คุณนัยย์เล่าว่า.. เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นมานานกว่า 20 ปีแล้ว สมัยนั้นตัวผมเองเป็นคนขับรถส่งพัสดุ ซึ่ง
ต้องส่งอะไหล่รถยนต์ วันหนึ่งมีลูกค้าโทรมาสั่งให้ไปส่งอะไหล่ที่จังหวัดนครนายกตอนกลางดึก ซึ่ง
สองข้างทางจะเป็นทุ่งนา ไม่ค่อยมีไฟถนน มืดสนิททีเดียวครับ วันนั้นผมรู้สึกใจไม่ดี เหมือนพะว้า
พะวงแปลกๆ เลยบอกเด็กรถที่มาด้วยว่าพยายามสะกิดผมหน่อย อย่าให้หลับ
แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้ เครื่องยนต์รถผมเกิดเสียขึ้นมาดื้อๆ ช่วงเวลาประมาณตี 1 แล้วเสียที่ไหนไม่
เสีย มาเสียอยู่หน้าซุ้มประตูวัดแห่งหนึ่ง ผมให้เด็กรถลงไปดู ปรากฏว่าเครื่องก็ปกติ แต่กลับสตาร์ท
ไม่ติด ผมกับเด็กรถจึงตัดสินใจนอนเฝ้ารถกันไปก่อน พอเช้าค่อยดูกันต่อว่ารถเป็นอะไร จะไปขอ
ความช่วยเหลือตอนนี้ก็คงไม่ได้ เพราะแถวนั้นไม่มีบ้านคนเลย แต่จนแล้วจนรอด ผมกลับรู้สึกไม่
สบายใจ กลัวพวกโจรจะมาทำร้าย เลยตัดสินใจอีกรอบ ชวนเด็กรถเข้าไปในวัดเพื่อขอที่นอน
ผมกับเด็กรถเดินหากุฏิหลวงพ่อ ซึ่งอยู่ห่างจากซุ้มประตูวัดราว 2 กิโลเมตร เมื่อไปถึงก็ไปกราบท่าน
เพื่อขอที่นอนคืนนี้ หลวงพ่อบอกว่าได้ ให้ไปนอนที่หลังเมรุ ซึ่งเป็นที่นอนของสัปเหร่อวัด พวกผมก็
ไม่ติดอะไร เพราะยังไงก็ยังมีสัปเหร่ออยู่ด้วย.. พอเดินไปถึงเห็นมุ้งใหญ่ๆ กางอยู่ กว้างพอสำหรับ
หลายคน ผมกับเด็กรถจึงพากันเปิดมุ้งเข้าไปนอน ในนั้นมีลุงคนหนึ่งนอนหลับอยู่ รูปร่างท้วมๆ และ
ข้างๆ ตัวแกมีอาหารวางอยู่ น่าจะเป็นสัปเหร่อวัด ผมก็จัดแจงที่ให้นอนกันได้อย่างหลวมๆ คืนนั้นผม
นอนไม่ค่อยหลับ ตลอดเวลาจะเห็นลุงสัปเหร่อวัดลุกเดินวนไปวนมา กินข้าวบ้าง เดินมามองเด็กรถ
ผมบ้าง หรือมายิ้มให้ผมบ้าง แต่ผมก็ไม่ได้อะไร พยายามข่มตาจนหลับไป..
พอเช้า ผมกับเด็กรถที่กำลังจะเดินไปที่กุฏิหลวงพ่อ เห็นหลวงพ่อเดินมาหาพอดี ท่านถามว่า ‘นอน
หลับสบายดีไหม?’ ผมยังไม่ทันตอบ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาหาหลวงพ่อ ผมถามหลวงพ่อว่าผู้ชาย
คนนี้เป็นใคร? หลวงพ่อบอก ‘แกคือสัปเหร่อวัด..’ ผมก็ตกใจ เลยถามพร้อมกับชี้ไปที่มุ้งว่า ‘อ้าวว!
แล้วผู้ชายที่นอนอยู่ในมุ้งคือใครล่ะครับ?’ สัปเหร่อวัดเลยบอกว่า ‘นั่นเป็นศพไม่มีญาติ ตายมาหลาย
วันแล้ว..’ เท่านั้นล่ะ ผมนี่ขนหัวลุก รีบเผ่นออกจากวัดอย่างไวเลยครับ
