credit https://www.facebook.com/ngaojing/videos/456302078426921/

credit: https://www.facebook.com/ngaojing/videos/530190411089417/

คุณเจนเล่าว่า.. ย้อนไปเมื่อปี 2548 ตอนนั้นเราเรียนอยู่ชั้น ป.6 ค่ะ แล้ววันหยุดเราจะชอบไปเล่นที่

บ้านพี่คนหนึ่ง ซึ่งบ้านพี่เค้าเนี่ยจะเป็นหมู่ลิเก ในระแวกนั้นก็จะมีแต่พวกที่เล่นลิเกค่ะ

ก็จะมีเด็กๆ วัยไล่ๆ กันกับเราหลายคน

วันหนึ่ง เราไปเล่นที่บ้านพี่เค้า แล้วประมาณช่วงบ่ายฝนมันตกหนักมาก เลยย้ายเข้าไปเล่นกันใน

บ้าน อยู่ๆ พี่คนนี้เค้าก็ชวนเล่นซ่อนหากัน แล้วพี่เค้าเป็นคนหาก่อน ขออธิบายลักษณะของบ้านพี่

เค้าก่อนนะ คือจะเป็นบ้าน 2 ชั้น ชั้นล่างเป็นปูน ชั้นบนเป็นไม้ เรากับน้องอีก 2 คนก็ขึ้นไปหาที่แอบ

ที่ชั้นบน เข้าไปแอบในห้องห้องหนึ่ง เปิดไปเป็นห้องโล่งๆ เลยค่ะ ด้านหน้ามีแท่นบูชา เศียรครูต่างๆ

เยอะมาก แท่นบูชาก็จะเป็นขั้นๆ ไล่ระดับ แต่ที่ชั้นล่างสุดเนี่ยจะเป็นม่านปิดไว้หมด เราก็ไปเปิดดู

ข้างใต้เนี่ยโล่งเลย เรากับน้องอีก 2 คนก็เลยมุดเข้าไปซ่อนข้างใต้นั้น

สักพัก เราก็ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นบันไดมาละ ‘ตึก..ตึก..’ เราก็คิดว่าเป็นพี่คนที่หานี่ล่ะ แล้วเสียงเดิน

ก็มาหยุดอยู่หน้าแท่นบูชา เราก็อ่ะ..โดนจับได้ละ แต่ไม่ใช่ค่ะ เราเลยลองแง้มม่านดู สิ่งที่เห็นคือเป็น

เท้าของคนแก่ และมีไม้เท้าด้วย เค้ายืนอยู่ตรงนั้นพักหนึ่ง ก่อนจะเดินวนไปรอบห้องช้าๆ อยู่

ประมาณ 3-4 รอบ แล้วก็มาหยุดอยู่ที่เดิม ทีนี้เค้าเอาไม้เท้าเคาะกับพื้นค่ะ ‘ตึง!! ตึง!! ตึง!!’ ซึ่งชั้นบน

เนี่ยเป็นพื้นไม้ เสียงเคาะเลยดังมากกกกก แล้วเค้าก็พูดต่อท้ายด้วยน้ำเสียงแหบหยาบว่า ‘พวกมึง

ออกไป!!!’ ได้ยินแบบนั้น พวกเราที่ซ่อนอยู่ในนั้นร้องกรี๊ดลั่นเลยค่ะ! ดังจนพวกผู้ใหญ่ต้องขึ้นมาดู

ซึ่งพอพวกเราออกมาก็ไม่เห็นว่ามีใครที่จะดูแก่ขนาดนั้นและถือไม้เท้าเลย..

จากนั้นพวกเราก็โดนดุเยอะเลยค่ะ

สุดท้ายเจ้าของบ้านก็ต้องพาพวกเรามาขอขมา โดยบอกว่า ที่พวกเราเห็นน่ะเป็นบรมครูพ่อแก่ ท่าน

คงไม่ชอบที่พวกเราซนมาเล่นในที่ของท่าน เรื่องราวก็มีประมาณนี้ค่ะ อาจจะไม่ได้น่ากลัวเท่าไหร่

แต่นี่เป็นประสบการณ์จริงที่เรายังจำติดตา เลยอยากจะมาแชร์ให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันค่ะ