เป็นเรื่องที่เกิดที่ออฟฟิศแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ คุณพุดเล่าว่า.. สมัยนั้นผมเพิ่งเรียนจบใหม่ๆ มาจาก
ต่างจังหวัด ได้งานทำเป็นพนักงานบัญชี โดยพ่อผมให้คนที่รู้จักฝากให้ พอทางบริษัทตกลงรับ
อีก 2-3 วัน ผมก็ได้เข้ามาเริ่มงาน
วันแรกที่มาถึง ตึกนี้จะมีหลายๆ ออฟฟิศเช่าอยู่ตามแต่ละชั้นครับ มีทั้งหมด 24 ชั้น ส่วนออฟฟิศผมอยู่
ชั้น 14 เข้าไปถึง ก็มีคนพาไปแนะนำให้รู้จักเพื่อนร่วมงาน ผมก็ยิ้ม และก็กล่าวสวัสดีตามมารยาท
ออฟฟิศนี้มีคนค่อนข้างเยอะ ผมเลยยังจำใครไม่ได้.. ผมทำงานไปตามปกติ แต่ช่วงนี้มันเป็นช่วงที่จะ
ต้องปิดงบ และส่งแผนการจัดซื้อพอดี งานเลยเยอะมากครับ ต้องอยู่ทำงานจนดึก ผมก็คิดในใจ ‘วัน
แรกก็โดนรับน้องซะแล้ว แต่ไม่เป็นไรเราเด็กใหม่ บ่นไปเดี๋ยวจะโดนว่าเอาได้’ ก็ทำๆ ไปเรื่อย จนทุก
คนเริ่มกลับ เวลาประมาณ 5 ทุ่มได้แล้ว ทั้งออฟฟิศปิดไฟหมด เหลือแต่ตรงผมโต๊ะผม
กับโต๊ะพี่อีกคนนึงที่ยังเปิดไฟไว้
สักพักพี่เขาก็เดินเข้ามาทักผมว่า ‘เป็นยังไงบ้าง งานเรียบร้อยไหม? พี่ชื่อโก้นะ มีอะไรถามพี่ได้ ไม่
ต้องเกรงใจ..’ ผมก็ขอบคุณพี่โก้ไป คิดในใจว่า พี่คนนี้ดีจัง.. พอผมทำงานเสร็จ ก็ลงลิฟท์ไปพร้อมกับ
พี่เขาครับ ระหว่างลงก็คุยนั่นนี่ไปเรื่อย ไม่ได้สนใจมองชั้นแต่อย่างใด.. แล้วลิฟท์ก็เปิด ผมกำลังจะ
เดินออก แต่ก็ต้องตกใจ เพราะข้างนอกมืดมาก มีโต๊ะ เก้าอี้เต็มไปหมด ผมมามองเลขชั้น ‘เฮ้ย นี่มัน
ชั้น 24 นี่หว่า?’ ผมเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดี พยายามกดปุ่มปิดรัวๆ ประตูก็ไม่ยอมปิด พี่โก้ก็เริ่มน่าซีด.. แล้วก็
มีเงาเดินผ่านแสงไฟในลิฟท์ ที่ส่องลงบนพื้น เหมือนเป็นเงาคนเดินเข้าลิฟท์มา แล้วประตูก็ปิด.. ตอน
นั้นผมกลัวมาก ทั้งพี่โก้กับผมยืนนิ่งหน้าซีดทั้งคู่ รู้สึกว่าเป็นการลงลิฟท์ 24 ชั้นที่นานที่สุดในชีวิตเลย
ครับ.. พอลิฟท์ลงมาถึงชั้น 1 เท่านั้นแหละ ผมวิ่งแบบไม่คิดชีวิตออกจากตึกไปเลยครับ
ต่างคนต่างกลับ..
ผมกลับมาถึงบ้าน ได้แต่เก็บความสงสัยไว้.. พอเช้าไปทำงาน ก็ไปถามพี่ยามที่ตึกว่า ‘ตึกนี้เคยมี
อะไรรึเปล่าครับ?’ ยามก็เล่าว่า ‘ตอนสร้างตึก มีคนงานก่อสร้างตกช่องลิฟท์ตาย พนักงานเจอกันบ่อย’
ผมก็เหวอเลยครับ.. แล้วที่หนักกว่านั้น ผมเก็บเรื่องนี้ไปเล่าให้อาคนที่พ่อรู้จักฟัง ว่าเจออย่างนั้น
อย่างนี้มา แต่ยังดีที่มีพี่โก้อยู่ด้วย ไม่งั้นล่ะแย่แน่ๆ.. พอผมพูดจบ อาคนที่พ่อรู้จักก็หน้าเสียทันที
แล้วก็พูดกับผมว่า
‘ใจเย็นๆ นะพุด โก้น่ะตายไปเมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้วนี่เอง อาจ้างให้พุดมาทำงานแทนโก้นี่ล่ะ..’
จากนั้นผมนี่ล้มทั้งยืน แทบจะลาออกเดี๋ยวนั้นเลยครับ
