สวัสดีค่ะ นี้เป็นเรื่องที่2ที่มาเล่านะะ จดจำได้อีกนาน เรื่องมันทีอยู่ว่า ตอนนั้นเราไปบางเเสนกับ
พี่3คนเเต่ไม่ใช่พี่น้องนะคะละก็ไปกับป๊าเเม่ ออกเดินทาง2ทุ่มค่ะพอถึงก็หาที่พักโรงเเรมหน้า
ชายหาด เเถวๆนั้นมีโรงเเรมเยอะมากเรากับเเม่เข้าไปถามหมด เต็มทุกโรงเเรม มีอยู่โรงเเรมหนึ่งออก
เก่าๆหน่อยเราเห็นก็ หวั่นๆอะนะ เเต่ก็ไม่ได้คิดอะไรติดกับเซเว่นพอเราเข้าไปถามก็จองห้องเอาของ
ไปวางๆ ลิฟนั้นเป็นกระจก3ดอกมีสติกเก้อลายดอกสีขาวติดเต็มไปหมด สีในลิฟหลอดไฟ ออกสี
เขียวๆ ตอนนั้นใจเราก็เเปลกๆพอถึงมันต้องเดินบันไดต่ออีกคือลึกลับมาก เราไม่ได้นอนกับป๊าเเม่ เรา
นอนกับพวกรุ่นพี่ที่มาหญิง1 ชาย2 เอาของวางเส็ดเปิดทีวีมันเป็นเสียงดนตรีไทยค่ะเราโคตรตกใจพี่
ที่เป็นผญก็พาเรารำตามคือ โคตรกลัวปิดทีวีลงไปชายหาดนั่งเล่นไม่มีคนไม่มีรถเลยเซเว่นของก็ไม่มี
สักปะมาน 5ทุ่ม-00:00น. เราก็ง่วงเลยขึ้นไปพี่ผช.เรานอนเล่นอยู่นอกระเบียงเราก็ไปตามเข้ามานอน
ข้างในยุงมันเยอะพี่สาวก็เถียงกับพี่ชายอยู่ว่านอนข้างในๆเหอะเราก็ไม่ได้สนพเเต่เรามองตรงไปมัน
เป็นลานจอดรถเหมือนร้างเป็นทางขึ้นลงเเเบบวน เราก็มองไปเห็นผญใส่ชุดสีขาวผมยาวนั่งอยู่ เราก็
เอะใจนะว่าดึกขนาดนี้ทำไมยังไม่กลับ (ขอบอกก่อนว่าเราประมาน11-12ขวบ) เราก็จ้องผญคนนั้นก้ม
หน้าห้อยขามาทางที่ไม่ใช่เเบบวนอะ (พอจะนึกออกใช่ปะ) สักเเปปผญคนนั้นโดดลงมาเราโคตรจะ
ช็อคคือมันไม่เสียงอะไรด้วย มันห่างจากโรงเเรมไม่มาก เราเห็นเส็ดรีบพาพี่2คนเข้านอนเลยเราอาบ
น้ำโคตรกลัว เรื่องนี้เราไม่เคยเล่าพี่ๆกับป๊าเเม่เลยกลัวว่าเราจะเพ้อเจ้อนี้เเหละค่ะจบเเค่นี้
