คุณเบนนี่เล่าว่า.. มันเป็นเรื่องตั้งแต่สมัยเราเป็นเด็กทารกเลย เราจำความอะไรไม่ได้หรอก เพราะแม่
เราเป็นคนที่เจอ แม่เคยเล่าให้เราฟังว่า ตอนที่แม่ท้องเรา แม่แพ้ท้องอย่างหนักมาโดยตลอด กิน
อะไรก็กินไม่ได้ นอนก็นอนไม่หลับ เจ็บป่วยกระเสาะกระแสะ อ้วกทั้งวันทั้งคืน อาบน้ำยังต้องอาบแต่
น้ำเปล่า เพราะได้กลิ่นอะไรก็จะเหม็นไปหมด.. จนถึงช่วงท้องได้ประมาณ 5-6 เดือน แม่ก็เริ่มเห็นเงา
ของหญิงแก่ มวยผม หลังค่อมๆ ผอมซูบ ยืนอยู่นอกหน้าต่าง คือแม่มองออกนอกหน้าต่างตอนกลาง
คืน ไฟในห้องปิดหมด แล้วเห็นเงาผ่านแสงจันทร์มากระทบกับผ้าม่านน่ะค่ะ แม่บอกว่าแม่เห็นแบบนั้น
ทุกคืน คือมายืนนิ่งๆ ท่าเดิม แต่ด้วยความที่แม่เราไม่กลัวผี ก็เลยไม่ใส่ใจ พยายามนอน
เพราะปกติก็นอนไม่ค่อยจะหลับ..
แต่ที่แปลกก็คือ พอยิ่งท้องแก่ใกล้คลอด แม่เราก็เห็นหญิงแก่คนนั้นชัดเจนยิ่งขึ้น และใกล้เข้ามามาก
ขึ้นเรื่อยๆ จากที่เห็นเงาที่ด้านนอกหน้าต่าง ก็กระเถิบมาเป็นมุมห้อง จากมุมห้องก็กลายเป็นกลาง
ห้อง จากกลางห้องก็กลายเป็นปลายเตียง หรือมักจะเห็นตามมุมอับๆ ชื้นๆ แล้วก็จะมาให้เห็นใน
ลักษณะยืนนิ่งๆ ไม่พูด ไม่ขยับ แต่มองมาที่แม่ตลอดค่ะ.. แม่บอกลักษณะเหมือนผีไทยโบราณ ที่แก่
มากๆ ผอมเหี่ยวแห้ง ตาเป็นหลุมลึกดำ แต่งตัวเหมือนชุดไทยทางภาคเหนือ.. นับวันแม่ก็ยิ่งสงสัยว่า
ทำไมถึงเห็นหญิงแก่คนนี้? แม่คิดว่าจะไปวัดปรึกษาพระหลายครั้ง
แต่ก็แพ้ท้องหนักจนไปไหนไม่ไหว เลยได้แต่อยู่กับบ้าน..
