล่ะ เรานี่รีบวิ่งออกจากห้องไปนอนกับยามเลย
(ยามผู้หญิง) คือไม่ไหวแล้วจริงๆ หลังจากนั้นเราย้ายออกทันทีเลยค่ะ บัย!
