ในทุกๆ1-2ปี ของจังหวัดชลบุรี จะมีการล้างป่าช้า
เพื่อเป็นการทำบุญแก่ศพไร้ญาติ น้าจอยเป็นคนชอบทำบุญอยู่เสมอ
ปีนี้เพื่อนๆของเขาจึงชวนกันไปทำบุญล้างป่าช้า แต่การทำบุญครั้งนี้
กลับมีบางสิ่งบางอย่างที่ติดตามน้าจอยกลับมาด้วย
.
ในพิธีล้างป่าช้า จะมีการขุดศพขึ้นมาทำความสะอาด โดยจะมีร่างทรง
ชาวจีนทำพิธี แล้วปักธงไปบนดิน นั่นแสดงว่าให้ขุดหลุมนั่นได้เลย
เพราะที่นั้นจะมีศพไร้ญาติถูกฝังอยู่ ซึ่งดูแล้วก็เป็นเรื่องน่าแปลก
ว่าทำไมเขาถึงรู้ว่ามีศพอยู่ตรงนั้น หรือจะเป็นเพราะร่างทรงบอกจริงๆ
.
ในการทำบุญล้างป่าช้านี้ เขาบอกว่าถ้าใครมาทำ ไม่รังเกียจที่จะสัมผัสกับสภาพศพที่เน่า เละ ว่ากัน
ว่าจะได้บุญเป็นอย่างยิ่ง แต่ก็ต้องมีสิ่งที่ควรระมัดระวังอยู่ อย่างเช่น ห้ามพูดว่าเหม็น
หรืออย่าอ้วกบริเวณนั้น ซึ่งน้าจอยก็รู้เรื่องนั้นเป็นอย่างดี
.
พอมาขุดเจอศพนึง สภาพยังไม่เน่าเปื่อยมาก เป็นศพชายวัยกลางคน
ดูแล้วน่าจะเป็นชาวกัมพูชา เพราะน้าจอยได้หยิบกระเป๋าตังค์ที่ถูกฝังพร้อมกับศพมาเปิดดู
"เออ..เขาหน้าตาดีเนาะ อย่างหล่อเลย เสียดายไม่น่าอายุสั้น" ด้วยความที่เป็นคนปากไว
น้าจอยก็พูดเช่นนั้นออกมา
.
หลังจากที่กลับมาจากงานล้างป่าช้า น้าจอยก็ใช้ชีวิตประจำวันตามปกติ
เธอพักอยู่อพาร์ทเม้นเพียงลำพัง อยู่มาคืนหนึ่งเธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตูตอนประมานเที่ยงคืนกว่าๆ
คิดในใจดึกดื่นป่านนี้ใครมาเรียกกัน น้าจอยเดินไปเปิดประตู แต่ก็พบว่าไม่มีใครอยู่
ในใจก็คิดหรือจะมีใครมาแกล้งหรือเปล่า
.
ด้วยความที่ไม่คิดอะไรก็กลับเข้าไปเตรียมตัวนอน แต่พอจะนอนเท่านั้นแหละเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ปั้กๆๆๆ ปั้กๆๆๆ เสียงเคาะรัวและดังมาก คราวนี้เกิดอาการโมโห ลุกขึ้นไปคว้าไม้หน้าสามข้างตู้เย็น
ติดมือไปด้วย วิ่งไปเปิดประตู แต่ก็ไม่พบใครอีกเช่นเคย คราวนี้น้าจอยเริ่มเหงื่อแตก
ชะโงกหน้าไปดูที่ทางเดินก็ไม่เห็นมีใคร
.
หรือจะโดนเข้าให้แล้ว คืนนั้นน้าจอยเปิดไฟสวดมนต์ ท่องคาถาชินบัญชร พร้อมกับแผ่เมตตา จากนั้น
ก็ไม่มีเสียงเคาะดังขึ้นอีก เช้าวันรุ่งขึ้น มีเด็กวัยรุ่นแถวบ้านก็เข้ามาทักทาย "น้าจอย เดี๋ยวนี้มีแฟนแล้ว
เหรอ เห็นมีผู้ชายตัวสูงๆ มายืนอยู่หน้าห้องตั้งนาน" เด็กคนที่อยู่ห้องเยื้องๆกับน้าจอยถามขึ้น พลาง
ส่งยิ้มให้ "ผมถามเขาว่าทำไมมายืนอยู่ตรงนี้ เขาบอกว่า มารอแฟน แต่เข้าไปไม่ได้ ผมเลยให้เขา
เคาะประตู" เด็กนั่นพูดแล้วเดินเข้าลิฟท์ไป
.
หลังจากเธอได้ยินคำนั้น ทำให้ถึงกับขนลุกไปทั้งตัว น้าจอยสังเกตตามทางเดิน มีรอยเท้าขนาดใหญ่
จางๆ เดินไปหยุดตรงหน้าประตู ด้วยความสงสัย เธอเดินกลับไปไขกุญแจเข้าไปในห้อง พอเปิด
เข้าไปเธอถึงกับลมแทบจับ เพราะในห้องมีรอยเท้าเต็มไปหมด และที่น่าขนลุกกว่านั้น
รอยเท้ายังมีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เดินวนไปมาอยู่ในห้องของเธอ....
.
น้าจอยรู้ตัวอีกทีก็อยู่ที่ รพ.ซะแล้ว หลังจากนั้นก็ได้นิมนต์พระมาสวดและทำบุญกันทั้งอพาร์ทเม้น
ความสยองนั้นยังฝังจิตฝังใจเธออยู่เสมอ ถึงแม้ว่าหลังจากวันนั้นเธอไม่เจออะไรที่น่ากลัวอีกแล้ว เธอ
จึงตัดสินใจย้ายที่พักใหม่ทันที น้าจอยได้จ้างรถขนของย้ายหอพักมา พอขนขึ้นรถเสร็จ คนขับยิ้ม
แล้วพูดว่า "เรียบร้อยครับเจ๊ ว่าแต่แล้วจะให้แฟนเจ๊นั่งข้างหน้า หรือหลังกระบะครับ..."
