เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงจากคุณหมี่เกี๊ยว.. หมี่เกี๊ยวเคยรับงานพริตตี้ และต้องมีออกเดินทาง
ไปทำงานต่างจังหวัด เพื่อเป็นการประหยัดค่าโรงแรม ออแกไนเซอร์ส่วนมากจะใช้วิธี
เดินทางหัวค่ำไปหลับในรถเอา ถึงเช้าอาบน้ำแต่งหน้าแต่งตัวก็เริ่มงานได้เลย ขากลับก็
เช่นเดียวกัน เข้าโรงแรมแพ็คของ ขึ้นมาหลับบนรถ ถึงกรุงเทพเช้าพอดี..
ครั้งที่เกิดเรื่อง ตอนนั้นเดินทางกลับจากภูเก็ตด้วยรถตู้ เรานั่งหลังคนขับและแง้มม่าน
ไว้.. เวลาประมาณตี 3 กว่า ทุกคนกำลังหลับสนิท จู่ๆ รถก็หยุดกระทันหัน ทุกคนตกใจ
ตื่นกันหมด แต่คนขับรถออกรถอย่างเร็ว บางคนตะโกนถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่แกไม่
ยอมตอบ และเหยียบเร็วมาก ประมาณ 150 ได้ หลังจากนั้นทุกคนในรถก็กรี๊ดกันสนั่น
แล้วชี้มาทางหน้าต่างข้างที่เราเปิดม่านทิ้งไว้ น้องพริตตี้บางคนกอดกันร้องไห้
แบบเสียสติ เราก็หันไปมองนะ แต่ไม่เห็นอะไรเลยจริงๆ
พี่คนขับรถขับมาจนเกือบสว่าง รีบเลี้ยวเข้าวัดเลย ทุกคนลงไปไหว้พระรดน้ำมนต์กัน
ใหญ่ เราก็ตามลงไปแบบงงๆ ถามใครก็ไม่มีใครตอบ
หลายเดือนต่อมาได้มีโอกาสวนมาทำงานกับน้องพริตตี้ 1 ในทริปภูเก็ตครั้งนั้น
เลยถามว่าเห็นอะไรกัน..
น้องเล่าว่า หลังจากรถเบรคหัวทิ่มก็สะดุ้งตื่น แต่พอพี่คนขับกระชากตัวออกรถอย่างเร็ว
มาก สัญชาตญาณมันทำให้ต้องมองออกไปข้างนอกว่าเกิดอะไรขึ้น ที่น้องเห็นคือ ชาย
แก่เสื้อผ้ามอมแมม สกปรกวิ่งอยู่ข้างรถ วิ่งแบบไม่เหนื่อย และใช้มือนึงทาบกระจกตรง
ที่เราเปิดม่านไว้.. เราบอกก็แค่คนบ้าวิ่งตามรถมั้ง น้องมันน้ำตาคลอเบ้าและบอกว่า
พี่.. รถมันวิ่งเกือบ 160 เลยนะ ลืมไปแล้วหรอ..
