เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณอานนท์ เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นคุณอานนท์ เดินทางไปเที่ยวหา
เพื่อนสนิท ที่อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลาทางภาคใต้ คุณอานนท์เล่าว่า.. ผมขับรถยนต์จาก
กรุงเทพฯ ไปคนเดียว พอไปถึงบ้านเพื่อนที่หาดใหญ่ ก็เป็นช่วงบ่าย กินข้าวกันเสร็จ ด้วยความ
เพลีย ผมก็นอนหลับไปยาวเลย ตื่นมาอีกที ก็กินข้าวเย็นต่อเลย
เพื่อนผมคนนี้เป็นคนหาดใหญ่ ที่เคยไปเรียนที่กรุงเทพฯ พอมันกลับมาหาดใหญ่ หลังจากเรียนจบ
เราก็เพิ่งจะได้เจอกันนี่เอง ก็เลยคุยกันไป กินเหล้าไป ตามประสาเพื่อนสนิท.. พอสักช่วงประมาณ 2
ทุ่มกว่า โซดาน้ำแข็งเริ่มหมด ผมก็อาสาออกไปซื้อให้ โดยยืมมอเตอร์ไซค์มันไป.. ผมขี่รถออกไป
เรื่อยๆ ตามทางเพื่อหาร้านโชห่วยใกล้ๆ ที่ยังพอเปิดให้ซื้อของได้ แต่ก็ไม่ยักมีร้านข้างทางเท่าไหร่
เลยขี่ลัดเลาะหาร้านค้าตามซอยต่างๆ ไปเรื่อย..
จนผมขี่รถเข้ามาในซอยๆ นึง ก็เห็นยายแก่ๆ ผมหงอกทั้งหัว นั่งอยู่ริมทางเท้า ตอนนั้นผมก็งง คิดใน
ใจว่า ดึกแล้วทำไมไม่กลับบ้าน ยังมาขายอะไรอยู่ข้างทางอีก ใครจะไปซื้อ ด้วยความที่ซอยนี้ค่อน
ข้างมืด และทางก็โล่ง ผมก็บิดเต็มที่เลย (ผมก็เด็กแว้นเก่า) ระหว่างนั้นก็เริ่มเอะใจ เห็นศาลเจ้า
ศาลพระภูมิเก่าๆ สีแดงอยู่เต็ม 2 ข้างทาง และอากาศก็เย็นยะเยือกแปลกๆ.. ทันใดนั้นเอง ผมก็ได้
ยินเสียง ‘ตึก..ตึกๆๆ’ ดังตามมาจากข้างหลัง ผมเหลือบมองดูกระจกมองหลัง ภาพที่เห็นคือ คุณยาย
ผมขาวคนเมื่อกี้ คลานด้วยมืออย่างรวดเร็ว พุ่งตามรถของผมมา หน้าตาของคุณยายดูบิดเบี้ยว
เหยเก ลิ้นสีแดงห้อยออกมายาว ดวงตาปูดโปนจ้องมา อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ แต่คุณยายกลับ
ไม่มีท่อนล่าง! ผมเห็นได้ชัด จำขึ้นใจ แม้มองผ่านกระจกหลัง!
ผมบิดรถเร่งหนีแบบไม่คิดชีวิต ไม่กล้าหันกลับไปมองเลยครับ แต่เสียง ‘ตึก..ตึกๆๆ’ กลับรัวขึ้น ดัง
ขึ้น มันบอกได้ชัดเลยว่า คุณยายยังตามผมมาอยู่.. จนเสียงเงียบลงไป.. แต่ความรู้สึก มันกลับมาอยู่
ที่เอวผมครับ ผมรู้สึกถึงมือ มาโอบเอวผมไว้ ผมขนลุกซู่ เหมือนหนาวจัด ผมไม่กล้ามองข้างหลัง
รีบรวบรวมสติ และรีบบิดไป ไปพร้อมกับคุณยาย ที่โอบเอวผมอยู่นี่แหละครับ จนพ้นซอย ตรงแถว
หน้า ม.อ. ความรู้สึกนั้นก็หายไปทันที มองกระจกหลังก็ไม่มีใครเลย..
ผมจอดรถพักสักครู่ เพราะมือผมสั่นไปหมด ขี่ต่อไม่น่าจะไหว.. พอพักจนมือเริ่มมีกำลัง ผมขี่รถกลับ
บ้านเพื่อนผมทันที ไม่กินมันแล้วเหล้า โดยผมยอมอ้อมไปทางอื่น.. พอกลับไปถึงบ้าน ผมเล่าเรื่อง
ทั้งหมดให้เพื่อนฟัง เพื่อนผมก็ตกใจ เพราะคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องเล่าที่คนพูดต่อๆ กันมา เพราะเพื่อน
ผมก็ผ่านซอยนั้นบ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน
วันรุ่งขึ้น ผมก็ได้ไปสอบถามประวัติของยายคนนั้น จากคนแถวนั้นครับ.. คนแถวนั้นรู้จักเป็นอย่างดี
เลย เรียกคุณยายท่านนี้ว่า ‘คุณยายสปีด’ ครับ ว่ากันว่า เมื่อนานมาแล้ว มีอยู่คืนหนึ่ง คุณยายที่ผม
หงอกทั้งหัว ถูกแก๊งค์มอเตอร์ไซค์ซิ่งชน บริเวณกลางตัว จนขาดเป็น 2 ท่อนตามแรงอัดของรถ คุณ
ยายจึงกลายเป็นผีตายโหง อยู่บริเวณดังกล่าว.. เล่าลือกันในหมู่พวกเด็กขี่รถซิ่ง
ว่าเจอคุณยายสปีดกันนับครั้งไม่ถ้วน เชื่อกันว่า หากแก๊งค์รถซิ่งคันไหนขับรถผ่านเข้ามา ในบริเวณ
ซอยดังกล่าว ตอนกลางคืน หลัง 3 ทุ่มไป จะถูกผี ‘คุณยายสปีด’ หลอกเอา โดยจะเห็นเป็นร่าง
หญิงชรา มีผมหงอกเต็มหัว พุ่ง และลอย คล้ายคนตะกายตัวไปด้วยมือ 2 ข้าง ขนานกับพื้นถนนด้วย
ความเร็วสูง แลบลิ้นยาวแดงเป็นเมตร บ้างก็ว่ากระโจนขึ้นมาเกาะหลังคนขี่มอเตอร์ไซค์ บางราย
เชื่อว่าหากดวงชะตาไม่ดี สติไม่ดี ก็อาจถึงชีวิตเลยก็ว่าได้..
ปัจจุบัน ซอย ‘คุณยายสปีด’ ตั้งอยู่กั้นกลางระหว่าง วัดโคกนาว กับ ห้าง Tesco Lotus สาขา
หาดใหญ่ ตรงข้าง ม.อ. ‘คุณยายสปีด’ จะเป็นเพียงเรื่องเล่าสนุกปาก หรือเป็นเรื่องจริงอันชวน
สยดสยอง ผู้เขียนไม่สามารถหาคำตอบที่ชี้ชัดได้แน่นอน..
