เรื่องนี้เป็นเหตุการณ์เฉียดตายของคุณเอ๋ ที่เกิดขึ้นเมื่อเกือบ 6 ปีมาแล้ว
แต่ยังฝังอยู่ในความทรงจำเป็นอย่างดี.. ช่วงนั้นเอ๋เรียนอยู่ ปี 2 มหาวิทยาลัย แถวนครปฐม
ซึ่งแถวนั้นช่วงกลางคืนจะไม่ค่อยมีร้านค้าอะไรเท่าไหร่ เมื่ออยากจะไปกินข้าว ไปเที่ยวกับเพื่อนก็
จะต้องขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไปในเมือง
มีอยู่คืนหนึ่ง.. วันนั้นเป็นวันสอบวันสุดท้าย เอ๋กับเพื่อนสนิทชื่อโบว์ ก็เลยชวนกันไปเที่ยวกลางคืน
ในเมือง ทั้งคู่แต่งตัวที่ห้องของตัวเอง และลงมาเจอกันที่หน้าตึก ตอนนั้นเป็นเวลา 3 ทุ่มกว่า
โบว์เป็นคนขี่มอเตอร์ไซค์โดยที่เอ๋เป็นคนซ้อนท้ายไป
เรื่องมันเกิดตอนขากลับ.. ทั้งคู่ดื่มแอลกอฮอล์ไปพอสมควร แต่ไม่ถึงกับเมา โบว์เป็นคนขี่
มอเตอร์ไซค์เหมือนเดิม เมื่อเดินทางกลับมาในซอยหอ ต้องบอกก่อนว่าในซอยนี้เป็นถนนเล็กๆ เลน
สวนกัน ค่อนข้างลึก และเปลี่ยวมาก สองข้างทางเป็นทุ่ง โดยที่มีไฟข้างทางไม่กี่จุดเท่านั้น เมื่อมา
ถึงเสาไฟต้นหนึ่งจู่ๆ โบว์ก็ร้องขึ้นมาเสียงดังน่ากลัว และหักรถเข้าชนเสาไฟอย่างแรง..
เอ๋มารู้สึกตัวอีกทีก็อยู่บนเตียงพยาบาลแล้ว ซึ่งเป็นห้องคู่ กั้นด้วยผ้าม่านไว้เท่านั้น ตอนนั้นเป็นเวลา
ตี 4 ได้ เอ๋เห็นสภาพตัวเองมีบาดแผลเต็มไปหมด แต่ตอนนั้นไม่รู้สึกเจ็บจริงๆ ส่วนโบว์ก็ยืนอยู่ข้างๆ
เตียงของเอ๋ บอกเอ๋ว่า ขอโทษนะ ไม่น่าเป็นแบบนี้เลย และก็ร้องไห้ออกมา ก่อนจะบอกว่าด้วยเสียง
สะอื้นว่าขอให้หายไวๆ และก็เดินออกจากห้องไป..
เอ๋จะเรียกโบว์ถามว่าไปไหน แต่ก็ลุกไม่ไหว จึงได้กดเรียกพยาบาล ทันใดนั้น เสียงสัญญานบอก
ชีพจรหยุดเต้นก็ดังขึ้นในห้อง.. พยาบาลสามคนรีบวิ่งเข้ามาในห้องพร้อมเปิดผ้าม่านออก เตียง
ข้างๆ คือร่างอันไร้วิญญาณของโบว์ที่หันมามองเตียงของเอ๋อยู่..
หลังจากเหตุการณ์นั้น เอ๋มารู้ว่าที่ตรงบริเวณเสาไฟนั้น มีอุบัติเหตุบ่อยครั้งมาก และมักมีคนเล่ากัน
ว่า เมื่อผ่านเสาไฟต้นนั้น มักจะเจอเงาผู้หญิงยืนอยู่..
