เมื่อตอนปี 2541 ผมได้เข้าทำงานกับบริษัทเก่าแก่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง หน้าที่ของผมคือจะอยู่ที่คลัง
สินค้า คอยตรวจเช็คสต็อค และส่งสินค้าต่างๆ สาขาที่ผมประจำคือสาขาคลองถมครับ.. เริ่มงานแรกๆ
ผมก็ได้ยินเรื่องแปลกๆ ที่พี่ๆ เขาได้เจออยู่บ้างครับ เช่นแอบขึ้นไปนอนแล้วเจอผีอำบ้าง หรือมีเสียง
เดินบนชั้น 2 บ้าง ทั้งๆ ที่ไม่มีใครอยู่เลย แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากครับ จนเวลาผ่านไป
และเรื่องมันก็มาเกิดขึ้นกับผม..
วันนั้นเป็นวันที่จะมีสินค้าเข้ามาส่งตอนเที่ยงกว่าๆ ครับ ซึ่งเป็นเวลาที่ทุกคนจะต้องไปกินข้าวกัน ผม
น้องใหม่จึงอาสาอยู่รับของให้เอง โดยของชุดนี้จะต้องเอาขึ้นชั้น 2 ครับ ผมแค่คอยดูไม่ต้องยกเอง
เพราะมีพนักงานคอยยกขึ้นไปให้ ระหว่างรอรถถอยเข้ามา ผมจึงไปนั่งรอบนบันไดครับ ผมนั่งอยู่ตรง
ขั้นที่เท่าไหร่ไม่แน่ใจ แต่รู้ว่าผมนั่งแล้วระดับสายตาจะเสมอกับพื้นของชั้น 2 พอดี.. ระหว่างที่รออยู่
นั้น ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินครับ เสียงมาจากชั้น 2 แน่นอน เพราะเป็นพื้นไม้ เสียงเดินค่อยๆ ดังมาจาก
ข้างหลังผม และเดินผ่านทางเดินด้านข้างผมไป ผมหันไปตามเสียงเดินนั้น ก็เห็นขาคู่หนึ่งครับ เขา
เดินผ่านสายตาผมไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมเห็นแค่ขานะครับ เพราะมีระแนงบันไดบังอยู่ ขาคู่
นั้นเป็นขาผู้หญิงแน่ๆ เพราะรองเท้าผ้าใบที่ใส่นั้นคู่เล็กมาก สวมกางเกงขายาวสีฟ้า พอผมเห็น ผมก็
รีบลุกขึ้น และเดินตามไปครับ แต่เขาเลี้ยวเข้าไปในช่องระหว่างชั้นวางของ ผมก็เดินไปชะโงกหน้าดู
ผมนี่ถึงกับยืนอึ้งไปสักพักใหญ่เลยครับ เพราะมันเป็นทางตัน! และไม่มีร่อยรอยของใครบนนี้เลย..
จังหวะนั้น พนักงานส่งของก็ทยอยขึ้นมากันพอดี แต่ผมกลับรีบวิ่งสวนลงไปเลยครับ
ผมลงมาเล่าให้พี่ๆ ที่เพิ่งกลับมาจากกินข้าวฟังทันที พอผมเล่าจบ พี่ๆ เขาไม่พูดอะไรมาก เขาเอา
อัลบั้มรูปให้ผมดู เปิดไปสักพักเจอเลยครับ ผู้หญิงในชุดฟอร์มสีฟ้า รองเท้าผ้าใบสีขาว ผมเลยชี้ให้พี่ๆ
เขาดู เขาก็มองหน้ากันแบบอึ้งๆ แล้วบอกผมว่า ‘ผู้หญิงในรูปคือพี่ศรี เมื่อก่อนแกเป็นแม่บ้านที่นี่ แล้ว
แกหัวใจวายตายระหว่างทำความสะอาดอยู่บนชั้น 2 นั่นล่ะ แต่พวกพี่ไม่ได้เห็นมานานมากแล้วนะ..’
ผมนี่ถึงกับทรุด ทำอะไรไม่ถูกเลยครับ หลังจากนั้น 2-3 วันผม และพวกพี่ๆ เลยร่วมกันทำบุญอุทิศ
ส่วนกุศลไปให้แก เพราะเชื่อว่าแกคงยังต้องการบุญ เลยยังมาให้ผมเห็นอยู่น่ะครับ
