เรื่องเกิดขึ้นเมื่อประมาณช่วงเดือนสิงหา 2556 ค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า แม่และทางสำนักงานต้องไปจัดบู๊ท
และเข้าประชุมในกิจกรรมวันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ พ.ศ.2556 ระหว่างวันที่ 6-21 สิงหาคม 2556
ณ BITEC บางนา แต่ทางสำนักงานของแม่ถูกจัดให้เข้าร่วมงานวันที่ 13 สิงหาค่ะ
ซึ่งพวกเราเลยเลือกเดินทางกันเช้า 12 สิงหาคม ประมาณ 10 โมงเช้า
เราและน้องสาวก็ติดสอยห้อยตามแม่ไป เพราะแม่อยากให้เป็นเพื่อน กับ12ชั่วโมง
ที่เดินทางด้วยรถตู้จากขอนแก่นถึงกรุงเทพฯ เป็นช่วงเวลาที่ลำบากมาก
ขาเข้ากรุงเทพติดแหงก จราจรเป็นอัมพาตเพราะคนเดินทางกลับจากต่างจังหวัดพอดีค่ะ
โรงแรมที่อ่านรีวิวแล้วรีวิวเล่าแบบดีๆ หลายดาวที่จองไว้ก็มี แต่ก็ป่วยการเมื่อมาถึงบางนาในประมาณ
4เกือบ5ทุ่ม ฝนตกหนัก ถนนน้ำท่วม มองไม่เห็นทางอีก จะไปโรงแรมที่จองไว้ก็ไม่ได้ เพราะฝน
ตกหนักมากค่ะ ก็เลยพากันตัดสินใจว่าจะหาโรงแรมแถวไบเทคนอนเลยละกัน ตื่นเช้ามาจะได้ไปง่าย
รถไม่ติดเท่าไหร่ (ลืมบอกไปค่ะ มีสมาชิกไปกัน 6 คนมีเรา น้องสาว แม่ ลุงที่ทำงานแม่ น้าที่ทำงาน
แม่และคนขับค่ะ) เมื่อขับรถวนหาโรงแรม โรงแรมแล้วโรงแรมเล่า สุดท้าย…เราก็เจอโรงแรมเจ้า
ปัญหาซึ่งเป็นสาเหตุของเรื่อง…
เมื่อคนขับรถเลี้ยวเข้าโรงแรมนั้น เราพบถึงความวังเวงมากกกกกกกกกกกก -o- รถจอดที่หน้าทางเข้า
ไปเค้าท์เตอร์หน้าโรงแรม แม่และน้าไปเจรจากับพนักงานเพื่อถามว่าห้องพักว่างมั้ย คำตอบคือ…ว่าง
ดังนั้นเลยจัดแจงยกกระเป๋าลงมาและให้คนขับรถเอารถไปจอดให้เรียบร้อยค่ะ เราเปิด 2 ห้อง โดย
ห้องเป็นเตียงคิงไซส์ 1 เตียง และเตียงเดี่ยว 1 เตียง โดยแยกเป็นลุงที่ทำงานแม่+คนขับรถ/ และ
ห้องเรามีแม่ น้องสาว และน้า คือ…ตั้งแต่ทางเดินเข้าไปที่ห้องพัก โคตรสกปรก ดูแบบ…ร้างมากค่ะ
ประสบการณ์หนังผีที่เคยดูมาเริ่มพรั่งพรูเข้ามาในหัวใจ 555555 แต่ต้องบอกก่อนเราเป็นคนไม่กลัวผี
นะ เลยไม่ได้อะไรมากมาย แค่มีที่นอนให้นอนก็พอ พรุ่งนี้ก็เช้า …พนักงานโรงแรมพาไปที่ห้องพัก
ค่ะ นึกภาพตามนะคะ เป็นกรอบสีเหลี่ยม ห้องพักจะติดกรอบ แต่มีที่ว่างตรงกลาง แล้วไม่มีหลังคา
ฝนตกพรำๆเลยหล่ะทีนี้… เศษฝนกระเด็นติดประตูห้อง พร้อมทั้งมีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “ไส้เดือน” ไต่
เต็มพื้น และกำลังจะใต่ลอดเข้าประตูห้องเข้า แต่เดชะบุญ…พนักงานคนนั้นเอาเท้าเหยียบไส้เดือน
แล้วเตะทิ้งไป ช็อคสิครับงานนี้ พวกเราเลยรีบเข้าไปในห้องและปิดประตูล็อค เพราะบรรยากาศ
นอกจากจะวังเวงแล้ว พนักงานยังซาดิสต์เหยียบไส้เดือนอีก
ตัดมาที่ตอนเปิดประตูเข้าห้อง —เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไป บอกเลยห้องอับมาก ด้วยความที่ถึงดึก
ต่างคนต่างง่วงนอน แต่ก็อยากอาบน้ำเพื่อชำระร่างกายให้สะอาด จะได้นอนสะบายๆ เรากับน้องถูก
เนรเทศให้นอนเตียงเดี่ยว (เราก็ตัวเท่าคะวาย น้องก็ตัวโตกว่าวัวนิดหนึ่งนอนกันทีเป็นปลาป๋อง) ส่วน
