หยอง"เล่าเรื่องสยองขวัญจากกรุงเทพฯ
ตอนม.3 เพื่อนผมเอากุมารทองมาที่โรงเรียนครับ มันเอาวางไว้บนโต๊ะแล้วบอกว่าใครจะเอาก็เอาไป พอเพื่อนๆ ในห้องถามว่าเกิดอะไรขึ้น? มันก็บอกว่ากุมารทองตัวนี้แรงมาก! มันโดนอำทุกคืน แถมยังมาให้เห็นอีก ไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลย
ปรากฏว่าไม่มีใครกล้าเอากุมารทองมันไปรับช่วงเลี้ยงต่อเลยสักคน บางคนด่ามันซ้ำอีกทำนองว่าเอาผีมาให้เพื่อนทำไมไอ้เวร
ส่วมผมน่ะเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีอยู่แล้ว ไม่กลัวด้วย มองไปที่รูปปั้นกุมารทองมันก็ดูสวยดี เป็นหุ่นรูปเด็กผู้ชายไว้ผมจุกผิวขาวหน้าตาน่ารัก เอามือเท้าเอวนุ่งโจงกระเบนสีทอง เครื่องประดับทองเหลืองอร่ามเต็มตัวเลย ไม่เห็นจะน่ากลัวตรงไหน
ผมเลยเป็นคนเอากุมารทองไปเลี้ยงต่อเอง ท่ามกลางความตกใจของเพื่อนๆ ในห้อง ส่วนเจ้าของเก่าก็ยิ้มร่าเลยครับ ท่าทางเหมือนมันโล่งอกสุดๆ
วันนั้นกลับบ้านก็เอากุมารทองตั้งไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือปลายเตียง ไม่ได้ไหว้ ไม่ได้ให้น้ำดงน้ำแดงหรือของถวายอะไรเลย คือตอนนั้นผมกะตั้งไว้สวยๆ ครับ กะจะเอามาเล่นสู้กับตุ๊กตาสัตว์ประหลาดด้วยซ้ำไป!
คืนแรกผมนอนปิดไฟตามปกติ พอเคลิ้มๆ จะหลับพลันได้ยินเสียงตุ๊บ ๆๆ ที่ปลายเตียง ครั้นเปิดไฟดู...โอเคไม่มีอะไร! ปิดไฟจะนอนใหม่ เอาอีกแล้ว...คราวนี้ได้ยินเสียงของในห้องตกลงมาจากตู้ครับ ดังโครมๆๆ เปิดไฟดูใหม่ของของผมตกลงมาเกลื่อนพื้นเลย ทั้งหนังสือ นาฬิกา ซีดี วิทยุ
เมื่อสังเกตดีๆ จึงเห็นหุ่นกุมารทองมันย้ายที่ของมันเอง จำได้ว่าก่อนนอนวางไว้บนโต๊ะตอนนี้มันวางอยู่บนคอมพิวเตอร์เฉยเลย! ผมก็เริ่มเหงื่อแตกแล้ว แต่ยังไม่เชื่อเต็มร้อยว่าผีหรือวิญญาณมีจริง ท้าเลยครับ พนมมือเลย ไปเอาเทียนธูปพวงมาลัยในห้องพระของพ่อมาจุด บอกกุมารทองว่า "ถ้ามีจริงขอให้มาให้เห็นหน่อยเถอะน่า"
แล้วผมก็นั่งรอ นั่งจ้องหุ่นกุมารทองทั้งคืนเลย!
จนตี 3 ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีเสียง ไม่มีกลิ่น หรืออะไรประหลาดๆ ผมเลยเตะหุ่นกุมารทองกระเด็นไปตรงมุมห้องแล้วปิดไฟนอน
พอหลับตาไปได้สักพักมันรู้สึกแปลกๆ ยังไงชอบกล เลยลืมตาแล้วมองไปที่ปลายเตียง ภาพที่ผมเห็นในวินาทีนั้นทำให้ผมตกใจจนร้องไม่ออก! คิดว่าถ้าคุมสติไม่อยู่ก็คงเป็นบ้าไปเลย ที่ปลายเตียงมีเงาเด็กอายุไม่ถึง 10 ขวบ กระโดดขึ้นลงอยู่บนพื้นเสียงดังตุ๊บๆๆ!
เหมือนจะสังเกตเห็นว่าผมมองอยู่ ใบหน้าเล็กๆ นั้นแสยะยิ้ม นัยน์ตาแดงจ้าปานแสงไฟ จ้องเขม็ง แล้วค่อยๆ ปีนขึ้นมาบนเตียง ทำท่าจะย่างสามขุมเข้ามาหาผมผู้กำลังนอนตัวแข็งทื่อเป็นรูปปั้น เหงื่อกาฬแตกซิกเต็มหน้าผาก
แล้วเค้าก็หยุดครับ คือยืนตรงปลายเท้าผม เอามือท้าวเอวเหมือนในรูปปั้น แต่เห็นเป็นเงาดำมืด เค้าเริ่มกระโดดขึ้นลงบนเตียง ตุ๊บๆๆ รู้สึกได้ถึงแรงยวบ เท่านั้นละผมร้องสุดเสียง แต่ตายังลืมโพลงอยู่ตามเดิม
หัวใจเต้นโครมๆ เหมือนจะพังออกมานอกอกบัดดล!
สักพักแม่ผมก็เปิดประตูเข้ามาท่าทางตกใจ ถามว่าเป็นอะไร ผมรีบผวากอดแม่ร้องไห้ดังลั่น ตัวสั่นไปหมด ภาพสุดท้ายที่เห็นวิญญาณเด็กคนนั้นก่อนแม่ผมเข้ามา...คือเค้าค่อยๆ ลอยหายเข้าไปหลังกำแพง
ผมไม่อยากให้แม่ตกใจเลยบอกไปว่านอนฝันร้าย พอเช้าปั๊บผมรีบเอากุมารทองไปไว้ที่วัดแถวๆ บ้านเลยครับ ให้พระท่านไปทำพิธีปลดปล่อยวิญญาณให้น้องเค้าได้ไปผุดไปเกิด...จะได้พ้นเวรเกรรมในโลกมนุษย์ซะที
ข้อสำคัญก็คือ...ผมไม่อยากหัวใจล่มสลาย ช็อกตาคาที่น่ะซีครับ...
