วันนี้ยังคงมีเรื่องราวตำนานที่รอการพิสูจน์มาบอกเล่ากันอีกเช่นเคยครับ..จะรู้สึกอย่างไรเมื่อเราต้องติดอยู่ในตู้ ในความมืด และในห้องที่ไม่มีใครอยากเข้ามา.. เรื่องนี้เกิดขึ้นในโรงเรียนมัธยมสหศึกษาแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานครครับ.. จะหลอนขนาดไหนไปสัมผัสกันเลยครับ..
เย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียน ผู้คนบางตาลง ซึ่งเป็นเวลาที่ทุกคนควรจะกลับบ้านแล้ว แต่วันนั้นมีนักเรียนหญิงอยู่คนหนึ่ง จำเป็นต้องทำหน้าที่ซ้อมการแสดงกับเพื่อนๆ ระหว่างนั้นพวกเธอก็ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมความพร้อม โดยได้เลือกเข้าไปเปลี่ยนที่ห้องแห่งหนึ่ง..
ห้องนี้ภายในเป็นที่เก็บรวบรวมตู้หลายๆ ตัวเรียงกันบริเวณหลังห้อง และนั่นเองทำให้พวกเธอคิดว่า..มันน่าจะเป็นที่ที่เหมาะสมที่สุดในการเปลี่ยนชุด มันเป็นตู้ขนาดใหญ่ พอดีกับตัวคน นักเรียนหญิงคนนั้นเดินเข้าไปในตู้พร้อมกับชุดที่จะเอามาเปลี่ยน..
แต่พอเปิดตู้..เขากลับได้พบเครื่องพิมพ์ดีดจำนวนหนึ่ง ซึ่งวางซ้อนกันอยู่ แต่ด้วยความเร่งรีบ และคิดว่าไม่น่าจะมีอะไร นักเรียนหญิงรายนั้นจึงตัดสินใจเบียดเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในตู้ทันที ก่อนจะปิดตู้..บรรยากาศด้านในตู้ขณะนั้นมืดมากๆ จนนักเรียนหญิงรายนั้นต้องรีบเปลี่ยนชุดแบบเร็วๆ เพื่อต้องการที่จะออกจากตู้มืดนี้ให้เร็วที่สุด.ทันทีที่เปลี่ยนชุดเสร็จ เธอกำลังจะออกไป จึงได้ทำการผลักประตูตู้ แต่มันดันเปิดไม่ออก ในใจตอนนั้นคิดว่าต้องเป็นเพื่อนแกล้งแน่ๆ นักเรียนหญิงรายนี้จึงตัดสินใจตะโกนออกไป แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา..ทุกอย่างเงียบสงัด มีแต่เสียงลมหายใจที่เริ่มเริ่มเหนื่อยของเธอ..
ระหว่างนั้นไม่นาน นักเรียนหญิงรายนี้ ก็เริ่มได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังเข้ามาใกล้ๆกับตู้ที่เธอติดอยู่..เสียงท ี่เธอได้ยินนั้น ฟังดีๆมันเป็นเสียงเครื่องพิมพ์ดีดที่กำลังมีคนกดพิมพ์อยู่..วินาทีนั้นแหละ..ทำให้เธอรับรู้โดยทันทีว่า สิ่งที่เกิดขึ้นคงไม่ได้มาจากเพื่อนแกล้ง หรือความเข้าใจผิดอะไรแล้วหละ..
ขณะนั้นเธอพยายามดันตู้ทุกวิถีทางสุดแรงเกิด เพื่อให้ตู้เปิดได้..และในที่สุดตู้ก็เปิดออก..ทันที่หลุดออกจากตู้นั้นได้ ภาพที่เห็นคือในห้องนั้นไม่มีใครอยู่เแม้แต่คนเดียว..และบรรยากาศภายนอกก็เริ่มมืดลงแล้ว..
ระหว่างที่เธอกำลังวิ่ง เพื่อออกไปจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด สายตาของเธอก็ต้องไปพบเจอกับสิ่งที่เธอไม่คาดฝัน นั้นคือ เด็กหญิงคนหนึ่งแต่งกายชุดนักเรียน กำลังนั่งในสภาพสายตาเหม่อลอยอยู่บนตู้ พร้อมกำลังกดแป้นพิมพ์ดีด และแกว่งเท้าไปกระแทกกับตู้ที่เธอถูกขังติดอยู่..
ทันทีที่เธอได้เห็นภาพ และเหตุการณ์ทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นตรงหน้า..ก็ไม่คิดอะไรแล้วในชีวิต รีบวิ่งออกไปหาเพื่อนด้านนอกให้เร็วที่สุดราวกับคนบ้าคลั่ง..จนเพื่อนๆคนอื่นๆที่ได้มาเห็นต่างเกิดความสงสัยว่า..เกิดอะไรขึ้นกับเธอ..
ช่วงเวลาระหว่างซ้อมเธอไม่เอ่ยปากบอกเล่าสิ่งที่เธอพบเห็นให้กับใครฟัง..จนกระทั่งเวลากลับบ้าน เธอเก็บความกลัว ความหลอนที่ติดอยู่ในหัวไม่ไหว จังตัดสินใจเล่าให้เพื่อนๆในกลุ่มที่ซ้อมการแสดงด้วยกันฟัง..จนในที่สุดเธอก็ได้รู้ความจริงจากอาจารย์ที่คุมซ้อมการแสดงว่า..
"ห้องนั้นเคยเป็นห้องเรียนพิมพ์ดีดเก่า ปัจจุบันใช้เป็นที่เก็บของ เก็บเอกสารเก่าๆ ทางอาจารย์ และนักการภารโรงที่โรงเรียนจะรู้ดีว่าเคยเกิดอะไรขึ้นกับห้องพิมพ์ดีดนั้น.. ก่อนที่อาจารย์จะได้พูดสั้นๆ ทิ้งท้ายว่า "สาเหตุที่โรงเรียนไม่ใช้งาน และปิดตายห้องพิมพ์ดีดเก่านั้น เพราะไม่อยากไปรบกวนเด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่งที่อยู่ในห้องนั้น.."