แม่กับน้านอนเดียงใหญ่ค่ะ …ด้วยความที่แปลกที่เราเลยสำรวจห้องนิดหนึ่ง ดูเตียงสะบัดผ้าห่ม เปิดตู้
เสื้อผ้า และที่สุดท้ายที่เข้าไปดูคือ…ห้องน้ำ โอ้โหว…ท่านผู้ชม ห้องน้ำเดินเข้าไปแล้วแทบซึ้งค่ะ
ไม้ที่กั้นห้องขาด ปลวกกัด สายไฟอะไรไม่รู้ระโยงระยายบนเพดาน มีเครื่องทำน้ำอุ่นอยู่ด้านซ้ายมือ
แน่นอนค่ะ…ไม่กล้าใช้เครื่องทำน้ำอุ่นเพราะกลัวไฟรั่ว เฮ้อ…เมื่อเห็นสภาพห้องน้ำ เลยตัดสินใจไม่
อาบน้ำนอน ล้างหน้าแปรงฟันเฉยๆ (ขอตัดเลยนะคะ) และแล้วทุกคนก็นอนน…
ก๊อกแก๊กๆ ก๊อกแก๊กๆ เสียงเหมือนคนบิดประตูดังขึ้น ไอ้เราก็สะลึมสะลือแบบเสียงใครวะ
มาบิดก๊อกแก๊กๆประตู คนจะหลับจะนอนนะเฟร้ยยย ตอนแรกนึกว่าแม่ หรือไม่ก็น้าไปเข้าห้องน้ำ
พอเหงยหน้ามองก็เห็น 2 คนนอนอยู่เตียงข้างๆ (เราเป็นคนชอบนอนคว่ำค่ะ) …
เลยเหงยหน้าหันมองไปอีกทางของประตู ทางห้องน้ำ…
หึ หึ ชัดเจนเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เป็นผู้หญิงผมสั้นใส่ชุดเสื้อยืด กางเกงขาสั้น
(สีอะไรไม่รู้ค่ะ มันมืด แต่ด้วยสายตาชินกับความมืด เลยพอเห็นว่าแต่งตัวยังไง) กำลังบิดลูกบิดประตู
ห้องน้ำแก๊กๆอยู่อย่างนั้น และแล้วเธอก็บิดสำเร็จ และเดินเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมปิดประตูดัง “แกร๊ก”
(อื้อหือ…ดันมาเปิดได้ตอนตรูตื่นนะ อยากเซอร์ไพร์ซตรูหล่ะสิ) ด้วยความที่เราสะลึมสะลืม เลยไม่ได้
ตกใจหรือสนใจอะไร คือตอนนั้นง่วงมากค่ะ จริงๆนะคะ เราเลยตัดสินใจพลิกตัวมาอีกทางซึ่งจะ
เป็นการนอนหงายแบบเต็มรูปแบบ และทำให้เราตกใจอีกรอบ เมื่อมีผู้หญิงผมยาว ใส่ชุดกระโปรงนั่ง
ก้มหน้าอยู่เก้าอี้ตรงข้ามกับเตียงเรา… โอ้โหแม่เจ้า…แท็คทีมเป็นคู่หูดูโอ้กันมาเลยทีเดียว ถามว่า
ตอนนั้นกลัวมั้ย…บอกเลยว่า “ง่วง” เชื่อมั้ยคะ เราเจอแบบนั้นไม่รู้ว่าด้วยความบ้าบิ่นอะไร
เราไม่สนใจอ่ะ เอนตัวลงนอนต่อยันเช้าเลย…
เมื่อเช้า เราก็ตื่นก่อนเพื่อน ไปล้างหน้าแปรงฟัน เปลี่ยนชุดแล้วมาปลุกน้องสาว แม่และน้า
เมื่อทั้งหมดเริ่มมีสติจากการตื่นนอนหมดแล้ว น้าก็ได้เล่าเหตุการณ์ที่น้าเจอะเจอเมื่อคืนให้ทุกคนใน
ห้องฟังกัน น้าเล่ามา “เมื่อคืนตอนดึกๆ อยู่ดีๆก็รู้สึกเหมือนปวดหัวเหมือนใครไม่รู้มากดๆหัว เลยลืมตา
ขึ้น พบว่าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังกดหัวตัวเองอยู่ น้าช็อคมาก น้ารีบคว้าพระบนหัวนอนที่น้าเอามา
ด้วยมาใส่แล้วหลับตาสวดมนต์ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็หายไป น้ากลัวมากจนเผลอหลับไปเอง” ไอ้เรานั่ง
ฟัง ก็เลยขำ แล้วก็เล่าเรื่องราวที่เราเจอเมื่อคืนให้น้าฟัง ทุกคนขนลุกมาก แม่ก็บอกเหมือนกันว่ารู้สึก
เหมือนมีใครมาเดินรอบห้องทั้งคืน เราเลยบอกทุกคนว่า “อย่าไปกลัวเลย เขาคงมาขอส่วนบุญ เขาไม่
ได้มาทำอะไรซะหน่อย” พูดจบเราเลยนั่งสวดมนต์แผ่เตตาให้เขา… และเมื่อทุกคนทำภารกิจของตัว
เองเสร็จแล้วก็เช็คเอาท์ออกจากโรงแรมอันแสนน่ากลัวนี้ให้เร็วที่สุดทันที…
