เรื่องนี้ ก็เกิดขึ้นนานแล้วล่ะ ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมอายุ 15 เป็นประสบการครั้งแรก และเป็นครั้งเดียว
ในชีวิตผม ขอเท้าความก่อนว่าผมเป็นคนชอบล่าสัตว์ ชอบการพะจนไพในป่า ในวันเสาร์ อาทิตย์
หรือ วันหยุด มักเดินป่าเพื่อล่าสัตว์ มันมีป่าอยู่แถบหนึ่งมี่มีสัตว์ป่าซุกชุม ไม่มีใครค่อยไปล่ากัน
เพราะชาวบ้านลือกันว่าเป็นป่าอาถรรพ์ ตรงที่ติดถนนในสมัยก่อนจะเป็นเหวลึกมักจะเกิดอุบัติเหตุ มี
รถตกเหว ซึ่งเกิดขึ้นติดต่อกันซ้ำๆ เขาลือกันว่า4000ศพที่ตาย ผมก็ไม่ได้คิดกลัวอะไรหรอครับ
เพราะตอนนั้นเชื่อว่าผีไม่มีในโลก คิดเป็นแค่เรื่องหลอกเด็ก ก็เคยไปล่าสัตว์ในป่าแถบนั้นก็บ่อย
บางครั้งก็ไปกันตอนกลางคืนด้วยซ้ำไป สัตว์ที่ล่าได้มักจะเป็นพวก งูสิง นิ้ม กระรอก ไก่ป่า และนก
ทุกครั้งที่ไปไม่เคยเจอ ผี หรือ สิ่งผิดปกติใดๆ มีอยู่วันหนึ่งผมกับกับเพื่อนรุ่นพี่อีก2คนตื่นตี4 เพื่อที่
จะไปดูกับดัก เป็น น่าง (ที่เขาเอาไว้ดักสัตว์ที่เป็นตาข่าย) และจะไปดูเบ็ตที่ปักไว้หลายจุดเมื่อเย็น
วันก่อน ผมเจอเห็ตุการณ์2ครั้งในเวลาชั่วโมงเดียวกัน ตอนนั้นเวลาก็ประม่ฌตี5 ก่าวๆ ผมกับพี่อีก
คนเดินผ่านตรงที่เป็นหน้าผา เห็นเป็นเงาคนลอยผ่านหน้าผาไปเป็นเงาคนหลายคนมากผมก็หยุด
มองอยู่สักพักก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าเป็นภาพซ้อนของเงาคนก็คิดไปในแง่ดีเพราะมีคนเคยบอกว่า
เข้าป่าห้ามพูดถึงเรื่องผี ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไร ผมกับพี่รีบเดินทาง
เพื่อไปสมทบกับพี่อีกคนที่เดินล่วงหน้าไปก่อน
ผมกับพี่2คนได้เก็บปลาที่ติดเบ็ตกับสัตว์ที่ติดน่าง จำได้ว่าเป็นกระต่าย 1 ตัว ตอนนั้นก็คิดว่าจะกลับ
กันแล้วเพราะไกล้จะสหว่างแล้วพอดีได้ยินเสียงหมาเห่าเหมือนมีอะไรเลยรีบวิ่งไปดูทั้ง3คนพอไป
ถึงตรงที่หมาเห่าพบว่ามีอีเห็นตัวหนึ่งอยู่ตรงโคนต้นไม้พี่คนหนึ่งได้เตรียมปืนอีแก็ปเพื่อที่จะยิง
ซึ่งระยะก็ประมาณไม่ถึง50เมตร
ก็เล็งไปที่ตัวอีเห็นแล้วยิง แต่ยิงไม่ถูกพลาดไปนิดเดียว ตัวอีเห็นได้วิ่งขึ้นต้นไม้ต้นหนึ่ง ก็ได้ตามไป
ดูผมกับพี่อีกคนเงยหน้ามองขึ้นไปที่ต้นไม้ก็พบตัวอีเห็นมันเกาะอยู่ตรงกิ่งกิ่งหนึ่งตอนนั้นพี่ที่วิ่งตาม
มาก็บรรจุกระสุนปืนวิ่งมาหยุดตรงต้นไม้ที่ผมกับพี่อีกคนรออยู่ ก็ยกปืนเตียมจะขึ้นยิง
และเรื่องที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตผมก็เกิดขึ้น ปั้ง!
ตุ้บ! ที่ตกลงมาจากต้นไม้ไม่ไช่ตัวอีเห็น เป็นแขนคนสดๆเลยนิ้วมือขยับได้ด้วยทำเอาผมแทบซ๊อก
คาที่พี่คนที่ยิงล้มลงเป็นลมไปเลย
ผมกับพี่อีกคนรีปวิ่งกวยแน้ป แบบหนีสุดชีวิต โดยทิ้งพี่อีกคนไว้
ทิ้งกระเป๋า รองเท้า เบ็ต แล้ววิ่งจนมาถึงถนน ตอนนั้นผมกลัวจนตัวสั่นเลยครับ ก็ได้พักอยู่ตรงไร่
ข้าวโพดรอจนฟ้าสหว่าง ตอนนั้นเวลาก็ประมาณ 7 โมงก่าวๆ ผมได้เดินไป ณ จุดที่เกิดเห็ตุ พบพี่คน
ที่ยิงนอนเอามือปิดตาเหมือนว่าจะกลัวเป็นอย่างมาก พบเป็นกิ่งไม้ดูแล้วมีร่องรอยลูกปืนติดอยู่ จึง
ตั้งสติแล้วพากันกลับมาถึงบ้าน ได้เล่าเรื่องราวให้เพื่อนบ้านฟัง ทำให้พี่คนที่ยิงถึงกับเป็นไข้ ก็ได้
ทำพิธีไปขอขมาในจุดที่เกิดเหตุ ก็ได้สร้างศารไว้ ฌ จุด นั้น จนถึงปัจจุบัญศารที่สร้างไว้ก็ยังอยู่
เรื่องนี้ทำไห้ผมเลิกล่าสัตว์ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่ได้ไปล่าสัตว์อีกเลย
