คุณอาร์ทเล่าว่า.. ย้อนไปเมื่อประมาณ 2 ปีก่อน สมัยเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้าย ผมคบกับผู้หญิงคน
หนึ่งชื่อว่าแพรครับ แพรเรียนเก่ง น่ารัก แต่ค่อนข้างขี้หึงมาก แรกๆ เราก็คบกันดีไม่มีอะไร แต่พอผ่าน
ไปได้สักครึ่งปี ผมก็เริ่มรู้สึกว่าชีวิตถูกตีกรอบมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว คือเวลาไปไหนก็จะต้องบอกแพรต
ลอด ถ้าลืมแพรก็จะโกรธทันที และถึงไม่ลืมบอกก็จะถูกโทรเช็คตลอดเวลา ว่าทำอะไรอยู่ อยู่กับใคร
เมื่อไหร่จะกลับห้อง.. อะไรทำนองนี้ เหมือนกับว่าเธอไม่ไว้ใจผมเลยครับ
แล้ววันหนึ่ง วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ผมจำได้ดี เราทะเลาะกันรุนแรงมากครับ จากเรื่องไม่เป็นเรื่องกลาย
เป็นเรื่องใหญ่ ผมเหมือนระเบิดลง และผมก็หลุดปากพูดแย่ๆ ใส่แพรไปว่า ‘เลิกกันเถอะ ทนไม่ไหว
แล้วว่ะ.. จะบงการชีวิตอะไรกันนักหนา ไปเลย ไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีก!’ ผมจำสีหน้าแพรตอนนั้น
ได้ดี เธอไม่พูดอะไร ไม่ร้องไห้ แล้วก็เดินออกจากห้องไป.. คืนนั้น ผมออกไปกินเหล้ากับเพื่อนแก้
เครียดครับ โดยที่ก็ไม่ได้โทรหาแพรเลยแม้แต่สายเดียว ผ่านไปจนดึก อยู่ๆ เพื่อนผมก็ตะโกนลั่น
‘เหี้ยอาร์ท มึงดูนี่ มึงไปทำไรมาวะ?’ พร้อมกับยื่นมือถือให้ผมดู หน้าจอเปิดหน้าฟีดเฟสบุ๊คอยู่ ซึ่งเป็น
รูปมีด และเลือดเต็มพื้นไปหมด ซึ่งโพสโดยแพรพร้อมกับประโยคว่า ‘ไม่ต้องมาให้เห็นหน้าแล้วใช่
ไหม? ..ได้’ ผมตกใจมากรีบโทรหาแพรทันที แต่ก็ไม่มีใครรับสาย ผมไม่รู้จะติดต่อแพรได้ยังไง
คืนนั้นผมไม่ได้นอนเลย
จนเช้าวันต่อมา ผมก็ได้รับข่าวร้ายที่สุดในชีวิต แพรฆ่าตัวตายจริงๆ ด้วยการกรีดข้อมือตัวเองครับ ผม
ทำอะไรไม่ถูกเลย ผมเหมือนคนบ้าอยู่เป็นเดือนๆ ..จนสุดท้ายผมก็ได้ไปบวชอยู่เดือนหนึ่ง ใจก็เริ่ม
สงบมากขึ้น แต่ว่าหลังจากที่ผมกลับมาเรียน กลับมีเรื่องแปลกๆ อยู่อย่างหนึ่งครับ คือเมื่อไหร่ก็ตามที่
ผมเข้าเฟสบุ๊ค เลื่อนอ่านไปเรื่อยๆ ผมจะต้องเห็นโพสสุดท้ายอันนั้นของแพรเสมอ! ทั้งที่มันก็ผ่านไป
นานแล้ว แต่มันยังคงขึ้นมาที่หน้าฟีดผมเหมือนกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ผมเห็นทีไรผมจะปิดโทรศัพท์..
