จากนั้นเราก็สอนน้องเชอร์รี่ไปตามปกติ แต่แล้วสักประมาณอาทิตย์ที่ 2 เรื่องก็เกิด

ค่ะ ผู้ปกครองของน้องโทรมาโวยวายกับทางโรงเรียน ว่าลูกเขาลงเรียนเดี่ยว แล้ว

ทำไมถึงไม่ให้ลูกเขาเรียนเดี่ยว แต่กลับให้เรียนปนกับเด็กคนอื่น? เขาไม่พอใจมาก

เพราะคิดว่าทางโรงเรียนโกงชั่วโมงเขา.. วันนั้นผู้จัดการโรงเรียนเลยโทรมาหาเรา

ถามเราว่า ‘ได้สอนเด็กคนไหนเพิ่มในคลาสน้องเชอร์รี่หรือเปล่า?’

เราก็งง ตอบไปว่า ‘ไม่มีค่ะ สอนน้องคนเดียว..’

เท่านั้นล่ะ อาทิตย์ต่อมาผู้ปกครองน้องเลยมาด้วย มานั่งที่โรงเรียน กลัวลูกเขาจะไม่

ได้เรียนเดี่ยวตามที่ตกลง แต่พอเลิกเรียน น้องเชอร์รี่ก็เดินไปบอกผู้ปกครองอีกว่า

‘มีเพื่อนมาเรียนด้วย..’ ทีนี้ทั้งเรา ผู้จัดการ และผู้ปกครอง ต่างงงกันเป็นไก่ตาแตก

เลย แล้วน้องยังบอกอีกด้วยว่า เพื่อนชื่ออะไร แต่ขอโทษด้วยที่ตอนนี้เราจำชื่อไม่

ได้แล้วค่ะ น้องบอกว่า ‘เป็นเด็กผู้หญิงผมสั้น ผิวขาว เอาแต่นั่งจ้องคุณครูไม่พูดไม่

จาเลย..’ ทุกคนก็ได้แต่เงิบไปตามๆ กัน เพราะผู้จัดการก็ดูการสอนผ่านกล้อง

วงจรปิดในห้องนั้นตลอด ส่วนผู้ปกครองก็ขึ้นมาดูลูกเป็นระยะๆ ซึ่งไม่มีใครเห็นเด็ก

คนที่น้องเชอร์รี่พูดถึงเลย แต่น้องเชอร์รี่เองก็ยืนยันค่ะ ว่าได้เรียนกับเพื่อนมาตลอด

ทุกคลาสจริงๆ! เราเองได้ฟังก็ขนลุกเลยค่ะ ไม่รู้จริงหรือไม่จริง แต่ก็คิดไม่ออกว่า

เด็กแค่ 5 ขวบ จะโกหกเป็นเรื่องเป็นราวไปทำไมกัน..

แล้วหลังจากอาทิตย์นั้น เราก็ได้ย้ายไปสอนที่ห้องเรียนดนตรีสากลแทน ซึ่งน้อง

เชอร์รี่ก็ไม่ได้บอกว่ามีเพื่อนมาเรียนด้วยอีกเลย.. ถึงตอนนี้เราจะลาออกจาก

โรงเรียนนั้นมาได้ 5 ปีแล้ว แต่ทุกวันนี้เราก็ยังคิดนะ ว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร?

แล้วมานั่งจ้องหน้าเราทำไมกัน!?