วันหนึ่ง จำได้ว่าเป็นวันวาเลนไทน์ซึ่งตรงกับวันศุกร์ ด้วยความที่เพื่อนเราส่วนหนึ่งกลับบ้านบ้าง ไปหา

แฟนบ้าง ส่วนเราช่วงนั้นไม่มีแฟน ก็เลยอยู่หอคนเดียวตลอดทั้งศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ คือทั้งหอเงียบ

มาก แต่เราก็ไม่ได้อะไร เพราะปกติอยู่หอเราก็จะขลุกอยู่แต่ในห้อง ดูหนัง ฟังเพลง ทำกับข้าวตาม

เรื่องของเรา ดึกๆ ก็ปั่นงานวิจัย กว่าจะนอนได้ก็ตี 3 ตี 4 ทุกวัน ที่เราเลือกทำวิจัยตอนดึก เพราะว่าคน

อื่นนอนหมด จะได้ใช้สมองคิดเงียบๆ ..แต่แล้วในคืนนั้นเอง จำไม่ได้ว่าตีอะไร ก็เริ่มมีเสียงดังมาจาก

ห้อง 1 ข้างๆ เรา ดังแบบประมาณว่าจัดห้อง ย้ายของ เลื่อนโต๊ะ เสียงดังกวนเราทุกวันถึงวันอาทิตย์

จนเราต้องออกไปทำงานที่หอเพื่อนคนอื่น..

คืนวันอาทิตย์ หลังจากเรากลับจากปั่นงานที่หอเพื่อน เวลาประมาณตี 2 เรากำลังจะไขประตูเข้าห้อง

ก็เห็นรุ่นน้องห้อง 1 นั่งอยู่ตรงที่นั่งหน้าห้อง ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ เดาว่าคงจะเลิกกับแฟนมาแน่ๆ เราก็

กลัวว่าจะไปกวน หรือไปตอกย้ำ เลยไม่ได้ทักได้ถามอะไร เข้าห้องเลย คือปกติเราจะไม่ค่อยทักใคร

แต่สังเกตุเอาว่าใครเป็นอย่างไรมากกว่าน่ะค่ะ.. พอเช้าวันจันทร์ เราไม่มีเรียน ก็อยู่ห้องทำงาน

โดยเปิดประตูห้องทิ้งไว้ระบายอากาศ แล้วอยู่ๆ ก็มีคนหลายคนเดินผ่านหน้าห้องเราไปที่ห้อง 1 แล้ว

พวกเขาก็หันเข้ามามองในห้องเรา เราก็งงๆ ว่ามาทำอะไรกัน? เลยรีบลุก

ไปปิดประตูแล้วกลับมาทำงานต่อ

ตกเย็นหลอดไฟในห้องเราขาด เราเลยเรียกช่างที่หอมาช่วยเปลี่ยนให้ แต่กว่าช่างจะมาก็เกือบ 2 ทุ่ม

แล้ว โดยระหว่างที่ช่างกำลังเปลี่ยนหลอดไฟ เขาก็ถามเราว่า ‘เพื่อนได้มาหาบ้างไหม?’ เราก็มึนๆ

ตอบไปว่า ‘คะ? อ๋อ เดี๋ยวคงมามั้งคะ..’ คือตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเขาถามทำไม แล้วช่างไฟเขาก็พูดขึ้น

มาต่อว่า ‘ก็ที่ที่เขาเคยอยู่ เขาก็คงต้องกลับมาบ้างล่ะนะ..’ เราเงียบไปพักนึง พอดีว่าช่างไฟเขาทำไฟ

เสร็จพอดี แล้วเขาก็ไป.. จากนั้นเราก็ออกไปหาข้าวกิน แล้วบังเอิญไปเจอรุ่นพี่ที่อยู่ตึก 1 เขาทักเรา

คำแรกเลย ‘เป็นไง ได้ข่าวว่าน้องที่อยู่ห้อง 1 ตาย’ เราก็อึ้งค่ะ แต่ก็ไม่ได้เชื่อนะ เลยตอบไปว่า ‘อย่า

มาเนียน จะตายได้ไง เมื่อคืนก่อนยังเห็นทะเลาะกับแฟนนั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องเลย..’ พอเราพูดจบ

รุ่นพี่เขาดูหน้าเสียเลยค่ะ เขาเลยต้องเดินไปกินข้าวกับเรา และเล่าให้ฟังว่า ‘น้องห้อง 1 เขาตายแล้ว

จริงๆ กินยาตายตั้งแต่หัวค่ำวันศุกร์ เมื่อเช้านี้ยังเห็นญาติๆ นิมนต์พระมาทำพิธีเชิญวิญญาณกลับบ้าน

อยู่เลย..’ พอเราได้ยินนี่ ภาพในหัวมันย้อนกลับมาเลยค่ะ เพราะจำได้ว่าเห็นชายผ้าเหลืองแว้บๆ ตอน

ลุกไปปิดประตูห้อง และที่เราไม่ได้ยินเสียงสวดเสียงพิธีอะไรเมื่อเช้า

คงเพราะเราทำงานไปใส่หูฟังเพลงไปตลอดนั่นเอง..

แต่เราก็ไม่ได้ย้ายไปไหนนะคะ ยังคงอยู่ที่เดิม แต่ก็ไม่ได้เจออะไรแปลกๆ อีกเลยหลังจากนั้นมา

คงเป็นเพราะดวงวิญญาณของน้องเขากลับไปบ้านแล้วจริงๆ