จนกระทั่งคลอดเรา คือต้องบอกก่อนเลยว่า แม่เราคลอดก่อนกำหนด 2 เดือน เราคลอดออกมานี่ตัว
ผอมมากๆ และตั้งแต่เกิดมา เราไม่กินอะไรเลย ไม่นอนด้วย ร้องอย่างเดียว เหมือนอาการโคลิคน่ะค่ะ
คือถ้าไม่ร้องก็จะมองจ้องแต่เพดานตลอด พอเคลิ้มๆ จะหลับก็จะสะดุ้งตื่นมาร้องไห้ เหมือนถูกแกล้ง
อยู่ตลอด แม่บอกช่วงนั้นแม่สงสารเรามาก แม่เลยปรึกษาญาติๆ ญาติก็พาไปหาพระจีน เขาก็ให้ยันต์
แบบที่เป็นฮู้ค่ะ คือกระดาษยันต์ให้มาเผาแล้วก็กิน ซึ่งก็ไม่หาย ไปหาร่างทรงตายาย เขาบอกว่าเป็น
‘แม่ซื้อ’ มาแกล้ง ก็เลยให้เอาอาหารคาวหวานไปตั้งไว้ที่มุมบ้าน 7 วัน 7 คืน ก็ยังไม่หายไม่ดีขึ้นเลย
ทำทุกวิธีแล้วจริงๆ เราก็ยังร้องแหกปากไม่กินไม่นอนเหมือนเดิม
มีอยู่คืนหนึ่ง แม่กล่อมเราจนเคลิ้มหลับไปได้ แม่เราก็ไปอาบน้ำ ทิ้งเราไว้ในเปลคนเดียว ระหว่างที่แม่
กำลังอาบน้ำอยู่ ก็ได้ยินเสียงเราร้องขึ้นมาอีก ทีนี้แม่เราเลยหงุดหงิดละ คิดในใจว่า ‘นี่มันผิดปกติแล้ว
เด็กห่าอะไรร้องอยู่นั่น! เพราะตามธรรมชาติของเด็กทารกมีแต่กินแล้วก็นอน แต่นี่ไม่กินไม่นอนเลย..’
แล้วแม่เราก็คิดอะไรไม่รู้ตอนนั้น ลองแอบย่องมาดูว่ามีคนแกล้งอยู่หรือเปล่า? ถ้าเป็นผีหรืออะไร
จะได้รู้ๆ กันไปเลย.. แม่ก็เดินย่องเข้าไปในห้อง ห้องมืดสลัวๆ มีแค่ไฟดวงเล็กๆ กับเปลเราอยู่กลาง
ห้อง เป็นเปลแบบต่ำๆ เกือบติดพื้นสำหรับเด็กทารกนอนได้คนเดียว และแล้วสิ่งที่แม่คิดก็เป็นจริง..
เพราะข้างๆ เปลเรานั้น เป็นหญิงแก่หลังค่อมนั่งคุกเข่าทับส้น มือทั้ง 2 ข้างวางอยู่บนตัก แล้วชะโงก
หน้าเข้าไปในเปลก้มไปมองหน้าเรา! แบบเหมือนคอจะยาวจนผิดรูปเลย
และนั่นก็คือเหตุผลที่ทำให้เราร้องไห้ไม่หลับไม่นอน..
แม่เราเห็นอย่างนั้นนี่ แม่ยืนสวดมนต์ตรงนั้นเลย สวดหลายบทมากๆ แต่สวดเท่าไหร่ก็ไม่ไป สวดไป
ได้สักพักนะ เหมือนเขาจะรู้ว่าแม่สวด เขาก็ค่อยๆ หันมาทางแม่เราช้าๆ มองมาทางแม่พร้อมกับยิ้มให้
แต่เป็นยิ้มที่น่าสยดสยองมากๆ แล้วก็หันกลับไปจ้องเราต่อ ..แม่บอกว่าเขาคือหญิงแก่คนเดียวกับที่
แม่เห็นมาตลอดตอนท้องเราเลย..
เช้าวันรุ่งขึ้น แม่พาเราไปวัดหาพระทันที พระท่านบอกว่า ‘ลูกสาวโยมถูกเจ้ากรรมนายเวรมาตามทวง
คืน บนหัวเด็กมีปานแดงขึ้นเต็มหัวเลย ปานแดงคือสัญลักษณ์บ่งบอกว่าเขาจองไว้แล้ว และจะตามมา
เอาคืน แล้วเขาก็ตามเจอแล้ว..’ แล้วหลังจากนั้นก็ต้องทำพิธีกันยกใหญ่เลยค่ะ และนี่ก็เป็นเรื่องที่แม่
เราเล่าให้ฟังค่ะ.. พอเราโตขึ้นมา เราก็เห็นผีอยู่บ่อยครั้ง และเรื่องต่างๆ
ก็เยื่อมโยงกับการโดนของ ไว้มีโอกาสจะมาเล่าให้ฟังอีกค่ะ..
