ผมมีเรื่องเล่าเหมือนกันนะครับ เรื่องผีบ้านผีเรือน ยอ้นกลับไปนิดนึงละกัน แม่เคยเล่าให้ผมฟังว่าเมื่อก่อนตอนแม่เด็กๆแม่ไปทำงานกับพ่อแก่และแม่แก่ที่ นา(พ่อแก่แม่แก่คือพ่อและแม่ของแม่ผม คนสุโขทัยอ่ะครับ)แล้วแม่ผมหิวข้าวจึงบอกให้พ่อแก่แม่แก่ว่าจะปลับบ้านไปกิน ก่อนอนข้าว จึงกลับบ้านไป แล้วพอกลับไปถึงบ้าน (สมัยก่อนเป็นบันไดไม้ยกออกเก็บได้น่าจะพอนึกภาพออกนะครับ)แม่บอกว่ายกบันได ขึ้นมาแล้วปีนบันไดไปเห็น แม่แก่กำลังกินข้างอยู่ บนบ้าน แม่จึงเอะใจ ว่าตัวเองวิ่งกลับมากินข้าวแล้วแม่แก่กลับมางัย นึกขึ้นมาได้ว่าคนเฒ่าคนแก่บอกไว้ว่าผีบ้านผีเรือนหน้าตาอหมือนเจ้าของบ้าน แค่นั้นแหละ แม่ผมตกบันไดเลยครับ พอมทถึงรุ่นผมบ้าง
คราวนี้รุ่นใหม่ บ้านหลังใหม่ นึกถึงเรื่องที่แม่เล่าให้ฟัง ไร้สาระ จริง จนวันนึงมาเจอกับตัวครับ เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นพ่อกับแม่ผมไปทำงานครับ ย้ำไปทำงานครับ ไม่มีคนอยู่บ้านเลย ผมไปเที่ยวเล่นครับ กลับมาบ้าน หิวครับ หิวมากกกกกกกกก ตั้งใจจะกลับไปบ้ทนเพื่อกินข้าว แต่พอไปถึง ผมเห็นพ่อผม ใช่ครับพ่อผมยืนกินข้าว อยู่บนบ้าน ด้วยความที่ไม่รู้ ผมถามพ่อไปว่า กลับมาเมื่อไหร่ อ่ะพ่อ เดี่ยวหนูเยี่ยงแป๊บนะ เดี่ยวหนูไปกินข้าวเดี่ยว ครับ พอเข้าห้องน้ำเสร็จ ออกมาไม่เจอพ่อแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรนะ จนตอนเย็นนั้นแหละ พอพ่อผมกลับมาบ้าน ผมกลับมาบ้าน อ้าว พ่อกลับไปทำงานอีกเหรอ ผมถาม พ่อบอกบ้าเหนอพ่อยัวไมทเคยกลับบ้านเลย เอ๊ะ แล้วไอ้ผมเจอตอนกลางวันมันใครหว่ะ บรือออออออออ
