เรียกว่าโรแลง ซึ่งแปลว่าศพลุกขึ้นยืนได้ พงศาวดารโบราณที่กล่าวถึงเรื่องราวของศพเดินได้นี้เกิดขึ้นก่อนสมัยพุทธกาล ในทิเบต พิธีนี้กระทำโดยหมอผีชาวชามันบอนโพ ในระหว่างที่มีการทำบุญก่อนจะนำศพไปป่าช้า…
โรแลงนั้นมีหลายประเภท แตกต่างกันไป
บางประเภทก็ทำให้วิญญาณคนหนึ่งไปสิงอยู่ในซากศพของอีกคนหนึ่ง หรือไม่ก็ทำให้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้…เกี่ยวกับพิธีนี้ได้มีผู้เล่าว่า ในคืนวันประกอบพิธีโรแลงครั้งหนึ่ง ผู้ประกอบพิธีได้ปิดประตูขังตนเองอยู่กับศพในห้องอันมืดมิด
วิธีที่จะให้ศพฟื้นขึ้นมาได้นั้น
ในขั้นแรกหมอผีจะนอนทาบบนศพที่นอนอยู่ แล้วจูบปากศพจนแน่นสนิท ขณะที่กอดศพอยู่นั้น ต้องร่ายเวทมนตร์คาถาภายในใจ แล้วกำหนดสมาธิจดจ่ออยู่กับร่างศพเท่านั้น เพียงชั่วครู่ศพนั้นก็จะค่อย ๆ เคลื่อนไหวแล้วยันกายลุกขึ้น
จากนั้นก็จะพยายามวิ่งหนี
ส่วนหมอผีที่ประกอบพิธีก็จะต้องกอดรัดศพนั้นใว้ให้แน่นที่สุด ในตอนนี้ศพจะดิ้นสุดขีดเพื่อให้หลุดพ้น ถึงกับเกิดการต่อสู้กันขึ้น มันจะจำแลงแปลงกายให้ร่างสูงใหญ่ขึ้นลากหมอผีไปมา ฝ่ายหมอผีก็ไม่ลดละ กลับกอดรัดใว้อย่างแน่นเหนียว
พร้อมทั้งเร่งร่ายเวทมนตร์คาถากำกับทุกลมหายใจเลยทีเดียว
ในที่สุดศพก็จะอ้าปากและแลบลิ้นออกมา ช่วงนี้แหละครับที่เรียกว่า **นาทีวิกฤต** อันเป็นความต้องการของหมอผี
หมอผีต้องรีบกัดลิ้นปิศาจให้ขาดออกจากกัน แล้วศพนั้นจะล้มลงนอนกับพื้นทันที
ในการปลุกผีจากศพนี้หากหมอผีควบคุมไม่ได้
ก็หมายความว่าหมอผีต้องถูกฆ่าตายในที่สุด!!
ลิ้นที่หมอผีได้มานั้น หากนำมาตากให้แห้ง ก็จะกลายเป็นเครื่องรางของขลังอันวิเศษสุด เป็นสมบัติอันล้ำค่าที่จะนำชัยชนะ อีกทังลาภสักการะมาสู่ผู้เป็นเจ้าของทุกประการ……!!!!!!!!
