จนมีอยู่วันหนึ่ง ครูเพิ่งกลับมาจากโรงเรียนพร้อมๆ กับพี่ชาย น้องๆ คนอื่นออกไปธุระกับแม่ ส่วนพ่อ

นานๆ จะกลับบ้านสักครั้ง พอครูกับพี่ชายเห็นทางสะดวก เลยจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วชวนกันไปเล่น

น้ำที่ลำน้ำหลังบ้าน ตอนนั้นครูภูมิใจในทักษะการดำน้ำของตัวเองมาก คือสามารถดำน้ำได้นานหลาย

นาที แล้วก็ชอบแกล้งดำน้ำไปโผล่ข้างหลังพี่ชาย ไม่ก็แอบจับขา นอกจากนั้นครูก็ยังชอบชวนพี่ชาย

ไปว่ายน้ำที่ลึกๆ ..พอว่ายน้ำเล่นไปสักพัก ประมาณเกือบๆ 5 โมงเย็น พี่ชายก็ชวนกลับบ้าน

เพราะคิดว่าแม่น่าจะใกล้กลับบ้านแล้ว

พี่ชายครูก็ว่ายนำกลับเข้าฝั่ง ส่วนครูก็ว่ายตามกลับด้วย แต่ปรากฏว่าตอนครูกำลังว่ายกลับ ก็รู้สึก

เหมือนมีมือเย็นๆ มาจับที่ขา ครูบอกว่ายังจำความรู้สึกตอนนั้นได้แม่น ว่าเป็นสัมผัสเนื้อเย็นๆ ตึงๆ ที่

สำคัญคือมือนั้นจับรวบทั้ง 2 ขาทีเดียวเลย พร้อมกับดึงครูลงไปในน้ำอย่างแรง ครูพยายาม

ตะเกียกตะกายบอกให้พี่ชายที่กำลังขึ้นฝั่งช่วย ตอนแรกพี่ชายก็คิดว่าครูล้อเล่น เพราะครูเป็นคนว่าย

น้ำเก่ง เลยไม่ได้มาช่วย.. จนกระทั่งครูถูกมือนั้นลากลึกลงไปเรื่อยๆ พอครูลองหันไปมองสิ่งที่กำลัง

จับขาครู ก็ถึงกับช็อค! เพราะมันคือมือขนาดใหญ่ ซีดๆ ช้ำๆ เป็นจ้ำ แล้วมองถัดไปจากมือก็คือกอง

เส้นผมผู้หญิงที่กำลังพลิ้วอยู่ใต้ขา! พอให้เห็นหน้าแวบๆ ดูซีดๆ เหมือนศพ เล่าไปก็ยังขนลุกไป

เพราะขนาดผ่านมาเป็น 10 ปี ก็ยังลืมไม่ลงเลย

ตอนนั้นครูพยายามดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลุดเลย การดำน้ำที่เคยภูมิใจ แต่พอเจอเหตุการณ์

แบบนั้นมันก็ช่วยอะไรครูไม่ได้จริงๆ จนเริ่มจะหายใจขัดๆ ในใจคิดว่าต้องตายแน่ๆ แล้ว สติเริ่มเลือน

ลาง.. มารู้สึกตัวอีกทีคือพี่ชายครูมาช่วยฉุดขึ้นจากใต้น้ำ พี่ชายบอกว่า ‘แกคงโดนสาหร่ายพันขา หรือ

รากไทรเกี่ยวนี่แหละ..’ หลังจากรอดตายมาได้หวุดหวิด พี่ชายกับครูก็รีบพากันกลับบ้านไปเปลี่ยน

เสื้อผ้า แล้วครูก็เล่าสิ่งที่ตัวเองเห็นให้พี่ชายฟัง แรกๆ พี่ก็ทำท่าเหมือนจะไม่เชื่อ จนได้เห็นรอยจ้ำ

เขียวช้ำเป็นรอยมือขนาดใหญ่ที่ข้อเท้าทั้ง 2 ข้าง พี่ชายเลยตัดสินใจไปสารภาพความผิดกับแม่ ก็

โดนดุด่ากันไปยกใหญ่ ก่อนที่แม่ครูจะพาไปทำบุญที่วัดกันทั้งคู่

หลังจากนั้น ถึงครูจะยังอยู่บ้านนั้นไปอีกหลายปี แต่ครูก็ไม่เคยไปเล่นน้ำที่หลังบ้านอีกเลย และครูก็

มักจะนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นอยู่ตลอด ทำให้ครูเลยกลายเป็นคนกลัวการว่ายน้ำไปเลยค่ะ